Υπάρχει τελικά πάτος στην αντιπολιτευτική τακτική της Ν.Δ.; Προφανώς όχι. Αφού, μετά τη λυσσαλέα μάχη που έδωσε επί μήνες υποστηρίζοντας το «δικαίωμα» των καναλαρχών να διατηρήσουν ένα δημόσιο αγαθό μέσα από ένα καθεστώς ανομίας και χωρίς μάλιστα να έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ για να τα αποκτήσουν, η Ν.Δ. τώρα ανέλαβε και “υπερθεματιστής” των συμφερόντων των καναλαρχών που έμειναν εκτός διαδικασίας.
Όπως περίτρανα αποδείχθηκε και χθες, τα γρήγορα αντανακλαστικά της όταν πρόκειται για κάποιο επιχειρηματικό συμφέρον είναι δεδομένα, αφού έσπευσε άμεσα να δηλώσει... δικαιωμένη από τις δηλώσεις του ιδιοκτήτη του Alpha, που παρενέβη στη μεσημεριανή εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη για να διανθίσει τη στήλη της μαγειρικής με πικάντικες αναφορές στον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών, και να αγκαλιάσει τα λεγόμενά του χαρακτηρίζοντάς τα “καταγγελίες” και επιτιθέμενη στην κυβέρνηση.
Όμως η Ν.Δ. ξεχνά σκοπίμως ότι στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες έχουν παραχθεί δύο κεκτημένα για την κοινωνία.
Κατ' αρχάς ότι η πολιτεία, όπως οφείλει, διαμορφώνει με όρους νομιμότητας το πλαίσιο επιχειρηματικής διαφάνειας και δεύτερον, μέσα από τη διαδικασία αυτή κερδίζει χρήματα που τα επιστρέφει στην κοινωνία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αναβαθμίζοντας με τα χρήματα των αδειοδοτούμενων καναλαρχών τη δημόσια Υγεία με προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία.
Η Ν.Δ. μπορεί να δικαιώνει και να δικαιώνεται από τους επιχειρηματίες, όμως δεν δικαιώνει την κοινωνία, που ζητεί διαφάνεια και στον τηλεοπτικό χώρο, και συνολικά. Δεν δικαιώνει την κοινωνία όταν θέλει να επιστρέψει στους καναλάρχες τα χρήματα που βγήκαν από τον διαγωνισμό και προορίζονται με πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τους πολίτες.
Και, τέλος, δεν δικαιώνει και δεν προσφέρει καμία υπηρεσία στην κοινωνία όταν παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη μόνο και μόνο για να δικαιώσει τους δικούς της καναλάρχες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις θέσεις που έχει πάρει σε μια σειρά ζητήματα, μένει πιστός στην τακτική του λομπίστα των συμφερόντων, εσχάτως και του «πανελίστα».
Επιχειρηματικό συμφέρον να 'ναι και ό,τι να 'ναι.
Μπορεί κανείς με αυτή την τακτική να περιμένει να δικαιωθεί από την κοινωνία;
ΥΓ: Στην ίδια «γαλάζια» γραμμή φυσικά κινήθηκε και χθες το ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας ότι πορεύεται με τη λογική “Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”. Μόνο που αυτό δεν είναι πολιτική και δεν παράγει αποτελέσματα θετικά για την κοινωνία.
