Εξάλλου, με αφορμή τη σημερινή ημέρα, τα Διοικητικά Συμβούλια της Δ.Ο.Ε. (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος) και της Ο.Λ..Μ.Ε. (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) τονίζουν οτι το συλλαλητήριο είναι μια ευκαιρία για να αναδειχθούν τα προβλήματα των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης, αλλά και μία κίνηση υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου.
Η 5η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί από την UNESCO, από το 1994, ως Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, με στόχο την υποστήριξή τους και την αναγνώριση του έργου και της σημασίας του ρόλου τους.
«Ο εκπαιδευτικός δεν είναι ένας απλός διαμεσολαβητής της γνώσης. Είναι ο παιδαγωγός που οραματίζεται, εμπνέει, αγωνίζεται. Είναι αυτός που καθοδηγεί το ταξίδι της ανακάλυψης της ομορφιάς της γνώσης και της ζωής. Αυτός που εμπνέει την αγάπη στις πανανθρώπινες αξίες, αυτός που οραματίζεται και χρωματίζει το αύριο, αυτός που αμφισβητεί και αντιπαλεύει το άδικο, διαπλάθοντας ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, η ΟΛΜΕ στη διακήρυξή της για την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών.
Επίσης, η ΟΛΜΕ προσθέτει ότι «χιλιάδες εκπαιδευτικοί καταθέτουν καθημερινά την ψυχή τους μέσα στην τάξη, πολλές φορές σε αντίξοες συνθήκες, στηρίζοντας με αυταπάρνηση το δημόσιο σχολείο και τους μαθητές του. Χωρίς ουσιαστική στήριξη και υποστηρικτικές δομές, ανταποκρίνονται σε πολλαπλάσιους ρόλους από αυτούς που απαιτεί το έργο τους. Εκτός από τα διδακτικά, έχουν διοικητικά και γραμματειακά καθήκοντα, παίζουν το ρόλο ψυχολόγου, κοινωνικού λειτουργού, και φύλακα, ενώ ταυτόχρονα αναγκάζονται να μετακινούνται μέχρι και σε 5 σχολεία για να συμπληρώνουν ωράριο».
«Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί αμείβονται λιγότερο, ενώ εργάζονται περισσότερο και σε πιο δύσκολες και ελαστικές συνθήκες εργασίας από ό,τι οι περισσότεροι συνάδελφοί τους στις χώρες της Ευρώπης» τονίζει η ΟΛΜΕ.
Έτσι, για την ΟΛΜΕ, η επέτειος της 5ης Οκτωβρίου, βρίσκει τους εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα «να δοκιμάζονται από τη λαίλαπα των μνημονιακών πολιτικών της μονομερούς λιτότητας και της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών» που οδηγούν στην αποδιάρθρωση του δημόσιου σχολείου και ταυτόχρονα υποβαθμίζουν το επίπεδο ζωής και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. «Στη χρόνια υποχρηματοδότηση προστέθηκαν τα μνημονιακά προαπαιτούμενα με αιματηρές περικοπές, αδιοριστία και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ενώ δρομολογήθηκαν νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις και αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις που καθόρισαν πολλές από τις πρόσφατες εκπαιδευτικές αλλαγές, αλλά και από αυτές που πρόκειται να ακολουθήσουν (λύκειο, αυτονομία, αξιολόγηση, κλπ)» καταλήγει η ΟΛΜΕ.
-
Το κάλεσμα της ΟΙΕΛΕ: «Η εκπαίδευση είναι κοινωνικό αγαθό, δεν πωλείται»
