Ας πάει και το παλιάμπελο! Η παροιμιώδης φράση ταιριάζει γάντι στην πρόσφατη τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στη συνέντευξή του στη μεγάλης κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα “Bild”. Μια ξένη εφημερίδα επέλεξε, ξανά, ο δήθεν “πράσινος” πρωθυπουργός για να ξεδιπλώσει το όραμα που είχε ήδη ανακοινώσει, τον περασμένο Σεπτέμβριο, και πάλι από ξένο βήμα -εκείνο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη-, σχετικά με την απο-λιγνιτοποίηση της δυτικής Μακεδονίας. Το φθινόπωρο λοιπόν του 2019, ο κ. Μητσοτάκης δεν “ανακάλυπτε” μόνο, υποκριτικά, την... κλιματική αλλαγή σε σχέση με την εθνική τραγωδία στο Μάτι το καλοκαίρι του 2018. “Αποκάλυπτε” στους συμπολίτες, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση, χωρίς καμία προετοιμασία, χωρίς σοβαρή προεργασία, απλώς και μόνο με όρους επικοινωνιακής (όπως πάντα) προσέγγισης, την πρόθεση της κυβέρνησής του να προχωρήσει σε απολιγνιτοποίηση, κλείνοντας τις υπάρχουσες λιγνιτικές μονάδες ώς το 2023. Εννιά (!) μήνες μετά, γίναμε λίγο σοφότεροι. Και περισσότερο ανήσυχοι. Γιατί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο επικεφαλής της κυβέρνησης ανακοίνωσε ότι... εγκαταλείπει στην τύχη τους τους κατοίκους των περιοχών που πλήττονται, οι οποίοι θα πρέπει “να βρουν κάτι άλλο να κάνουν”. Ενώ, παράλληλα, διαβεβαιώνει, και μάλιστα τρεις φορές, ότι “ωφελημένες” θα βγουν οι γερμανικές εταιρείες. Λέξη για “δίκαιη μετάβαση”. Λέξη για κοινωνική συνοχή. Λέξη για περιβαλλοντική και ενεργειακή δικαιοσύνη. Λέξη για ενεργειακή επάρκεια με όρους εθνικής ασφάλειας από μια κυβέρνηση που υπερπλειοδοτεί σε εθνικοφροσύνη, κατασκευάζοντας fake πολέμους στον... Έβρο.
Αυτά τα ελλείμματα δεν οφείλονται στο ότι η κυβέρνηση δεν έχει πρόγραμμα. Η δήθεν πράσινη κυβέρνηση έχει πρόγραμμα - μόνο που αυτό δεν έχει να κάνει με την αναγκαία μετάβαση στην εποχή της απανθρακοποίησης. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν αφορά το περιβάλλον και την κοινωνία. Δημιουργεί ανεργία και ενεργειακή φτώχεια για τους πολλούς και πλούτο για τους λίγους. “Χτίζει” τα νέα τζάκια του φυσικού αερίου, το οποίο χρίζει μεταβατικό καύσιμο στο πλαίσιο νέου εθνικού σχεδιασμού, αν και έχει, εξίσου με τον λιγνίτη, αρνητικό οικολογικό αποτύπωμα. Ξεπουλά, παράλληλα, δίκτυα και ενεργειακές υποδομές, παρότι στην Ευρώπη η τάση είναι πλέον η επιστροφή στο Δημόσιο και το κράτος, γιατί η ενεργειακή επάρκεια συνδέεται άμεσα με το υψίστης σημασίας διακύβευμα της εθνικής ασφάλειας. Με τον νέο αντιπεριβαλλοντικό νόμο Χατζηδάκη, λειτουργεί ως μάνατζερ μικρών και μεγάλων συμφερόντων σε βάρος του περιβάλλοντος. Μάλιστα ακόμη και την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος την μετέτρεψε σε πρωθυπουργικό επικοινωνιακό σόου, που απομειώνει μια σπουδαία υπόθεση για το περιβάλλον.
Ειλικρινής ο κ. Μητσοτάκης ήταν στη “Bild”. Και αυτό το αποδεικνύει (και) το γεγονός ότι το... “επιτελικό” κράτος, εδώ και εννιά ολόκληρους μήνες, δεν έχει καν ενεργοποιήσει τις προσκλήσεις για τον μισό προϋπολογισμό του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης - του πρώτου στην Ευρωπαϊκή Ένωση εθνικού ταμείου (που δημιούργησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ), έτσι ώστε να δρομολογηθεί η διαδικασία, στη βάση σχεδιασμού, που θα καταλήξει και σε δημιουργία θέσεων εργασίας! Γιατί δεν είναι ικανή; Γιατί αδιαφορεί; Και για τα δύο; Ενδεχομένως. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια ιδεοληπτική κυβέρνηση, για την οποία η υπόθεση περιβάλλον είναι απλώς ένα... παλιάμπελο!
* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, τομεάρχης Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας
