Κάπου στο ύψος της Χαλυβουργικής, στην εθνική οδό Αθήνας-Κορίνθου, υπάρχει ένας βάλτος. Μπορεί κανείς να τον χαζέψει αν σταθεί πάνω στο μικρό γεφυράκι που υπάρχει. Βέβαια, στο σημείο αυτό τα αυτοκίνητα τρέχουν με χίλια και η βοή τους είναι εκκωφαντική. Θα πρέπει να σταματήσετε αρκετά πιο πριν (ή μετά) και να πάτε με τα πόδια. Θα μου πείτε… “ποιος έχει το χρόνο και για ποιο λόγο;”. Σωστά…

Η βλάστηση στο βάλτο είναι πυκνή, θα ΄λεγα οργιαστική, όπως ακριβώς και η μόλυνση. Νερά κυανοπράσινα πλατσουρίζουν σε χωμάτινα κομμάτια που εξακολουθούν να έχουν καφετί, γήινα χρώματα.

Το φωτογραφικό κάδρο αποτύπωσε μια μικρή λεπτομέρεια. Φέρνει στο νου κάτι από (ανύπαρκτο) εξωφρενικό πίνακα του Πάουλ Κλέε…