to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

17:22 | 27.10.2013

Κοινωνία

Το παιδικό πρόσωπο του αποκλεισμού

Ρεπορτάζ της Έλλης Ζώτου


Ποιος θυμάται ότι λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 17 Σεπτεμβρίου, τον γύρο του Διαδικτύου είχε κάνει η φωτογραφία του Δημήτρη Μεσσήνη από το Associated Press που απεικόνιζε ένα κοριτσάκι Ρομά, πιθανότατα της ίδιας ηλικίας με τη μικρή ξανθιά Μαρία, να προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματο καθισμένο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου παίζοντας ακορντεόν και μια καταστηματάρχης της περιοχής, με το περιοδικό ανά χείρας να το κλωτσά; Το κοριτσάκι ήταν καταμελάχρινο, θύμιζε Ρομά, δεν ήταν ξανθό με "άρια" χαρακτηριστικά για να σοκαριστούν οι νοικοκυραίοι ή να αναρωτηθούν τι κάνει στον δρόμο, από ποια αγκαλιά το αρπάξαν.

Αλλά, αλήθεια, όντως θα αναρωτιούνταν; Η ζωή και το ρεπορτάζ αποδεικνύουν το αντίθετο. Κάθε μέρα στο δρόμο προσπερνάμε όλο και περισσότερα παιδιά που κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε. Παιδιά που έχει "απαγάγει" η φτώχεια. Και αυτή η άτιμη δεν είναι τόσο ρατσίστρια, όπως έχει αποδειχθεί ακόμα πιο έντονα τον τελευταίο καιρό, καθώς "αρπάζει" όλο και περισσότερους, όλων των χρωμάτων, εθνικοτήτων ή ηλικιών.

"Αγωγή βίαιης προσαρμογής" για τα παιδιά

 

Στους δρόμους της χώρας υπάρχει ένας μεγάλος πληθυσμός ανηλίκων που ζει υπό άθλιες συνθήκες, βιώνοντας μεγάλες ανισότητες και έξω από κάθε πλαίσιο κοινωνικής προστασίας, μας εξηγεί η Κατερίνα Πούτου από τη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, που από το 1992 προσπαθεί να βοηθήσει και να στεγάσει νέους και παιδιά, παραμελημένα, αποκλεισμένα από δικαιώματα και προστασία. Ο ίδιος πληθυσμός πέφτει προοδευτικά θύμα κράτησης και εγκλεισμού από τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζει. "Φαίνεται να ποινικοποιείται πια η φτώχεια των ανηλίκων", τονίζει στην "Αυγή" της Κυριακής.

Ο πληθυσμός αυτός, όπως μας αναλύει, αποτελείται από παιδιά Ελλήνων, και γενικότερα Βαλκάνιων Ρομά, παιδιά μεταναστών αλλά και προσφυγόπουλα που έχουν καταφέρει να φτάσουν μόνα τους μακριά από τις φλόγες πολέμων και διώξεων. Μόνα και ιδανικά θύματα του κάθε είδους κυκλώματος.

Θυμίζουμε το 14χρονο Αφγανόπουλο, που το βρήκαν ακροδεξιοί να περιφέρεται μόνο στους δρόμους της Αθήνας, του χάραξαν το πρόσωπο με σπασμένο μπουκάλι και κατάφερε να βρει βοήθεια στους Γιατρούς του Κόσμου, που στη συνέχεια "κυνήγησαν" την επανένωσή του με την οικογένειά του.

Όπως επισημαίνει στην "Αυγή" της Κυριακής η κ. Πούτου, στις κοινωνικές υπηρεσίες της ΑΡΣΙΣ αλλά και στη συζήτηση στα δίκτυα των κοινωνικών οργανώσεων για την παιδική προστασία πολλαπλασιάζονται συνεχώς και καθημερινά τα αιτήματα από ελληνικές οικογένειες που σταδιακά αδυνατούν να προσφέρουν ακόμα και τα βασικά στα παιδιά τους, όπως τροφή, ένδυση, στέγη. Πριν από τέσσερα χρόνια, αναφέρει, περίπου 450.000 παιδιά Ελλήνων ζούσαν στον "βαθύ πυρήνα της φτώχειας", ενώ τώρα ο πληθυσμός αυτός έχει φτάσει τουλάχιστον τις 600.000. Παιδιά που ζουν σε σπίτια χωρίς ρεύμα νερό.

Ο αριθμός όμως αυτός, δεν είναι η συνολική εικόνα του δράματος. Η φτώχεια των Ρομά ή των μεταναστών ή η κατάσταση των ασυνόδευτων ανηλίκων - αιτούντων άσυλο αποτελούν σκοτεινό σημείο στην έρευνα για τη φτώχεια, όπως διευκρινίζει. Αναλύοντας δε τα στοιχεία που υπάρχουν γύρω από την καλπάζουσα φτώχεια, σημειώνει πως έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με "αγωγή βίαιης προσαρμογής" των οικογενειών και των παιδιών μακριά από βασικά και θεμελιώδη δικαιώματα όπως η υγεία.

"Εσείς νομίζετε ότι δεν αγαπάμε τα παιδιά μας και δεν τα στέλνουμε σχολείο;"

Εξετάζοντας μια πλευρά του αποκλεισμού των παιδιών του... δρόμου όπως πολλές φορές τα λέμε φτάσαμε στη ΜΚΟ PRAKSIS, που σε συνεργασία με την ΑΡΣΙΣ πραγματοποιούν το πρόγραμμα "Mobile School" στη Θεσσαλονίκη που στόχο έχει όπως μας εξηγεί η Στεφανία Πανταζή από την ΡRAKSIS να βοηθήσει αρχικά την αυτοπεποίθηση των παιδιών, στην πλειονότητα Ρομά, και στη συνέχεια να μάθουν γραφή, ανάγνωση, αριθμητική και μέσω εκπαιδευτικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων κανόνες συμπεριφοράς, υγιεινής, τα δικαιώματά τους.

Είναι δύσκολο για τα παιδιά αυτά να παραμείνουν στο σχολείο, όπως σημειώνει η Στ. Πανταζή, που μας αναλύει πόσο εύκολα ένα παιδί Ρομά μπορεί να περιθωριοποιηθεί όταν, μη έχοντας βοήθεια για τα μαθήματα από την οικογένεια, θα βρεθεί απευθείας ένα βήμα πίσω από όλους τους συμμαθητές του. Οι δάσκαλοι που δεν είναι μόνιμοι, ώστε να καταφέρουν να φτιάξουν το κατάλληλο περιβάλλον για να συνεχιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά μπορεί να μην έχουν καν τσάντα ή τετράδιο, είναι κάποιοι από τους αρνητικούς παράγοντες.

Την αδυναμία την πολιτείας να εξασφαλίσει για τα παιδιά Ρομά ισότιμη πρόσβαση σε παιδεία, υγεία ή στέγαση στηλιτεύει και ο Συνήγορος του Πολίτη. Όπως μας μεταφέρει χαρακτηριστικά η Στ. Πανταζή, μια μητέρα Ρομά της είπε: "Νομίζετε ότι δεν αγαπάμε τα παιδιά μας και δεν τα πάμε σχολείο; Όταν το βλέπω να μου γυρνά μέσα στα κλάματα κάθε μέρα, τι να κάνω; Πρέπει να το προστατέψω".

Πηγή: Αυγή

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)