to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Παιδεία: Οι συστημικές ρετσινιές και ο ΦΠΑ

Το κατόρθωμα της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας είναι ολοφάνερο: η λάσπη που επί χρόνια ρίπτεται απέναντι σε οτιδήποτε δημόσιο, από τις μεταφορές και την επικοινωνία μέχρι την παιδεία και την υγεία, ώστε να εμπορευματοποιηθεί κάθε παροχή του προνοιακού κράτους, έκανε εξαίρετη δουλειά.


Ανήκει στην κατηγορία του αυτονόητου: η αναμόρφωση – μεταρρύθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης επί τα βελτίω μπορεί να συμβεί μόνο μετά την ιδεολογική και πολιτική αποκατάστασή της. Όσο, δηλαδή, η συνεχιζόμενη απαξίωση επικρέμαται, ως φάντασμα, πάνω από τη μικροαστική –και όχι μόνον- συνείδηση, κάθε προσπάθεια θα πέφτει στο κενό.

Το κατόρθωμα της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας είναι ολοφάνερο: η λάσπη που επί χρόνια ρίπτεται απέναντι σε οτιδήποτε δημόσιο, από τις μεταφορές και την επικοινωνία μέχρι την παιδεία και την υγεία, ώστε να εμπορευματοποιηθεί  κάθε παροχή του προνοιακού κράτους, έκανε εξαίρετη δουλειά.   

Η δυσφήμηση διαμορφώνει τη λεγόμενη κοινή γνώμη, η οποία και υποπίπτει στον σχετικό φετιχισμό του εμπορεύματος. Ο συστημικός Τύπος βρίθει παραδειγμάτων. Τελευταίας κοπής το επόμενο, που απαντά, τάχα, στο ερώτημα γιατί ένας γονιός στέλνει το παιδί του στους σχολάρχες.  Λέει ανάμεσα σε άλλα, ηχηρά παρόμοια, ο αρθρογράφος του «Βήματος», Ν. Παπαδόπουλος: «το δημόσιο σχολείο της περιοχής έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι καθρέφτης – ένα μικρό ομοίωμα- του ελληνικού κράτους  της πλάκας , της ημιμάθειας, της αναξιοκρατίας, του ωχαδελφισμού και της ήσσονος προσπάθειας».

Η διαρκώς επαναλαμβανόμενη κοινοτοπία εκφράζει, καταφανώς, τη δεξιά, νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία. Σύμφωνα με την οποία, εν Ελλάδι, ένα παιδί «έχει καλύτερης ευκαιρίες μάθησης σε ένα πρότυπο ιδιωτικό σχολείο» απ’ ό,τι στο κακό δημόσιο, το δε κράτος θα έπρεπε να παρέχει τα γνωστά βάουτσερ κ.ο.κ.  Και, ακόμα χειρότερα, το κράτος «θα ’πρεπε να επιβραβεύει αυτόν τον γονέα που βάζει πιο ψηλά την κατάρτιση του παιδιού του από την κατανάλωση αγαθών».

Επί της ουσίας, όμως, η επιλογή ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου, δεν είναι παρά κατανάλωση.  Αγοράζει κανείς υπερκοστολογημένες λειψές παροχές. Ολίγον από μουσική, ολίγον από γυμναστική, ολίγον από ξένες γλώσσες. Και, το σημαντικότερο, ολίγον από κοινωνική δικτύωση, τάχατε ελιτίστικού τύπου, αφού, στην άκρως ταξική μεταδημοκρατία, καταντά τρομακτικό το ενδεχόμενο να βρεθεί το παιδί του μεσοαστού στο ίδιο θρανίο με το παιδί του πρόσφυγα. Το οποίο μάλιστα, σύμφωνα με την άλλη κοινοτοπία, ρίχνει και το γνωστικό επίπεδο. Όσο για τις εργασιακές σχέσεις των σελέμηδων δημοσίων υπαλλήλων και των άοκνων, επιλεγμένων από τον σχολάρχη -έμπορα, ιδιωτικών, καθώς και ποιοι κάνουν  καλύτερη δουλειά από ποιους,  τούτο αποτελεί μιαν άλλη, πολύπαθη ιστορία.

Με άλλοθι, λοιπόν,  μια υποτιθέμενη κοινωνική ευαισθησία, που έχει να κάνει με την προσφορά του γονέα στο παιδί,  δεν μεταβάλλεις μια επιχείρηση με σκοπό τα υπερκέρδη σε λιγότερο επιχείρηση. Άρα, δεν την εξαιρείς από την επιβολή ΦΠΑ, ενός ΦΠΑ μάλιστα που δεν θα τον χρεωθούν όλοι. Η δε κλιμακούμενη επιβολή έχει και ταξική μεροληψία. Διότι εάν σου περισσεύουν 6 ή 7 χιλιάρικα ευρώ το χρόνο, δεν είσαι νεοπρολετάριος ούτε μικρομεσαίος. Οι δε όποιες διαμαρτυρίες - διεκδικήσεις, δεν θα έπρεπε να στρέφονται εναντίον της πολιτείας που φορολογεί αλλά εναντίον του σχολάρχη που δεν κάνει σκόντο στα κέρδη του.   

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η σκληρή, πραγματική, δουλειά, σε ότι αφορά τη δημόσια και δωρεάν παιδεία τώρα αρχίζει. Η κυβέρνηση οφείλει όχι μόνον να καλύψει τα κενά σε υποδομές και προσωπικό. Οφείλει, πρώτα και κύρια,  να καθαρίσει το δημόσιο σχολείο από τις ρετσινιές που, συντονισμένα και μεθοδικά, του φόρτωσε η αγοραία, συστημική ιδεολογία.  Να το αποκαταστήσει στα μάτια και τη συνείδηση του λαού. Να γίνει, εν τέλει, ο καταλύτης της απομάγευσης κάθε  εμπορευματοποιημένου κοινωνικού, δημόσιου αγαθού.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)