- Οικονομία, οικονομία. Αν δεν έκανα εγώ οικονομία πώς νομίζεις ότι θα τη βγάζαμε; Μου έλεγε ο πατέρας σου: Πάμε να δούμε σινεμά; Του έλεγα: Σινεμά μου θέλεις; Και πώς θα μαζέψουμε χρήματα να φύγουμε από το υπόγειο που μένουμε με τα παιδιά μας; Δεν βλέπουμε ουρανό, έτσι θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας; Πηγαίναμε μια φορά στο τόσο σε καμιά καφετέρια και του έλεγα: Απόστολε, μια μόνο μπίρα θα πιείς. Όχι άλλη. Οικονομία. Έτσι αγοράσαμε το σπίτι στην Καλλιθέα, πώς αλλιώς θα γινότανε; Και δώσαμε όλα τα χρήματά μας στον μεσίτη και μείναμε στον άσσο! Και αναγκαστήκαμε και πήγαμε να μείνουμε στην πολυκατοικία ενώ δεν είχε ακόμα τελειώσει. Χτίζανε ακόμα την πολυκατοικία, θέρμανση δεν είχε, μέναμε μέσα στο κρύο και την υγρασία, εγώ και ο πατέρας σου. Εσένα σε στείλαμε για μήνες στην αδελφή του πατέρα σου στον Άγιο Παντελεήμωνα, τη Σοφία, και τον αδελφό σου στα Καλάβρυτα. Χωρίς οικονομία τίποτα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε. Γι’ αυτό σου το λέω συνέχεια: μην αφήνεις συνεχώς τα φώτα ανοιχτά, με τις ώρες το θερμοσίφωνα. Ξοδεύεις από δω και από κει, κερνάς όλους τους φίλους σου. Οικονομία! Κάνε οικονομία, βάλε και τίποτα στην άκρη. Τα χρόνια περνούν, θα έρθουν άσχημες μέρες, τι θα κάνεις χωρίς οικονομία, χωρίς κάτι στην άκρη;
- Έλα ρε μάνα, σήμερα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έχουν βελτιωθεί.
- Βάλε μυαλό Άγγελε! Οικονομία! Θα έρθουν βροχεροί καιροί.
Τα χρόνια πέρασαν, η μάνα μου και ο πατέρας μου έχουν πια φύγει από τη ζωή, αλλά ποιος να μου το έλεγε. Ολοένα και περισσότερο μου θυμίζω τη μάνα μου. Δεν ξεχνώ ποτέ πλέον να σβήνω το φως στα δωμάτια όταν πηγαινοέρχομαι στο σπίτι μου, δεν ανάβω τον θερμοσίφωνο με τις ώρες, δεν πηγαίνω πλέον στα μπαρ δυο και τρεις φορές τη βδομάδα και όταν πάω, ολοένα και αραιότερα, μόνο μια μπίρα, τρέμω όταν έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ, ψωνίζω μόνο τα απολύτως αναγκαία στο σουπερμάρκετ, κρέας και καλό φαγητό (ότι και να σημαίνει αυτό) μόνο για την κόρη μου, όχι για μένα, περιορίζω στο μίνιμουμ τις μετακινήσεις μου γιατί η βενζίνη με καίει και με πονάει. Ρούχα ούτε για πλάκα.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου ολοένα και περισσότερο να μοιάζω στη μάνα μου και τον πατέρα μου. Ο χρόνος κινείται πλέον προς τα πίσω.
Αν τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο μετά τα μνημόνια, δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να έχει αυταπάτες:
Με τους μισθούς πείνας θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε το λογαριασμό για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνακόλουθες οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία. Εσείς και εγώ θα πληρώσουμε μαζί το λογαριασμό. Ούτε ο Πούτιν ούτε ο Μπάιντεν, και φυσικά, ούτε ο Μητσοτάκης.
