Συνέντευξη του Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνου Σκουρλέτη, στην εφημερίδα RealNews και στον δημοσιογράφο Φοίβο Κλαυδιανό
Έχετε εκτιμήσει τι ήταν αυτό που ανέβασε τον ΣΥΡΙΖΑ 8 ποσοστιαίες μονάδες σε ένα μήνα και πολίτες ποιων κοινωνικών στρωμάτων σάς στήριξαν;
Νομίζω πως ο διαφορετικός χαρακτήρας των εθνικών εκλογών δημιούργησε διαφορετικά ανακλαστικά στο εκλογικό σώμα. Η ανάδειξη -στον σύντομο προεκλογικό αγώνα- κρίσιμων διαφορετικών προγραμματικών προσεγγίσεων και θέσεων ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. έδωσε τη δυνατότητα σε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών να κατανοήσουν τι πραγματικά πρεσβεύει το κάθε κόμμα. Με αυτή την έννοια, όσο πιο πολύ προγραμματικά μιλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο βελτίωνε τα ποσοστά του. Η προσπάθεια τόσο εκ μέρους της Ν.Δ. όσο και του Κινήματος Αλλαγής να κάνουν τους πολίτες να ξεχάσουν δεν πέρασε στον βαθμό που το επιθυμούσαν. Από την άλλη, μετά τις ευρωεκλογές υπήρξε μια χωρίς προηγούμενο συσπείρωση κόσμου που επέδρασε θετικά στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Επίσης, φάνηκε πως πολλά και σημαντικά πράγματα που είχε κάνει η κυβέρνησή μας δεν ήταν ευρύτερα γνωστά. Όσον αφορά την κοινωνική σύνθεση των ψηφοφόρων που μας επέλεξαν, για πρώτη φορά έχει τόσο σαφή κοινωνικοταξικά χαρακτηριστικά. Αυτό, βέβαια, σχετίζεται και με το αποτύπωμα της οικονομικής κρίσης που ζήσαμε αλλά και με τις προτεραιότητες της δικής μας πολιτικής τα προηγούμενα χρόνια.
Παρ' όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε. Έχετε κάποιες πρώτες απαντήσεις;
Η βασική αιτία της εκλογικής ήττας, έπειτα από τέσσερα χρόνια και πλέον διακυβέρνησης, βρίσκεται στη μεγάλη αντίφαση να εφαρμόζεις ένα πρόγραμμα που δεν είναι δικό σου. Είναι γνωστό ότι ο συμβιβασμός ήταν επώδυνος το καλοκαίρι του 2015 και, αναπόφευκτα, θα είχε τις επιπτώσεις του. Βεβαίως, δεν υπαινίσσομαι ότι μπορούσαμε τότε να κάνουμε κάποια άλλη επιλογή, αυτό θα ήταν η απόλυτη καταστροφή. Ωστόσο, μια πιο συλλογική οργάνωση της δουλειάς μας, μια καλύτερη ιεράρχηση των προβλημάτων στο πλαίσιο της δύσκολης διαπραγμάτευσης, θα μπορούσαν να είχαν καλύτερα αποτελέσματα. Ακόμα, το ύφος ορισμένων κυβερνητικών στελεχών, αλλά και οι λάθος χειρισμοί σε ορισμένα ζητήματα που μας απασχόλησαν κατά κόρον, έδωσαν λαβή στους αντιπάλους μας να δημιουργήσουν μια εικόνα για την κυβέρνηση μας που δεν αντιστοιχεί στη πραγματικότητα. Διευκόλυναν την προσπάθεια των αντιπάλων μας να δημιουργήσουν μια «υγειονομική» ζώνη γύρω μας.
Τι είδους αντιπολίτευση θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα αντιπολιτευτείτε με το «όχι σε όλα» και με την ένταση στους δρόμους της Αθήνας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πολιτευτεί με βάση το πρόγραμμά του και τις δεσμεύσεις του απέναντι στους πολίτες. Θα είναι παρών παντού. Και στη Βουλή και στους αγώνες, όταν αυτό είναι αναγκαίο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αξιοποιήσουμε την πολύμορφη εμπειρία μας των τελευταίων ετών για να στηρίξουμε την αντιπολιτευτική μας παρουσία.
Ποια είναι τα πρώτα σας σχόλια για τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Μητσοτάκη;
Τα πρώτα δείγματα γραφής αναδεικνύουν μια κυβέρνηση με συμμετοχή εξωκοινοβουλευτικών προσώπων, τα οποία εκπροσωπούν συγκεκριμένους επιχειρηματικούς κύκλους και συμφέροντα. Η συγκεντρωτική δομή της, μέσω της υπαγωγής της πληθώρας των υφυπουργών απευθείας στον πρωθυπουργό, υποβαθμίζει το ρόλο των ίδιων των υπουργών. Επίσης, η υπαγωγή της ΕΡΤ, της ΕΥΠ και πάλι στον πρωθυπουργό, καθώς και η μεταφορά του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής αλλά και των σωφρονιστικών καταστημάτων στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, καταδεικνύουν μια συγκεκριμένη συντηρητική αντίληψη. Επίσης, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός της μειωμένης συμμετοχής γυναικών στο υπουργικό συμβούλιο.
Λέτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εδραιώθηκε ως ο βασικός πυλώνας του προοδευτικού πόλου. Αυτό τι σημαίνει για τις σχέσεις με το Κίνημα Αλλαγής, το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ;
Η εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος της σύγχρονης ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς, ως βασικού πυλώνα της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης είναι μια από τις βασικές διαφορές του νέου μεταμνημονιακού διπολισμού σε σχέση με τον παλαιό δικομματισμό. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για την ευρωπαϊκή Αριστερά, την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και για τον χώρο των Οικολόγων. Στρατηγική μας επιδίωξη είναι να εδραιωθεί μια πολιτική συμμαχία όλων των παραπάνω δυνάμεων σε μια αντινεοφιλελεύθερη βάση. Αυτό θα επιχειρήσουμε να κάνουμε και στη χώρα μας. Αλλά, όμως, όπως αντιλαμβάνεστε, κάτι τέτοιο προϋποθέτει να υπάρχει διάθεση και από την άλλη πλευρά.
Τι σημαίνει ο «μετασχηματισμός» του ΣΥΡΙΖΑ που ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας την Κυριακή; Στο συνέδριο περί τα τέλη του έτους θα αλλάξετε το όνομα και την πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος σας και θα μετατραπείτε σε σοσιαλδημοκρατικό ή σε δημοκρατικό κόμμα;
Δεν τίθεται κανένα θέμα αλλαγής τίτλου και από κανέναν. Ούτε βέβαια η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ελκτική προοπτική. Αυτά που επιδιώκουμε είναι η ενδυνάμωση και η αποκατάσταση της παρουσίας του κόμματός μας στους κοινωνικούς και μαζικούς χώρους, στην αυτοδιοίκηση και στα συνδικάτα. Έτσι προσεγγίζουμε τη νέα κοινωνική του γείωση. Μην ξεχνάμε πως τα προηγούμενα χρόνια το κόμμα μας, δυστυχώς, είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του. Η υπέρβαση όλων αυτών των αδυναμιών προϋποθέτει και τη μαζικοποίησή του. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να συνδεθούμε οργανικά με όσους μας παρακολουθούν ήδη από το 2012 και το 2015. Ξεχωριστό θέμα είναι οι σχέσεις με τις νεότερες ηλικίες. Εδώ να επισημάνουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ στις νεότερες ηλικίες αναδείχθηκε πρώτο κόμμα με διαφορά στις εθνικές εκλογές. Βεβαίως, αυτό δεν μπορεί να γίνει με παλιές συνταγές ή μέσα από διαδικασίες που δεν αγγίζουν τους νέους ανθρώπους. Εδώ είναι που πρέπει να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του διαδικτύου.
Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι φοβικές έναντι των ανοιγμάτων ή για άλλους λόγους έχει αποτύχει έως τώρα η μαζικοποίηση του κόμματος; Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο στόχος να οργανωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ το 10% των ψηφοφόρων του βρίσκει αντιδράσεις στις ήδη υπάρχουσες τάσεις στο εσωτερικό του...
Μην υποτιμάμε την κρίση του κομματικού φαινομένου αλλά και της συλλογικής οργάνωσης και δράσης εν γένει. Την ανάγκη μαζικοποίησης δεν την αρνείται κανείς, θα συμφωνήσω, όμως, πως όταν οι τάσεις ενός κόμματος μετατρέπονται σε σκληρούς μηχανισμούς νομής της εσωκομματικής εξουσίας, υποκατάστασης των κομματικών διαδικασιών και εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών, τότε το πράγμα στραβώνει.
