Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και εκπρόσωπος της πολιτικής κίνησης ΚΟΣΜΟΣ, Πέτρος Κόκκαλης, δήλωσε: «Είναι επείγον το αίτημα για τη δίκαια μετάβαση σε μια νέα οικονομία χωρίς άνθρακα. Στόχος μας είναι προχωρήσουμε σε μια ριζοσπαστική αλλαγή που θα γίνει με προοδευτικό τρόπο και χωρίς αποκλεισμούς. Να διατηρήσουμε τη θερμοκρασία του πλανήτη σε όρια βιώσιμα για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Δεν πρόκειται για μια συζήτηση για τη σωτηρία του πλανήτη, αλλά για τη δυνατότητα των επόμενων γενεών να ευημερούν» και συμπλήρωσε «η μεγάλη ακροδεξιά έκρηξη στην Ευρώπη εκφράζεται από κόμματα που αρνούνται το ανθρωπογενές της κλιματικής αλλαγής».
Ο Τάσος Κρομμύδας, Ειδικός πολιτικών για την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή, αναφέρθηκε στην ύπαρξη νέων τεχνικών λύσεων, οικονομικά ανταγωνιστικών για την παραγωγή ενέργειας, η οποία πρέπει να γίνεται όσο πιο κοντά στο σημείο της κατανάλωσης, ενώ συμπλήρωσε την ανάγκη δημιουργίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα κατοικημένα νησιά.
Ο Νίκος Μάντζαρης, αναλυτής πολιτικής από το the Green Tank τόνισε την ανάγκη για άμεση απεξάρτηση από το λιγνίτη, καθώς, όπως χαρακτηριστικά σημείωσε «το συνολικό ετήσιο κόστος για τη δημόσια υγεία από τη μη συμμόρφωση των ελληνικών ατμοηλεκτρικών σταθμών με τα νέα όρια εκπομπών ανέρχεται περίπου στα 600 εκατ. ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις 7 χώρες που δεν είναι διατεθειμένες να ανοίξουν τη συζήτηση για το λιγνίτη».
Την ανάγκη για μια κλιματικά ουδέτερη Ευρώπη ως το 2050 ανέπτυξε ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής από το ελληνικό γραφείο της Greenpeace. Επεσήμανε ότι έχουμε μόνο 12 χρόνια για να σταματήσουμε την καταστροφική κλιματική αλλαγή, τονίζοντας ότι «η επιβίωσή μας είναι το διακύβευμα και δε μπορούμε να χάνουμε άλλο χρόνο που δεν έχουμε».
Ο Δημήτρης Τσέκερης, ειδικός σύμβουλος του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας σημείωσε ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο που δημιουργεί πλαίσιο για τις ενεργειακές κοινότητες, ενώ έχει το πιο σύγχρονο πλαίσιο για τον ενεργειακό συμψηφισμό στη Ευρώπη. Τόνισε, τέλος, ότι οι ενεργειακές κοινότητες μπορούν να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή φτώχεια, ενώ είναι σημαντικό η προστιθέμενη αξία τους να παραμένει εκεί όπου δημιουργείται.
Η διαβούλευση με το κοινό κινήθηκε γύρω από το ζήτημα της επείγουσας πρόκλησης για μηδενισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και της έλλειψης ενημέρωσης των πολιτών για το ζήτημα της ενέργειας. Συζητήθηκε, τέλος, η δυνατότητα αναθεώρησης του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα, ενώ παράλληλα αναφέρθηκαν παραδείγματα τοπικών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
