Ολοι οι καλοπροέραιτοι κάτοικοι των νησιών μας γνωρίζουν πολύ καλά ότι «το μεγαλύτερο κακό», οι πρόσφυγες και οι μετανάστες το κάνουν στον εαυτό τους. Το προτιμούν όμως από τον πόλεμο, την πείνα και τον θάνατο που άφησαν πίσω τους.
Ολοι οι καλοπροέραιτοι κάτοικοι των νησιών μας, ξέρουν ακόμα, ότι οι 14-15 χιλιάδες που εγκλωβίστηκαν στη Λέσβο, στη Χίο και στη Σάμο, δεν το έκαναν από επιλογή τους. Ολοι και όλες μας, το περσινό καλοκαίρι, είδαμε και βιώσαμε το δράμα, περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που πέρασαν από τις πόρτες μας. Ηταν η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού, που γνώρισε η Ευρώπη μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ολοι και όλες γνωρίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι, εγκλωβίστηκαν εδώ, από την στιγμή που οι βόρειες χώρες έκλεισαν με συρματοπλέγματα τα σύνορα τους.
Οι καλοπροέραιτοι κάτοικοι των νησιών μας, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας στα νησιά, ξέρουν επίσης, ότι οι συνθήκες ζωής των προσφύγων και των μεταναστών στα κέντρα κράτησης, τα λεγόμενα hot spots, είναι αυτές που δημιουργούν εκείνο το συναίσθημα της αναστάτωσης που όλοι και όλες νοιώθουμε. Η σκέψη δηλαδή ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι, γυναίκες και παιδιά, που μέσα στο χειμώνα, στις βροχές και τα κρύα, είναι υποχρεωμένοι να ζουν σε άθλιες συνθήκες, αυτό είναι που «μας χαλάει».
Είναι εικόνες που δεν θέλουμε να τις βλέπουμε, δεν θέλουμε να υπάρχουν δίπλα μας, γιατί απλά κανείς και καμιά μας, δεν μπορεί να γυρνάει το κεφάλι του από την άλλη πλευρά.
Στην πραγματικότητα, όλοι και όλες μας γνωρίζουμε ότι αυτά είναι τα δεδομένα της συνύπαρξης μας με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες εδώ στα νησιά.
Βέβαια υπάρχουν δίπλα μας, συμπολίτες μας που ανησυχούν ή κάνουν «πώς ανησυχούν» και για άλλους λόγους: Προβάλλουν τους δήθεν «κίνδυνους» από τον εγκλωβισμό αυτών των ανθρώπων, «κίνδυνοι» που κατά την φαντασία τους ξεκινάνε από το «να μας αλλάξουν την θρησκεία», μέχρι να «αλλάξει η σύνθεση του πληθυσμού» και άλλα τέτοια σχετικά.
Αυτά, είναι ακριβώς τα ίδια που κάποιοι συμπολίτες μας, τα έλεγαν από την πρώτη στιγμή, στην πραγματικότητα είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που έλεγαν και πριν από 90 τόσα χρόνια.
Το απόκομμα είναι από την εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος» της Μυτιλήνης, φύλλο 1302 της 7 Ιουνίου του 1924.
Αυτή την δεύτερη κατηγορία, οι καλοπροέραιτοι κάτοικοι των νησιών μας, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας πρέπει να την απομονώσει. Πρέπει δηλαδή να μην της επιτρέψει να πατήσει πάνω στο ανθρώπινο συναίσθημα της συμπόνιας, της λύπης ακόμα και της αναστάτωσης που όλοι και όλες νοιώθουμε και να δηλητηριάσει τις τοπικές μας κοινωνίας με το ξενοφοβικό και ρατσιστικό της δηλητήριο.
Στην πραγματικότητα εδώ στα νησιά μας, στη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο οι τοπικές μας κοινωνίες, δεν είναι οι ίδιες: Από την μία, είναι όλοι και όλες, οι καλοπροέραιτοι κάτοικοί τους, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία τους. Είναι αυτοί και αυτές που το περυσινό καλοκαίρι, την συμπόνια την λύπη και την αναστάτωση την μετέτρεψαν σε συνειδητή προσφορά και στήριξαν, κοντά ένα εκατομμύριο κυνηγημένους ανθρώπους να περάσουν με ασφάλεια από τις πόρτες μας. Και τα κατάφεραν!
Από την άλλη, είναι οι λίγοι, οι ελάχιστοι που από παλιά, αλλά και πρόσφατα προσπαθούσαν και προσπαθούν να σπείρουν την διχόνοια. Που επιχειρούν να προβάλλουν τις ξενοφοβικές, ρατσιστικές και απάνθρωπες υστερίες τους πάνω σε όλους και όλες μας. Ποτέ δεν τα έχουν καταφέρει, ούτε και τώρα θα το καταφέρουν!
Δεν περιμένουμε λοιπόν από αυτούς να δώσουν την απάντηση στο ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε;» Η απάντησή τους είναι γνωστή και επαναλαμβάνεται συνεχώς και μονότονα.
Αντίθετα όλοι και όλες εμείς, οι καλοπροέραιτοι, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των νησιών μας, είμαστε που δίνουμε αυτή την απάντηση: «Οτι καλύτερο μπορεί να γίνει για αυτούς τους ανθρώπους, για όσο διάστημα χρειαστεί να μείνουν εδώ!»
