Η εναπόθεση των ελπίδων της κυβέρνησης στον Ύψιστο για την αντιμετώπιση της αιθαλομίχλης, έπιασε τόπο. Η βροχή και ο άνεμος καθάρισαν ως ένα βαθμό την ατμόσφαιρα, που τις προηγούμενες ημέρες έφερνε στο νου το Λονδίνο της βικτωριανής εποχής. Αυτό όμως που δεν μπορεί να κάνει η επιδείνωση του καιρού, είναι βέβαια να… ζεστάνει τα σπίτια. Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια παραμένουν παγωμένα ή θερμαίνονται ελλιπώς, εν μέσω του πιο άγριου χειμώνα. Την ίδια στιγμή, οι χιλιάδες άστεγοι δίνουν πραγματική μάχη επιβίωσης απέναντι στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Το κρύο αποτελεί μια από τις πιο οδυνηρές πτυχές της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η χώρα.
Με τις ανακοινώσεις της για τα δήθεν μέτρα αντιμετώπισης της αιθαλομίχλης, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δεν θα κάνει απολύτως τίποτα για αυτό καθαυτό το πρόβλημα. Κανένα μέτρο για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η «ενεργειακή φτώχεια» των νοικοκυριών, κανένα μέτρο για να μπορέσουν να στραφούν οι πολίτες σε πιο «καθαρές» μορφές ενέργειας. Απλά ορισμένες στοιχειώδεις προφυλάξεις για να μην επαναληφθούν οι τραγικές καταστάσεις που έζησε το Λονδίνο το 1952. Ωστόσο, καμιά πραγματική πρόνοια δεν λαμβάνεται για τις ολέθριες επιπτώσεις στην υγεία που έχει μακροχρόνια η αιθαλομίχλη, ακόμα και όταν δεν ξεπερνάει τα όρια συναγερμού. Όπως προειδοποιούν οι καθηγητές Ιατρικής Ιωάννης Δ. Παντής και Αλέξης Μπένος: «Εκτός όμως από τις άμεσες και ακραίες επιπτώσεις, οι οποίες και προκαλούν συνήθως το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, υπάρχουν και ιδιαίτερα σημαντικές επιπτώσεις από τη μακρόχρονη έκθεση στην αέρια ρύπανση. Την ίδια την αιθαλομίχλη αποτελούν σωματίδια εμπλουτισμένα με οργανικές ενώσεις και μέταλλα , προϊόντα καύσεων υποπροϊόντων θέρμανσης. Τα σωματίδια αυτά όπως έχει αποδειχθεί από σειρά διεθνών ερευνών έχουν καρκινογόνο δράση, της οποίας τα αποτελέσματα θα γίνουν αντιληπτά μετά από λίγα χρόνια και όχι σήμερα». Εν ολίγοις, εκτός από το κρύο, η κοινωνία απειλείται και από τον καρκίνο. Και η κυβέρνηση επιδίδεται σε επίδειξη πολιτικού παχυδερμισμού, παγερά αδιάφορη για τις ανθρώπινες ζωές και το φυσικό περιβάλλον.
Το ότι οι φωτογραφίες του νέφους της αιθαλομίχλης εξελίσσονται στις φωτογραφίες-σύμβολα της Ελλάδα του Μνημονίου, μόνο συμπτωματικό δεν πρέπει να θεωρείται. Η οικονομική κρίση συνυφαίνεται με την οικολογική κρίση, σε έναν φαύλο κύκλο αλληλοτροφοδότησης. Οι δε μνημονιακές πολιτικές (που υποτίθεται ότι σκοπό έχουν την αντιμετώπισή της) βλάπτουν το περιβάλλον όπως ακριβώς βλάπτουν και το βιοτικό επίπεδο των πολλών: πανάκριβα καύσιμα λόγω υπερφορολόγησης, ενεργειακά διάτρητα κτήρια, παγωμένα σπίτια, επιστροφή στις ξυλόσομπες, πρωτοφανής ρύπανση, απειλή για τη δημόσια υγεία, καταστροφή των δασών… Το Μνημόνιο αποτελεί μια πολιτική ταξικού πολέμου και περιβαλλοντικού ολέθρου.
Το να μειωθεί αμέσως ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης για να μπορέσει ο κόσμος να ζεσταθεί και να περιοριστεί η αιθαλομίχλη, θα συνιστούσε αυτονόητη κίνηση για οποιαδήποτε κυβέρνηση νοιαζόταν στοιχειωδώς για το κοινωνικό σύνολο. Το ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν πράττει το αυτονόητο, αποδεικνύει το πόσο είναι αποφασισμένη να θυσιάσει το γενικό καλό στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων και των απαιτήσεων των δανειστών. Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί ότι ένα αριστερό σχέδιο εξόδου από την κρίση και κοινωνικής ανόρθωσης, δεν περιορίζεται στα άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, όπως είναι η μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. Σε βάθος χρόνου, τα ζητούμενα είναι να θωρακιστούν ενεργειακά τα σπίτια, να στραφούμε σε φιλικές προς το περιβάλλον πηγές ενέργειας, να αποκτήσει οικολογικό πρόσημο η παραγωγική ανασυγκρότηση.
