Ματαιοπονούν! Η εμπειρία των πολιτών, η επαπειλούμενη ανθρωπιστική καταστροφή, που τη βλέπουμε καθημερινά με τους ασφαλισμένους χωρίς φάρμακα, τους οικογενειάρχες χωρίς δουλειά και τους νέους χωρίς μέλλον, δεν εξουδετερώνεται με επικοινωνιακά κόλπα.
Η εμπειρία της βίας της Χρυσής Αυγής, την οποία η Ν.Δ. αποκαλεί “αδελφό κεντροδεξιό κόμμα”, δεν συμψηφίζεται με “αποκαλύψεις” εικονικής βίας από το Διαδίκτυο. Η εμπειρία της ανασφάλειας, της ελλιπούς αστυνόμευσης και της σιωπηρής πριμοδότησης της αυτοδικίας δεν συνιστά πλαίσιο ασφάλειας, αλλά αυξάνει και διαχέει την εγκληματικότητα.
Η Ν.Δ., μετά τις εξελίξεις στην Ισπανία, εμφανίζεται οψίμως σαν δύναμη ικανή να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο! Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι νωρίτερα θα εφαρμοστούν οι σκληροί όροι του Μνημονίου! Ακόμη κι αν ο Σαμαράς ονειρεύεται τον ρόλο Ραχόι, ποιος θα τον πίστευε στις Βρυξέλλες; Αυτός και ο Βενιζέλος τα έχουν υπογράψει όλα, τους έχουν στο χέρι, αυτούς και τα άλλα στελέχη τους, που είναι βουτηγμένα στα σκάνδαλα. Αν υποτεθεί πως ερχόταν πρώτη η Ν.Δ., με τσόντα το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση που θα σχηματιζόταν θα περιελάμβανε τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στα σκάνδαλα και τη χρεωκοπία.
Οι πολίτες θα κληθούν να υποστούν τα δεινά από την εφαρμογή των 72 σκληρών μέτρων που έχει περιγράψει ο κ. Παπαδήμος, υπενθυμίζοντας τις δεσμεύσεις του Μνημονίου. Νέα μείωση των συντάξεων και των μισθών στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Νέα μείωση των δαπανών για φάρμακα κατά 1 δισ. ευρώ, αύξηση στις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τα εισιτήρια. Δηλαδή, νέα αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, νέα εκτίναξη της ανεργίας, με απολύσεις στο Δημόσιο και λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η εφιαλτική πολιτική δεν αντιμετωπίζεται με την ψευδο-οικουμενική κυβέρνηση, που συνιστά φερετζέ της μνημονιακής κυβέρνησης. Χρειάζονται καθαρές λύσεις, κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο. Γι’ αυτό χρειάζονται καθαρές κουβέντες τώρα, προεκλογικά, κι όχι αοριστολογίες και υπεκφυγές που θα καταλήξουν σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση-πλυντήριο των σκανδάλων και θεραπαινίδα του Μνημονίου.
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν συμφέρον να μεταθέτουν την προεκλογική συζήτηση και να επιχειρούν μικροπολιτικούς αντιπερισπασμούς. Γιατί αρνείται, όμως, η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. να ξεκαθαρίσει τη θέση της; Γιατί ανέχεται συμπεριφορές σαν αυτές του Ψαριανού, που προκαλούν την αντίδραση μεγάλου αριθμού μελών του κόμματος; Τι είδους “προοδευτική” κυβέρνηση μπορεί να συγκροτηθεί με πρώτη τη Ν.Δ.; Τι είδους “εντολή” ζητεί να πάρει από τις κάλπες ο σύντροφος Κουβέλης;
Είμαστε μπροστά σε ιστορικές στιγμές. Ο καθένας θα κριθεί από τη στάση του. Ο λαός δεν συγχωρεί προσωπικές στρατηγικές, που δεν ανταποκρίνονται στους λαϊκούς πόθους.
