Δηλαδή με κανονική διαβούλευση, κανονική διαδικασία στην επιτροπή, χρόνο για διάλογο και τοποθετήσεις των ενδιαφερόμενων φορέων και ουσιαστική συζήτηση στην ολομέλεια.

Ώστε τα επιχειρήματα, υπέρ ή κατά, να ακουστούν και να τεθούν στην κρίση των πολιτών. Και γιατί, αντί γι' αυτό, επιλέχθηκε μια φαστ τρακ διαδικασία, σχεδόν εν κρυπτώ, με ελάχιστες μέρες συζήτησης, με ελάχιστους βουλευτές παρόντες και με παραβίαση του κανονισμού της Βουλής. Και με τείχος σιωπής από τα ΜΜΕ, φυσικά.

Αυτά θα τα σκεφτόταν κάποιος ανυποψίαστος.

Κάποιος υποψιασμένος όμως καταλαβαίνει πολύ καλά τι γίνεται. Είναι η φύση του νομοσχεδίου που καθιστά τη συγκυρία ευνοϊκή για την ψήφισή του. Διότι οι διατάξεις του ανατρέπουν την περιβαλλοντική νομοθεσία σε κεφαλαιώδη ζητήματα, όπως οι εξορύξεις, η περιβαλλοντική αδειοδότηση, η διαχείριση προστατευόμενων περιοχών, και επιβάλλουν την ασυδοσία καταργώντας κάθε κανόνα και κάθε ρύθμιση.

Αυτό δεν γίνεται από απλή ιδεοληψία του Κ. Χατζηδάκη και του Κ. Μητσοτάκη. Γίνεται επειδή αυτό είναι το ντιλ με τα επιχειρηματικά συμφέροντα που στηρίζουν και χρηματοδοτούν τη Νέα Δημοκρατία.

Και, κάτω από τις διατάξεις αυτές, οι φωτογραφικές ρυθμίσεις μαζεύονται και πολλαπλασιάζονται όπως οι σφήκες πάνω από τους λουκουμάδες.

Δικαίως λοιπόν η αντιπολίτευση και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις είναι στα κάγκελα καταγγέλλοντας και το περιεχόμενο και τη διαδικασία.

Αυτό δεν είναι νομοθέτηση. Είναι πειρατεία και λεηλασία εν κρυπτώ.