to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Το ολοκαύτωμα του Θιβέτ και ο Κινεζικός Ιμπεριαλισμός

Το κίνημα για την απελευθέρωση του Θιβέτ είναι ένα ειρηνικό κίνημα, πιστό στη «Μη βία» με την οποία ο Μαχάτμα Γκάντι νίκησε τους Βρετανούς και βρίσκει συμμάχους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης


Οι οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων έχουν αναδείξει την Κίνα ανάμεσα στους μεγάλους «παίκτες» μιας στρατηγικής που οδηγεί στην εκμετάλλευση και την καταπίεση τόσο του Κινεζικού λαού, αλλά και των Ασιατικών μειονοτήτων που είναι αναγκασμένες να ζουν υπό το Κινεζικό καθεστώς μετά και την κατάκτηση της γης τους από τον Κινέζικο επεκτατισμό.

Η καπιταλιστική στροφή αλλά και τα μονοπώλια που ανθούν στην Κίνα έχουν οδηγήσει σε μια μεγαλειώδη ανάπτυξη η οποία σαφώς ανταγωνίζεται το ΝΑΤΟ και την ΕΕ τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο πρόσβασης και επιρροής σε σημαντικούς ενεργειακούς και στρατιωτικούς κόμβους. Χαρακτηριστική άλλωστε είναι η παγκόσμια ανησυχία της δυναμικής ύπαρξης της χώρας στην Αφρικανική ήπειρο με περίπου 1.000.000 Κινέζους εργάτες να απασχολούνται σε δημόσια έργα και έργα υποδομών, και την παροχή δανείων με ευνοϊκούς όρους στις κυβερνήσεις. Όμως αυτή η ανησυχία ίσως στηρίζεται και στο ότι η παρουσία αυτή υλοποιείται με ένα πρόγραμμα αντισταθμιστικών οφειλών που δημιουργεί ένα συναινετικό κλίμα στους τοπικούς πληθυσμούς, σε σχέση με τις πολιτικές ΗΠΑ, ΕΕ στην Αφρική.

Όλα αυτά συμβαίνουν όμως και με ένα αντίτιμο αυτοκτονιών και εξαθλίωσης για τους Κινέζους πολίτες, ενώ αυτά που λαμβάνουν χώρα στις αποικίες είναι πέρα από κάθε φαντασία και απαιτούν την παγκόσμια κατακραυγή.

Στην περίπτωση του Θιβέτ έχουμε και τα περισσότερα στοιχεία από τις Ασιατικές μειονότητες, καθώς το καθεστώς απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών. Τα στοιχεία που φτάνουν από τη χώρα των Ιμαλαΐων δείχνουν ένα τρομακτικό πρόσωπο της Κινεζικής κυβέρνησης. Στρατόπεδα επανεκπαίδευσης, πολιτικοί κρατούμενοι εν έτη 2014 είναι η καθημερινότητα των Θιβετιανών και η ιμπεριαλιστική πολιτική της Κίνας, που συντηρεί πλέον ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου καπιταλισμού μένει στο απυρόβλητο των Ηνωμένων Εθνών και λοιπών οργανώσεων που πέρα από την μεγάλη απάτη της ύπαρξης τους, συνεισφέρουν μόνο στο να ανοίγουν δρόμο για την «εκδημοκράτιση» χωρών από τις μεγάλες δυνάμεις. Βλ. Αφγανιστάν, Ιράκ, κ.ο.κ.

Καθημερινότητα είναι η διαρκής καταστολή σε ειρηνικές διαδηλώσεις για την απελευθέρωση συμπολιτών, οι οποίοι ξυλοκοπήθηκαν και φυλακίστηκαν χωρίς καν να περάσουν από δίκη ή να τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Η αιτία της σύλληψης μπορεί να είναι η ανακάλυψη της Θιβετιανικής σημαίας ή μιας φωτογραφίας του Δαλάι Λάμα στο σπίτι του «ένοχου» ή κάποιοι έχουν συλληφθεί όταν πήγαν να δουν στο νοσοκομείο άλλους συλληφθέντες, με τις οικογένειες τους να αγνοούν την τύχη τους ακόμη και για χρόνια. Όλες οι κρατήσεις στερούνται βασικών διαδικαστικών εγγυήσεων, και οι κρατούμενοι συχνά κρατούνται σε απομόνωση και εξαφανίζονται, όπως στην περίπτωση του Dorje Dragtsel, ο οποίος μετά τη συμμετοχή του σε διαμαρτυρίες αναζητείται και κανείς δεν γνωρίζει την τύχη του. Κατά τη διάρκεια της πορείας για την απελευθέρωση του υπήρξαν τραυματισμένοι από όπλα, δακρυγόνα και σιδερένια γκλομπ των δυνάμεων κατοχής.

Οι απαιτήσεις των Θιβετιανών περιορίζονται στην επιθυμία της ειρηνικής τους συνύπαρξης με τους υπόλοιπους Κινέζους πολίτες και στην επένδυση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η διάθεση ταξιδιωτικών εγγράφων, η πρόσβαση σε υγεία και παιδεία, η ελευθερία της γνώμης, η ισότητα ενώπιων των δικαστηρίων, το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας και ουσιαστικά η  άμεση επικύρωση του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR) που η Κίνα υπέγραψε από το 1998, χωρίς να κάνει πράξη τις υποσχέσεις της, η πλήρης κατάργηση της «επανεκπαίδευσης» μέσω της εργασίας σε στρατόπεδα, η άμεση απελευθέρωση όλων όσων κρατούνται αυθαίρετα, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλωτών, των μοναχών, των πολιτικών αντιφρονούντων, δημοσιογράφων, ακτιβιστών κ.ο.κ. Σε συνάρτηση με την άρνηση των εταιριών να προσλαμβάνουν όσους κατάγονται από περιοχές του Θιβέτ η κατάσταση είναι απελπιστική και η αυξανόμενη έκφραση δυσαρέσκειας προς το καθεστώς έχει οδηγήσει περίπου 40.000 Θιβετιανούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο πληθυσμός των Θιβετιανών υπολογίζεται στα 6.000.000 και μόνο λίγες χιλιάδες από αυτούς έχουν καταφέρει να περάσουν τα σύνορα και να βρουν καταφύγιο σε άλλες χώρες καθώς στερούνται εγγράφων και διαβατηρίων. Οι δολοφονίες από την εισβολή και έπειτα υπολογίζονται στις 1.200.000, και στις 9.000 ανέρχονται οι αυτοκτονίες ή αυτοπυρπολήσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως το κόμμα με την μεγαλύτερη και πιο ξεκάθαρη πολιτική για την διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υπάρχει στη χώρα μας, και με ρηξικέλευθη άποψη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο προφανώς θα μπορούσε να επηρεάσει την ελληνική άποψη για θέμα, εν μέρει και την Ευρωπαϊκή. Όμως η παγκόσμια σιγή που υφίσταται για το θέμα δείχνει και την έλλειψη ικανών συνομιλητών. Δύναται η Δύση να κατηγορήσει τον οποιονδήποτε για επεκτατισμό και ασέβεια στην ανθρώπινη προσωπικότητα; Οι «αμαρτίες» των Δυτικών σε κάθε γωνιά της γης, ταυτόχρονα με τον φόβο της ισχυρής Κίνας δίνουν στην χώρα της Ανατολής το άλλοθι να κινείται ελεύθερα σε κάθε άξονα που αυτή  επιθυμεί. Όταν οι πολυεθνικές στεγάζονται πλέον στα εδάφη τους και απολαμβάνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης με μισθούς των 133 Ευρώ και την προμήθεια φτηνών πρώτων υλών που ορισμένες φορές προέρχονται και από τις απομονωμένες περιφέρειες της αχανούς χώρας, όπως το Θιβέτ, ποιός νοιάζεται! Άλλωστε το κέρδος είναι αυτό που ορίζει τις σχέσεις των κρατών και όταν αυτό ανθεί, όλα βαίνουν καλώς. Αναφορικά μπορεί κάποιος να βρει κάποιες αναφορές Δυτικών διπλωματών προς τα προβλήματα του Θιβέτ, όμως ο δυτικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να παίξει με το θιβετιανό στοιχείο και σαφώς όλο αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες και προσδοκίες των κατοίκων του Θιβέτ, και ούτε σημαίνει πως ασπάζονται την διπλωματία τους.

Από την άλλη πλευρά τίθεται ως πρόκληση για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της Αριστεράς η συνεργασία σε επίπεδο διπλωματίας και επενδύσεων με χώρες που εμπλέκονται σε πολεμικές δραστηριότητες, παράμετρος η οποία μπορεί είτε να αποφέρει μια νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις ή ακόμη και να απομονώσει τον εκάστοτε διαπραγματευτή από τη Δύση, μιας και οι περισσότεροι «εταίροι» της Ελλάδας στηρίζουν την οικονομία τους σε τέτοιες πολιτικές.

Μια άλλη παράμετρος που πολλοί μπορεί να έχουν αμελήσει είναι οι επιπτώσεις της περιβαλλοντικής καταστροφής του Θιβέτ στην υπερθέρμανση του πλανήτη!

Το Θιβέτ αποτελεί  ένα από τα μεγαλύτερα στρατηγικά σημεία για το περιβάλλον και μια από τις πιο ευαίσθητες περιοχές του κόσμου και πολύ συχνά αναφέρεται ως  «ο τρίτος πόλος» και ως ο «Υδατόπυργος της Ασίας». Από την κατοχή του Θιβέτ και έπειτα, η κινεζική κυβέρνηση έχει περιορίσει την πρακτική της παραδοσιακής βουδιστικής παράδοσης που εμπλέκεται στην διατήρηση του περιβάλλοντος, και  επίσης έχει ξεκινήσει προγράμματα μη βιώσιμης ανάπτυξης σε πολλά μέρη του Θιβέτ, επηρεάζοντας αρνητικά τα περισσότερα από τα συστήματα ποταμών, τη βιοποικιλότητα και τα παρθένα τοπία που ωφελούν το σύνολο των εθνών των Ιμαλαΐων.

H Kίνα είναι η μία από τρείς χώρες (μαζί με την Τουρκία και το Μπουρουντί) που το 1997 δεν υπέγραψαν την Σύμβαση για το δίκαιο των χρήσεων των διεθνών υδατορευμάτων πλην εκείνων που αφορούν τη ναυσιπλοΐα.  

Ταυτόχρονα οι εξορυκτικές δραστηριότητες στις περιοχές του Θιβέτ μολύνουν τα ποτάμια, απειλώντας το πλούσιο οικοσύστημα του Θιβέτ και μολύνουν το πόσιμο νερό, σε μια ανεξέλεγκτη παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό. Το 2013 για την για την εκτροπή του ποταμού Βραχμαπούτρα οι Κινέζοι πραγματοποίησαν 3-4 πυρηνικές εκρήξεις στην επαρχία του Metok, με την κυβέρνηση της Ινδίας να εξαγριώνεται θεωρώντας πως αυτή η εκτροπή θέτει τους υδάτινους πόρους σε αποκλειστικό έλεγχο της κυβέρνησης της Κίνας. Μάλιστα οι επιπτώσεις των πυρηνικών στην περιοχή έχουν ξεκινήσει από το 1972, όταν στο Βόρειο Οροπέδιο του Θιβέτ κτίστηκε το «Los Alamos», ένα εργοστάσιο έρευνας και ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Σήμερα, στο Θιβέτ υπάρχουν 3 ή 4 πυρηνικές εγκαταστάσεις εκτόξευσης πυραύλων για τις οποίες κανείς δεν γνωρίζει πόσες πυρηνικές κεφαλές περιέχουν, όμως υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για απόρριψη αποβλήτων σε κοντινές πεδιάδες και παράξενους θανάτους νομάδων που φέρουν συμπτώματα ασθενειών που προκαλούνται από ακτινοβολία.

Οι νομάδες κάτοικοι έχουν εκδιωχθεί με τη βία από τις περιοχές που πρόκειται να γίνουν έργα. Μάλιστα το Κινεζικό κράτος τους χρεώνει το κόστος μεταστέγασης και λόγω της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης τους αυτοί οι πρώην βοσκοί αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες  λόγω της έλλειψης ευκαιριών απασχόλησης για εκείνους. Οι Θιβετιανοί ισχυρίζονται ότι πίσω από αυτό υπάρχει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο για την ασφυκτική παρακολούθηση τους και κυρίως για την ελεύθερη πρόσβαση των κατακτητών σε περιοχές του Θιβέτ για την αξιοποίηση των πλούσιων φυσικών πόρων τους.

Η επανεγκατάσταση των νομάδων του Θιβέτ σε αστικές περιοχές, απειλεί να καταστρέψει την παραδοσιακή Θιβετιανή νομαδική κουλτούρα, η οποία κινδυνεύει να εξαφανιστεί για πάντα. Τέλος, σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι αναγκαστικές εξώσεις και οι επανεγκαταστάσεις συνεπάγονται την παραβίαση και άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα. Για παράδειγμα, στα τέλη Μαρτίου του 2013, μια Θιβετιανή αυτοκτόνησε αφού εξωθήθηκε βίαια από το σπίτι της στην Kyegudo, στο Qinghai της Yushu. Τον Απρίλιο του 2013, 21 Θιβετιανοί στην ίδια πόλη της Kyegudo συνελήφθησαν μετά την έναρξη διαμαρτυρίας ενάντια στην αναγκαστική έξωση από τα πρόσφατα ανακατασκευασμένα σπίτια τους και την αρπαγή της γης τους από τις κινεζικές αρχές. Οι οικογένειες είχαν χάσει τα σπίτια τους μετά τον σεισμό που έπληξε την περιοχή στις 14 Απριλίου του 2010, αλλά οι κινεζικές αρχές διέταξαν να ισοπεδωθούν τα σπίτια που ξαναχτίστηκαν υποστηρίζοντας ότι οι κάτοχοι τους δεν είχαν επίσημη κατοχύρωση από τις αρχές.

Αυτά είναι μόνο λίγες επικεφαλίδες από τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Κίνας και βλέπουμε ότι ο ταξικός διαχωρισμός, η εκμετάλλευση, η αγαστή συνεργασία και η «καπιταλιστική αγάπη» ανάμεσα στις πολυεθνικές και τα άδικα καθεστώτα δεν γνωρίζουν σύνορα, αλλά μπορούν και προσαρμόζονται με ευκολία και βαρβαρότητα στις ανάγκες και στα όσα έχει να προσφέρει ο κάθε τόπος, ο κάθε εργάτης που ζει ανάλογα με τις ορέξεις του κατακτητή, του γύπα, του μεγαλοκαρχαρία που πλουτίζει από το αίμα των αθώων.

Το κίνημα για την απελευθέρωση του Θιβέτ είναι ένα ειρηνικό κίνημα, πιστό στη «Μη βία» με την οποία ο Μαχάτμα Γκάντι νίκησε τους Βρετανούς και βρίσκει συμμάχους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μια σχετική  ανάδειξη αυτού του κινήματος έγινε το 2008, όταν και με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου υπήρξαν σε όλο τον κόσμο ρεπορτάζ και αναφορές για την ανάδειξη του προβλήματος με δράσεις που έφτασαν μέχρι και σε συλλήψεις Θιβετιανών και Ευρωπαίων ακτιβιστών στην Ελλάδα και την Ολυμπία. Βέβαια ο αγώνας αυτός κρατάει δεκαετίες και για μία ακόμη φορά η δημοσιότητα που δόθηκε για λίγες ημέρες πάνω στο ζήτημα χρησιμοποιήθηκε στα πλαίσια των ενδοιμπεριαλιστικών πολιτικών, και μετά τους Αγώνες κανείς δεν ασχολήθηκε ξανά με το θέμα.

Οι καταπιεσμένοι λαοί βρίσκονται σε όλες τις γωνιές του κόσμου και έχουν ανάγκη από την αλληλεγγύη μας, από ένα δάνειο φωνής για να ακουστούν αυτοί που τους φίμωσαν, αυτοί που βρίσκονται σε όλες τις φυλακές του κόσμου με μόνο ενοχοποιητικό στοιχείο το πάθος για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Και πώς να μην εξεγερθεί ένας λαός που ζει την εξέλιξη της γενοκτονίας του; Τέτοια ζητήματα δίνουν και ένα λόγο παραπάνω στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, να βρίσκεται και να συζητά με εξέχουσες προσωπικότητες που ο λόγος τους αλλά η ισχύ τους μπορούν να επηρεάσουν τις μάζες και τους πολιτικούς, με πρόσφατο παράδειγμα η συνάντηση του με τον πάπα Φραγκίσκο. Η δημιουργία ενός «μπλοκ», μιας επιτροπής, για την παγκόσμια ειρήνη θα ήταν χρήσιμη, έστω και για την απλή αναφορά της, κάτι που σίγουρα έχουμε ξεχάσει ή βλέπουμε ως κάτι μη ρεαλιστικό.

Ενδεικτική αρθρογραφία:

1. Έφοδος επενδυτών στη γη της Αφρικής - http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article502

2. China, America, and a new Cold war in Africa? - http://mondediplo.com/openpage/china-america-and-a-new-cold-war-in-africa

3. Chinese Mines Pollute Tibet's Rivers, Streams - http://www.rfa.org/english/news/tibet/mines-05062013154914.html

4. Chinese dams in Tibet raise hackles in India - http://www.washingtonpost.com/world/asia_pacific/chinese-dams-in-tibet-raise-hackles-in-india/2013/02/07/ee39fc7a-7133-11e2-ac36-3d8d9dcaa2e2_story.html

5. Tibetan political prisoner released after 17 years in Chinese jail - http://www.theguardian.com/world/2013/apr/02/tibetan-political-prisoner-chinese-jail

6. More than a thousand monks and many civilians have disappeared since the March crackdown - http://www.asianews.it/news-en/More-than-a-thousand-monks-and-many-civilians-have-disappeared-since-the-March-crackdown-13322.html

7. No end to China's notorious re-education camps - http://www.dw.de/no-end-to-chinas-notorious-re-education-camps/a-17362570

*Μέλος τμήματος Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ, Μέλος συντονιστικής γραμματείας Β’ διαμερίσματος του ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά.



 

 

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)