Η τροπολογία της κυβέρνησης για τα κόκκινα δάνεια των ελευθέρων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τιμωρεί τα θύματα των μνημονιακών πολιτικών και χαρίζει νέα δωράκια στους θύτες, δηλαδή τους τραπεζίτες και τα συνεργαζόμενα με αυτούς μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που περιμένουν να αρπάξουν κοψοχρονιά την περιουσία του ελληνικού λαού. Ενισχυθεί και συμπληρώνει έτσι το αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο προστασίας των τραπεζιτών.
Δίνει κάθε εξουσία στις τράπεζες να αποφασίζουν, με διαδικασίες μάλιστα fast-track, ποια επιχείρηση θα θεωρείται βιώσιμη και ποια όχι, χωρίς κανένα αντικειμενικό κριτήριο και χωρίς καν να λαμβάνεται υπ’ όψιν η πιθανότητα ένταξής της σε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, ούτε βέβαια τα οφέλη που μπορεί να προκύψουν από τη λειτουργία της, για την τοπική ή και εθνική οικονομία, την καταπολέμηση της ανεργίας.
Οι τραπεζίτες επίσης θα αποφασίζουν αυθαίρετα, με βάση προφανώς τα δικά τους κριτήρια, αν μια επιχείρηση θα τεθεί σε ειδική εκκαθάριση, σε πώληση μέρους ή του συνόλου αυτής, σε μετοχοποίηση των χρεών, κλπ, ενώ οι ίδιοι δεν θα έχουν επιπλέον, καμία δέσμευση να προβούν σε διαγραφές των οφειλών. Τα πάντα στη δική τους κρίση. Και βέβαια, καμία υποχρέωση για τις τράπεζες να παρέχουν κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις που εντάσσονται σε αυτά τα προγράμματα, για την εξασφάλιση της λειτουργίας τους.
Ως βάση για τον υπολογισμό και τη διαγραφή οφειλών θέτει μόνο την αξία των περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών, συνοφειλετών και εγγυητών. Ο υπολογισμός μάλιστα της ακίνητης περιουσίας θα γίνεται με την αντικειμενική αξία, όπως και για τον ΕΝΦΙΑ, όταν είναι γνωστό πως αυτή είναι κατά πολύ, υψηλότερη από την πραγματική. Δεν συμπεριλαμβάνεται ωστόσο η περιουσία που κρύβεται σε επενδύσεις σε πολυτελή ακίνητα off-shore εταιριών ούτε βέβαια σε χρηματοοικονομικά προϊόντα υψηλών αποδόσεων, εκεί ακριβώς που επενδύουν τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα. Άλλωστε, δεν προβλέπεται καν έλεγχος για το κατά πόσο τα χορηγηθέντα δάνεια κατευθύνθηκαν σε τέτοιου είδους «επενδύσεις», με αποτέλεσμα να προωθείται ουσιαστικά η νέα αναδιανομή εισοδήματος προς αυτούς που, με τη συνενοχή των τραπεζών, συνέβαλαν τα μέγιστα στη διαμόρφωση της σημερινής τραγικής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
Οι τραπεζίτες θα αποφασίζουν ακόμη –και αυτό είναι πρωτάκουστο!- και για την τύχη των επιχειρήσεων, των ελευθέρων επαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία! Προβλέπεται επίσης στο άρθρο 19, επιπλέον φοροαπαλλακτικό δωράκι για τις τράπεζες, για τις όποιες διαγραφές χρεών επιχειρήσεων, με αντίστοιχη έκπτωση σε 15 ετήσιες δόσεις.
Και βέβαια φέρνει η κυβέρνηση και το επαίσχυντο άρθρο 16, με το οποίο, όλες οι πράξεις μεταβίβασης απαλλάσσονται από φόρους, τέλη ή δικαίωμα δημοσίου, πλην ΦΠΑ και την κατάργηση του άρθρου 479 του Αστικού Κώδικα. Ακόμη βέβαια περιμένει η κοινωνία να μάθει τι έγινε με τους φόρους μεταβίβασης των ακινήτων της ΑΤΕ και της Τράπεζας Κύπρου στην Τράπεζα Πειραιώς. Περίπου 150 εκατομμύρια υπολογίζονται οι φόροι μεταβίβασης ακινήτων για την πρώτη, περίπου 200 εκατομμύρια για τη δεύτερη. Θα ισχύσει άραγε το άρθρο 16 και για αυτές τις μεταβιβάσεις; Σε αυτή την περίπτωση θα μιλάμε για ένα ακόμη μεγάλο σκάνδαλο.
Ανατίθεται ουσιαστικά εν λευκώ στις Τράπεζες, η πλήρης αναδιαμόρφωση του επιχειρηματικού τοπίου της χώρας, προς όφελος, ως συνήθως, των παλαιών και νέων διαπλεκομένων συμφερόντων, με στόχο φυσικά τη συγκεντροποίηση σημαντικών κλάδων της οικονομίας στα γνωστά μονοπώλια και ολιγοπώλια. Οι πελατειακές σχέσεις λοιπόν ξανά, σε όλο τους το μεγαλείο και μάλιστα ενισχυμένες.
Ο ελληνικό λαός λοιπόν, στήριξε τις τράπεζες. Αυτές πάλι, θα επιλέγουν ποιον θα στηρίζουν και ποιον θα στέλνουν στα αζήτητα, αφού:
Θα διατηρήσουν το δικαίωμα να πετάνε ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους, στο δρόμο, γιατί δε μπορούν να ξεπληρώσουν δάνεια της τάξεως των 3 και 4 χιλιάδων ευρώ, όπως κάνει αυτή τη στιγμή η Τράπεζα του ιερού τραπεζίτη σε μία συνάνθρωπό μας στη Θεσσαλονίκη, όπως σχεδιάζουν να κάνουν σε χιλιάδες περιπτώσεις στο άμεσο μέλλον.
Θα διατηρήσουν το δικαίωμα να παρακρατούν επιδοτήσεις από τους αγρότες, όπως έκανε η ίδια τράπεζα για εξυπηρετούμενο δάνειο 3.300 ευρώ από φτωχό αγρότη στη Μεσσηνία, τον Γιώργο Λούζη, που έκανε το έγκλημα να κλείσει 70 χρόνια ζωής, με αποτέλεσμα η τράπεζα να θεωρήσει μονομερώς το χρέος του ως μη εξυπηρετούμενο και ο άνθρωπος, απελπισμένος, να βάλει τέλος στη ζωή του.
Κανένας έλεγχος όμως, κανένα πρόβλημα, με τα θαλασσοδάνεια που δόθηκαν σε «ημετέρους» και έγιναν εξοχικά σε off-shore εταιρίες. Έτσι εννοεί η συγκυβέρνηση την προστασία των δανειοληπτών, έτσι εννοεί την προστασία της πρώτης κατοικίας. Κάθε μέρα που περνάει, και η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι οι μέρες της αφθονίας της είναι μετρημένες, γίνεται και πιο κυνική και πιο επικίνδυνη.
Πρέπει επιτέλους να ρυθμιστούν τα δάνεια των πυρόπληκτων νομών, γιατί κινδυνεύουν πλεόν με κατάρρευση. Παρά τις δηλώσεις του κ. Δένδια για το αντίθετο, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα εγγυημένα και τα μη εγγυημένα δάνεια των επιχειρήσεων στους πυρόπληκτους νομούς, Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αρκαδίας και Εύβοιας, όταν οι επιχειρήσεις στους νομούς αυτούς, βρίσκονται «στο κόκκινο».
Στον αντίποδα λοιπόν των αντιαναπτυξιακών και καταστροφικών σχεδιασμών της συγκυβέρνησης και της τρόικας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη μόνη ρεαλιστική λύση για το πρόβλημα των «κόκκινων δανείων», η οποία έχει στο επίκεντρό της τον απλό πολίτη, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον αυτοαπασχολούμενο, τον ελεύθερο επαγγελματία και τον αγρότη, όλους αυτούς δηλαδή που πλήγηκαν από τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές και όχι βέβαια αυτούς που ευνοήθηκαν από αυτές, δηλαδή τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους τραπεζίτες.
Έτσι, επιμένουμε στην απαγόρευση εκχώρησης στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων στα distress funds, απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και επαγγελματικής στέγης, μέχρι 350.000 ευρώ, απαγόρευση διαδικασιών πλειστηριασμών για οφειλές κάτω των 200.000 ευρώ, αναπροσαρμογή των οφειλών ώστε η συνολική εξυπηρέτησή τους σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς να μην ξεπερνά το 1/3 του εισοδήματός τους, χρήση 2 δις ετησίως από τα 11,4 δις του ΤΧΣ για τη «νέα σεισάχθεια» και περιορισμός του οφειλόμενου κεφαλαίου και φόρων στις τράπεζες, ανάλογα με τη μείωση των εσόδων των επιχειρήσεων και της άνευ προηγουμένου, φορολογικής επιβάρυνσης που υπέστησαν, τα τελευταία 4 χρόνια.
Σύσταση δημόσιου ενδιάμεσου φορέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους, όχι ως «κακή» τράπεζα αλλά αντίθετα, ως διαχειριστή κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες, παράλληλα με τη δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού. Ταυτόχρονα, θεσμοθέτηση Ελεγκτικού μηχανισμού των τραπεζών, για την εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων και μέτρα ενίσχυσης με διοχέτευση στην αγορά των δεσμευμένων δισεκατομμυρίων που δόθηκαν για τη σωτηρία των συστημικών τραπεζών και παραμένουν ανενεργά πάνω από 2 χρόνια, βυθίζοντας την οικονομία πιο βαθιά στην ύφεση.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι, τα ληξιπρόθεσμα δάνεια των μικροεπιχειρήσεων και των φτωχών αγροτών πρέπει να τύχουν μια ειδικής αντιμετώπισης, η οποία θα στοχεύει, αφενός στην ανακούφιση, αφετέρου στην υποβοήθησή τους.
Η νέα τροπολογία που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή, με την οποία, μετά τις πιέσεις της τρόικα, παίρνει πίσω τον διακανονισμό της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε 100 δόσεις για τον ΕΝΦΙΑ και για το φόρο εισοδήματος, ρύθμιση που είχε ψηφίσει η Βουλή, αποτελεί το απόλυτο Βατερλό της κυβέρνησης. Η τροπολογία αυτή, οδηγεί σε παταγώδη αποτυχία το μέτρο των δήθεν ρυθμίσεων καθώς, οι περισσότεροι ενδιαφερόμενοι βρίσκονται σε οικονομική ένδεια και ήλπιζαν σε μια ανάσα. Η κυβέρνηση μετά από αυτόν τον εξευτελισμό που αποδέχτηκε από την τρόικα, πλέον δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσει να παριστάνει ότι κυβερνά τη χώρα. Αποδέχθηκε να είναι πιόνι και κυβέρνηση-ανδρείκελο στα χέρια της τρόικα. Οφείλει να παραιτηθεί άμεσα και να προκηρύξει εκλογές.
Γιατί αυτό που απαιτείται αυτή τη στιγμή, δεν είναι μέτρα που θα ενισχύουν το μεγάλο πολυεθνικό και εγχώριο κεφάλαιο και κυρίως τις τράπεζες. Είναι οι αναγκαίες ριζοσπαστικές αλλαγές στο πλαίσιο ενός σχεδίου προοδευτικής εξόδου από την κρίση. Είναι η ανάγκη να περάσουν οι τράπεζες υπό δημόσια ιδιοκτησία, δημόσιο έλεγχο και δημόσια διοίκηση. Είναι η αναγκαία εφαρμογή ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, προς ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, το οποίο αυτή τη στιγμή μπορεί να εγγυηθεί μόνο μία ισχυρή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
