Το πλήθος ήταν μεγάλο. Υπήρχε αναμονή. Καμία προσδοκία ή ενθουσιασμός. Απλά αναμονή. Η μεγάλη στιγμή αργούσε ακόμα, μια-δυο ώρες. Η αναμονή εξελισσόταν σε πλήξη. Αλλά ο χρόνος κυλούσε. Αδυσώπητα.
11:30….11:45….11:55, πλησίαζε η ώρα. Μετά…
12:00…
…μπαμ! Μπουμ! Μπαμ!
Ο ουρανός φωτίστηκε για κάμποση ώρα. Χέρια με κινητά υψώνονταν παντού.
Όταν ακούστηκε το τελευταίο μπαμ [όλοι το ανέμεναν και όλοι το αναγνώρισαν αμέσως] άρχισε η μεγάλη αποχώρηση. Το μέγα πλήθος ξεχύθηκε στους γύρω δρόμους. Αυτοκίνητα που μόλις είχαν ξεπαρκάρει δημιούργησαν ένα αξεδιάλυτο κουβάρι αυτοκινήτων και ανθρώπων. Πρόσωπα σοβαρά, πρόσωπα σκυθρωπά. Μπήκε ο καινούργιος χρόνος.
Ε, και;