(εικόνα: EPA/HAITHAM IMAD)

Καταλήψεις σπιτιών Παλαιστινίων στη συνοικία Σεΐκχ Τζαρά από Εβραίους εποίκους, ισχυρές συγκρούσεις στο τέμενος Αλ-Ακσά, αυξανόμενη ένταση στην ανατολική Ιερουσαλήμ και την Παλιά Πόλη, ρουκέτες από τη Χαμάς και αιματηρή απάντηση από το Ισραήλ με βομβαρδισμό της Γάζας. Όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα, αλλά γιατί τώρα και ποιον συμφέρουν; Ας δούμε κάποια σημεία:

1) Η βασική αιτία είναι η συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια στο Ισραήλ. Μέσα σε δύο χρόνια έχουν γίνει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις και σταθερή κυβέρνηση δεν έχει προκύψει. Η επιμονή του Νετανιάχου να παραμείνει στην εξουσία, παρά τις δικαστικές περιπέτειες, δίνει την πρώτη θέση στο Λικούντ αλλά όχι τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης. Ο ίδιος, δέσμιος της επεκτατικής, ρατσιστικής και φιλοπόλεμης πολιτικής του εις βάρος των Παλαιστίνιων, προσπαθεί να πολώσει τα πιο ακροδεξιά και θρησκευόμενα ακροατήρια με το βλέμμα στραμμένο σε ενδεχόμενο πέμπτων συνεχόμενων εκλογών.

2) Η αλλαγή στον Λευκό Οίκο ακύρωσε το ανοιχτό γήπεδο που του έδινε ο Τραμπ. Η νέα κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον δεν έχει εκφράσει ακόμα τις προτάσεις της για το Παλαιστινιακό, όμως ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ανησυχεί. Περίμενε μάταια ένα άμεσο τηλέφωνο από τον Μπάιντεν μετά την εκλογή του τελευταίου, το οποίο άργησε χαρακτηριστικά. Μια διαφορετική προσέγγιση στο Παλαιστινιακό από την πλευρά των ΗΠΑ μπορεί να σημάνει για τον Νετανιάχου την οριστική έξοδο από την πολιτική, ενδεχόμενο όμως το οποίο μπορεί να οδηγήσει στη φυλάκισή του.

3) Το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν. Αναμένονται τους επόμενους μήνες οι κινήσεις του Μπάιντεν σχετικά με την επιστροφή των ΗΠΑ στην πυρηνική συμφωνία με την Ισλαμική Δημοκρατία (η οποία είχε επιτευχθεί επί Ομπάμα). Το Ισραήλ διαφωνεί και προβοκάρει συνεχώς την προσέγγιση Ουάσιγκτον - Τεχεράνης. Με την επίθεση σε ιρανικούς στόχους, το Τελ-Αβίβ προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις.

4) Οι «Συμφωνίες του Αβραάμ» με σειρά αραβικών κρατών. Αρχικά, τα κράτη που προχώρησαν σε ειρήνη με το Ισραήλ έβγαλαν από την ατζέντα τους την επίλυση του Παλαιστινιακού με περίσσιο κυνισμό. Τώρα, ο Νετανιάχου θέλει να στείλει το μήνυμα προς όλους ότι για να προχωρήσουν αυτές οι Συμφωνίες θα πρέπει να εγκαταλειφθούν οριστικά οι Παλαιστίνιοι. Όποιο κράτος δεν το δεχτεί, δεν μπορεί να έχει σχέσεις ειρήνης και συνεργασίας με το Ισραήλ.

5) Οι παλαιστινιακές εκλογές, οι πρώτες μετά από δεκαπέντε χρόνια, ακυρώθηκαν από τον Μαχμούντ Αμπάς, αφού οι Παλαιστίνιοι της ανατολικής Ιερουσαλήμ δεν θα μπορούσαν να ψηφίσουν. Ο Νετανιάχου θα προτιμούσε να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στο ίδιο το Ισραήλ και μετά να επηρεάσει το αποτέλεσμα των παλαιστινιακών εκλογών υπέρ του.

6) Εντέλει, ο Νετανιάχου ποντάρει στην πόλωση. Θέλει μια αποδυναμωμένη Παλαιστινιακή Αρχή και μια ενδυναμωμένη Χαμάς. Η ένταση δίνει πόντους στην ισλαμική οργάνωση, αφού αυτή διαθέτει την επιχειρησιακή δυνατότητα των πληγμάτων εναντίον στόχων στο Ισραήλ.

7) Η αναγνώριση της αδιαίρετης Ιερουσαλήμ από τον Τραμπ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ άνοιξε τον ασκό. Ο Νετανιάχου θέλει να δείξει ότι η Ιερουσαλήμ -συνολικά- ανήκει στο Ισραήλ και το καθεστώς της είναι -για τον ίδιο και όπως αντιλαμβάνεται τα πράγματα- αδιαπραγμάτευτο.

8) Το μήνυμα προς τους Παλαιστίνιους: Εγκαταλείψτε τον αγώνα. Είστε μόνοι σας.

* Ο Νεκτάριος Μπουγδάνης είναι υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς