to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

17:09 | 23.05.2012

Οικονομία

Το οικονομικό μάθημα του Τσάβες στην Ευρώπη

του Richard Gott.



Μερικά χρόνια πριν, ταξιδεύοντας με το προεδρικό αεροπλάνο του Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας με ένα φίλο από τη γαλλική Le Monde Diplomatique, μας έγινε η ερώτηση τι πιστεύαμε ότι συνέβαινε στην Ευρώπη. Υπήρχε κάποια περίπτωση μιας μετακίνησης προς τα Αριστερά εκεί;  Απαντήσαμε στους καταθλιπτικούς και απαισιόδοξους τόνους που χαρακτηρίζουν τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Ούτε στη Βρετανία, ούτε στη Γαλλία, ούτε οπουδήποτε στη ζώνη του ευρώ, δεν βλέπαμε μεγάλη πιθανότητα να σημειωθεί πολιτική πρόοδος.



Τότε ίσως, είπε ο Τσάβες με μια λάμψη, θα μπορούσαμε να σας βοηθήσουμε και θυμήθηκε το 1830, όταν επαναστατικά πλήθη στους δρόμους του Παρισιού είχαν βγει χαιρετώντας τον Σιμόν Μπολίβαρ, τον ελευθερωτή της Νότιας Αμερικής, από τη Βενεζουέλα, που επρόκειτο να πεθάνει στο τέλος του ίδιου έτους. Ο αγώνας για την ελευθερία, στο στιλ της Λατινικής Αμερικής, φαινόταν ως ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη.


Εκείνη την εποχή, ενθαρρύνθηκα αλλά δεν είχα πεισθεί από την αισιοδοξία του Τσάβες. Ωστόσο, τώρα νομίζω ότι είχε δίκιο. Είναι καλό να υπενθυμίσουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε επισκεφθεί το Καράκας το 2007 και ζήτησε πληροφορίες σχετικά με τη μελλοντική δυνατότητα λήψης φθηνού πετρέλαιου από τη Βενεζουέλα, όσο και από την Κούβα και άλλες χώρες της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής. Υπήρξε μια σύντομη στιγμή, όταν ο Ken Livingstone και ο Τσάβες έκαναν μια συμφωνία μεταξύ Λονδίνου και Καράκας για το πετρέλαιο, που φαινόταν πολλά υποσχόμενη μέχρι την απόρριψή της από τον Boris Johnson.


Πιο σημαντική από την προοπτική του φτηνού πετρελαίου είναι η δύναμη του παραδείγματος. Ο Τσάβες έχει εμπλακεί από την αρχή του αιώνα, και ακόμη πιο πριν, σε ένα σχέδιο που απορρίπτει τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές οι οποίες πλήττουν την Ευρώπη και μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου. Έχει αντιταχθεί στις συνταγές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και έχει δώσει σκληρή μάχη ενάντια στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων που έβλαψαν το κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Λατινικής Αμερικής και με τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλεί τώρα να καταστρέψει την οικονομία της Ελλάδας. Ο Τσάβες έχει επανεθνικοποιηθεί πολλές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που ιδιωτικοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1990.


Ο λόγος και το παράδειγμα του Τσάβες, είχαν επίδραση πέρα από τη Βενεζουέλα. Έχουν ενθαρρύνει την Αργεντινή να αθετήσει το χρέος της, να αναδιοργανώσει την οικονομία της και να επανεθνικοποιήσει τη βιομηχανία πετρελαίου. Ο Τσάβες έχει βοηθήσει τον Έβο Μοράλες της Βολιβίας να χρησιμοποιήσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο προς όφελος της χώρας του και όχι προς όφελος των ξένων μετόχων των βιομηχανιών, και πιο πρόσφατα για να σταματήσει τη ληστεία των κερδών της εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας από την Ισπανία. Πάνω απ’ όλα, έχει δείξει στις χώρες της Λατινικής Αμερικής ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση κόντρα στο ενιαίο νεοφιλελεύθερο μήνυμα που μεταδίδεται ακατάπαυστα για δεκαετίες, από τις κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης που έχουν αγκιστρωθεί σε μια ξεπερασμένη ιδεολογία.


Τώρα είναι η ώρα ένα εναλλακτικό μήνυμα να ακουστεί ακόμα πιο μακριά, να ακουστεί από τους ψηφοφόρους στην Ευρώπη. Στη Λατινική Αμερική, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν μια εναλλακτική στρατηγική επανεξελέγησαν ξανά και ξανά, γεγονός που υποδηλώνει ότι είναι αποτελεσματικές και δημοφιλείς. Στην Ευρώπη, οι κυβερνήσεις των όποιων αποχρώσεων ακολουθούν το νεοφιλελεύθερο πρότυπο φαίνεται να αποτυγχάνουν από την πρώτη θητεία, γεγονός που δηλώνει ότι δεν έχουν την υποστήριξη του λαού.


Ο Τσάβες και οι υποστηριχτές του στη νέα «Μπολιβαριανή επανάσταση», διακήρυξαν «το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», δηλαδή όχι μια επιστροφή σε σοβιετικού τύπου οικονομία ή την απλή συνέχιση μιας προσπάθειας δημοκρατικής και κοινωνικής προσαρμογής του καπιταλισμού, αλλά, όπως το περιέγραψε ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, την αποκατάσταση του εθνικού σχεδιασμού από το κράτος «για την ανάπτυξη της πλειοψηφίας του λαού». Η Ελλάδα έχει μια θαυμάσια ευκαιρία να αλλάξει την ιστορία της Ευρώπης και οι Έλληνες να πετάξουν τα καπέλα του Μπολιβάρ στον αέρα, όπως έκαναν οι Ιταλοί Καρμπονάροι στο Παρίσι εκείνα τα χρόνια. Ο Λόρδος Μπάιρον, ο οποίος προγραμμάτιζε να εγκατασταθεί στη Βενεζουέλα του Μπολιβάρ πριν πλεύσει για να βοηθήσει στην απελευθέρωση της Ελλάδας, ονόμασε το πλοίο του Μπολίβαρ. Σίγουρα θα ήταν ευχαριστημένος με τις σύγχρονες εξελίξεις.


Πηγή: The Guardian (αναδημοσίευση από www.antapocrisis.gr)


Μετάφραση: Γιάννης Σκαλιδάκης



Σαν μιλάς, φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,
Από τις επιβλητικές ερημιές της Παταγονίας 
     μέχρι τα πολύχρωμα νησιά,
Ηφαίστεια ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε 
     στα ουράνια την οργή τους,
Σειούνται τα χώματα παντού και τρίζουν 
     τα εικονίσματα στην Καστοριά,
Τη σιωπηλή πόλη κοντά στη λίμνη.
Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας.
[...]
επίκλησις
 

Μπολιβάρ! Είσαι του Ρήγα Φερραίου παιδί,
Του Αντωνίου Οικονόμου ― που τόσο άδικα τον σφάξαν ― 
     και του Πασβαντζόγλου αδελφός,
Τ’ όνειρο του μεγάλου Μαξιμιλιανού ντε Ρομπεσπιέρ 
     ξαναζεί στο μέτωπό σου.
Είσαι ο ελευθερωτής της Νότιας Αμερικής.
Δεν ξέρω ποια συγγένεια σε συνέδεε, αν είτανε απόγονός σου 
     ο άλλος μεγάλος Αμερικανός, από το Μοντεβίντεο αυτός,
Ένα μονάχα είναι γνωστό, πως είμαι ο γυιος σου.


Μπολιβάρ, ένα ελληνικό ποίημα
Του Νίκου Εγγονόπουλου
Γράφτηκε το 1942, εκδόθηκε το 1944

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)