to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Οι ξεπερασμένες συνταγές της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν φέρνουν ανάπτυξη

Η επίτευξη του μεγάλου στόχου της ανάπτυξης είναι σήμερα, μετά τη λαίλαπα της πανδημίας, αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον της οικονομίας.


Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται περίπου στο μέσον της θητείας της και ήδη η απογοήτευση από την απουσία αναπτυξιακής προοπτικής στην πολιτική της έχει αρχίσει να καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των οποίων αποκαλύπτουν τη δυσαρέσκεια των πολιτών τόσο σε σχέση με τις προσδοκίες που καλλιέργησε, όσο όμως και σε σχέση με τι επιδόσεις της στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην οποία οδήγησε η πανδημία.

Οι πολίτες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι προσδοκίες που η κυβέρνηση καλλιέργησε για ξένες επενδύσεις που δήθεν θα έφερναν ανάπτυξη δεν διαψεύστηκαν λόγω της πανδημίας, όπως διακαώς η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να υποστηρίξει, αλλά εξ αιτίας του ξεπερασμένου και οπισθοδρομικού παραγωγικού μοντέλου που εφαρμόζει. Το οποίο είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο το αναπτυξιακό μοντέλο που κατέστρεψε την ελληνική οικονομία, βυθίζοντάς την στην κρίση χρέους, στην ύφεση και την ανεργία για περισσότερο από 10 χρόνια.

Πρόκειται για το αναπτυξιακό μοντέλο της επιλεκτικής και μονόπλευρης υποστήριξης μιας μικρής επιχειρηματικής ελίτ, η ενίσχυση της οποίας υποτίθεται στη συνέχεια θα μετέφερε την οικονομική κινητικότητα προς τα κάτω για να τη διαχύσει στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα.

Η αναιμική υποστήριξη του τουρισμού που ανακοίνωσε χτες η κυβέρνηση, σε σχέση με την πλουσιοπάροχη ενίσχυση της Aegean και των λίγων και μεγάλων επιχειρήσεων ΜΜΕ με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ εν μέσω πανδημίας, επιβεβαιώνουν ότι το αναπτυξιακό μοντέλο της κυβέρνησης εξακολουθεί να ακολουθεί τη νεοφιλελεύθερη συνταγή «πολλά σε λίγους και λίγα στους πολλούς».

Το μοντέλο αυτό, γνωστό διεθνώς και ως trickle down, σύμφωνα με τις πρόσφατες ιστορικές δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ήταν τελικά μια μεγάλη απάτη. Αφού αποδείχτηκε στην πράξη ότι ήταν υπεύθυνο για τη συσσώρευση του πλούτου σε μια μικρή ολιγαρχία και για την πρόκληση μεγάλων ανισοτήτων και εκτεταμένης φτώχειας στον πλανήτη.

Σύμφωνα με τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος συνόψισε τα ολέθρια αποτελέσματα που είχε το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης στο διεθνές οικονομικό πεδίο, η οικονομική ανάπτυξη αποδείχτηκε ότι δεν επιτυγχάνεται με κινήσεις από πάνω προς τα κάτω αλλά αντίθετα, προκαλείται πάντοτε με τη συμμετοχή και την κινητικότητα των πρωταγωνιστών της πραγματικής οικονομίας, που δεν είναι άλλοι από τον κόσμο της εργασίας και των επιχειρήσεων.

Αυτόν τον κόσμο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις πολιτικές της προσπαθεί να περιθωριοποιήσει, επαναφέροντας την αποτυχημένη συνταγή των μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων, προκειμένου να αποκαταστήσει μια οικονομία χαμηλού εργατικού κόστους.

Η αποτυχία του νεοφιλελεύθερου παραγωγικού μοντέλου επιβεβαιώνεται σήμερα εκ του αποτελέσματος από τη διεθνή οικονομική πραγματικότητα και γι’ αυτό και εγκαταλείπεται πλέον ακόμη και από την πρωτεύουσα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ. Οι οποίες με ηγέτη το νέο πλανητάρχη αλλάζουν άρδην πορεία, ακολουθώντας ένα διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο που στηρίζεται περισσότερο στις δημόσιες επενδύσεις και στο κοινωνικό κράτος και λιγότερο στις ιδιωτικοποιήσεις και στο ιδεολόγημα της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς.

Πρόκειται για μια ιστορική απόφαση που αποκαθιστά την ισορροπία ανάμεσα στις σχέσεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που είχαν διαταραχθεί σοβαρά τα τελευταία 30 χρόνια της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού, υπέρ μιας ανεξέλεγκτης και αδηφάγου αγοράς.

Η επένδυση των 5,5 τρις δολαρίων που η Αμερικανική κυβέρνηση διαθέτει σήμερα για να ενισχύσει το κοινωνικό κράτος και την πραγματική οικονομία, σε σχέση με τα αναιμικά 800 δις Ευρώ που η πολυπληθέστερη Ευρωπαϊκή Ένωση επενδύει στο Ταμείο Ανάκαμψης, μαρτυρά τη μεγάλη αλλαγή πορείας που ήδη ξεκίνησε πέραν του Ατλαντικού. Και η οποία μοιραία θα συμπαρασύρει σε πολιτική αλλαγή και τα Ευρωπαϊκά κράτη, με πρώτα την Γερμανία και τη Γαλλία, όπου οι νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης κυβερνήσεις τους ήδη αμφισβητούνται έντονα εν όψει των επερχόμενων εκλογών.

Η αποτυχία λοιπόν της αναπτυξιακής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι εξασφαλισμένη για δύο σημαντικούς λόγους.
Πρώτα γιατί είναι αποδεδειγμένα ατελέσφορη, όπως η πρόσφατη εμπειρία της εφαρμογής της στην Ελλάδα και διεθνώς αποδεικνύει με απτά πλέον και μετρήσιμα αποτελέσματα.

Και δεύτερο γιατί η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας ένα ξεπερασμένο αναπτυξιακό μοντέλο που εγκαταλείπεται σήμερα από τους μεγάλους παίκτες της διεθνούς οικονομίας ως αποτυχημένο, σύντομα θα βρεθεί απομονωμένη διεθνώς και απέναντι στο ρεύμα των σύγχρονων εξελίξεων.

Οι Έλληνες επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν τα μηνύματα αυτά και έχουν αρχίσει να δυσφορούν για τη διάψευση των προεκλογικών υποσχέσεων της ΝΔ για δήθεν ενίσχυση της μεσαίας τάξης, για δήθεν στήριξη της επιχειρηματικότητας και για δήθεν μεγάλες επενδύσεις που θα έφερναν ανάπτυξη.

Η μόνη μεγάλη επένδυση, άλλωστε, που έγινε τελευταία είναι αυτή του Ελληνικού, η οποία όμως στηρίχθηκε αποκλειστικά σε δανειοδοτήσεις ελληνικών τραπεζών και σε εγχώριες ιδιωτικές επενδύσεις.

Τούτων δοθέντων, η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει και η κατάσταση στην οικονομία δεν αναμένεται να βελτιωθεί με τα εκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης, καθώς η πραγματική οικονομία δεν θα ωφεληθεί από αυτά.

Η διαχείριση των χρημάτων που θα έρθουν στη χώρα από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία θα γίνει σύμφωνα με τον τρόπο που ορίζουν οι υποχρεώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ απέναντι στην ολιγαρχία που τη στηρίζει. Με τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρηματιών και των εργαζομένων να μένουν εκτός μοιρασιάς και να υφίστανται τις ολέθριες συνέπειες της ύφεσης και της διογκούμενης ανεργίας.

Στο εξής, όσο η κυβέρνηση θα αμφισβητείται εξ αιτίας των αποτυχημένων οικονομικών της επιλογών, τόσο οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα απαντούν περισσότερο στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Που σήμερα χρειάζεται ένα διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο που θα στηριχθεί στα ελληνικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, στις ολοκληρωμένες οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, στο κοινωνικό κράτος και στην ισόρροπη συνεισφορά δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα απευθύνεται στον κόσμο της εργασίας και των επιχειρήσεων και όχι αποκλειστικά στις ελίτ της οικονομικής ολιγαρχίας.

Βρισκόμαστε σήμερα σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Η πανδημία ήταν γραφτό να δώσει τέλος στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, ανοίγοντας το δρόμο σε μια νέα εποχή μιας βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης.

Όποιος δεν το αντιληφθεί εγκαίρως, είναι βέβαιο ότι θα μείνει στο περιθώριο της ιστορίας.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)