Συνήθεις ερωτήσεις την επομένη διαδηλώσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων: «Μα πού είναι οι άνεργοι;», «πού είναι οι όλοι αυτοί με τους πετσοκομμένους μισθούς;», «πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι νεόπτωχοι;», «γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους να διαδηλώσουν;». Ερωτήσεις που συνοδεύουν κάποιες ισχνές και αναιμικές πορείες στο κέντρο της Αθήνας και σκιαγραφούν τη σιωπηλή στάση που επιλέγουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της μνημονιακής πολιτικής.
Πρόκειται για ερωτήσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των απολογητών της κυβερνητικής πολιτικής, που ερμηνεύουν αυτές τις απουσίες ως μία συνετή και νηφάλια αποδοχή της αναγκαιότητας των οικονομικών μέτρων. Κάθε απουσία όμως από τους δρόμους και τις πλατείες είναι και μια ξεχωριστή κραυγή απόγνωσης που κρατιέται καλά φυλαγμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος. Μια κραυγή απελπισίας που απορροφάται μήνα με τον μήνα από τα ντουβάρια «δανεικών» σπιτιών. Εκεί ξεσπά ο άνεργος, ο νεόπτωχος, ο υπερχρεωμένος. Μέσα στο σπίτι του. Μέσα σε τέσσερις τοίχους και πίσω από πόρτες σφαλισμένες ξεθυμαίνει την οργή του. Τρομαγμένος από τα αντίποινα με τα οποία τον απειλούν τηλεοπτικώς κάθε βράδυ οι θεσμικοί εκφοβιστές, κρατά κλειδωμένη στον ιδιωτικό του χώρο την όποια επαναστατική διάθεση. Μέσα στο σπίτι του.
Στο τελευταίο καταφύγιο ιδιώτευσης και εκτόνωσης του θυμού του. Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού είναι ό,τι του έχει απομείνει μετά από τρία χρόνια οικονομικής και ψυχολογικής «αφαίμαξης». Ας το σκεφτούν καλά αυτό όσοι ακονίζουν τα νύχια των κορακιών που παραμονεύουν μέσα και έξω από τις τράπεζες. Αν πέσουν αυτοί οι τοίχοι, αν χαθεί κι αυτό το τελευταίο ανάχωμα οργής, αν γκρεμιστεί κι ο τελευταίος κυματοθραύστης του θυμού, τότε θα γκρεμιστούν τα πάντα. Μαζί με τη στερνή ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων, θα καταρρεύσουν οι φόβοι και οι απειλές για τα «χειρότερα». Και τότε είναι σίγουρο πως θα ακουστούν οι κραυγές στην πραγματική τους ένταση, αφού χειρότερα δεν θα γίνεται πια. Γιατί, όπως λένε εδώ και καιρό και οι πλέον «συνετοί», οι Έλληνες θα βγουν από το σπίτι τους να διαδηλώσουν όταν δεν θα έχουν πια σπίτι να κρύψουν την οργή τους. Όλοι αυτοί οι μέχρι χθες σιωπηλοί και τρομαγμένοι θα βγουν στους δρόμους όταν τους πετάξουν στον δρόμο ο Στουρνάρας και οι τραπεζίτες. Και η οργή τους θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα, όσες «κοινωνικές» λύσεις και αν αναζητεί εναγωνίως το Μαξίμου, ώστε να επιβραδύνει την πολιτική έξωση των σημερινών ενοίκων του.
Γιατί οι εξώσεις θα πληρωθούν με έξωση.
Πηγή: avgi.gr
