to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

19:38 | 27.11.2012

Πολιτική

Οι παρεμβάσεις στη χθεσινή εκδήλωση για τα 95 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Σε μια πυκνή πολιτικά περίοδο, τη Δευτέρα 26 Νοέμβρη, από τις εκδόσεις Red marks, πραγματοποιήθηκε συζήτηση για την Οκτωβριανή Επανάσταση με αφορμή την επανέκδοση του κλασικού βιβλίου του John Reed «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο».


Τόσο η συμ­με­το­χή, όσο και οι εν­δια­φέ­ρου­σες πα­ρεμ­βά­σεις στη συ­ζή­τη­ση δι­καί­ω­σαν την πρω­το­βου­λία για την ορ­γά­νω­ση αυτής της εκ­δή­λω­σης και υπεν­θύ­μι­σαν την ανά­γκη συ­ζή­τη­σης για ζη­τή­μα­τα στρα­τη­γι­κής σε αυτή τη συ­γκυ­ρία.

Ο Πάνος Κο­σμάς, ο οποί­ος ανέ­λα­βε και το συ­ντο­νι­σμό της συ­ζή­τη­σης, ανα­φέρ­θη­κε στην Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντάς την ει­σα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο για τις επα­να­στά­σεις του 21ου αιώνα. Η ίδια η επα­νά­στα­ση απο­τέ­λε­σε υπό­δειγ­μα στρα­τη­γι­κής και τα­κτι­κής και, όπως ανέ­φε­ρε, υπήρ­ξε η βάση της Τρί­της Διε­θνούς και δε­κά­δων κομ­μά­των και ορ­γα­νώ­σε­ων πα­γκο­σμί­ως, σε όλη τη διάρ­κεια του 20ού αιώνα.

Ο Νάσος Ηλιό­που­λος, γραμ­μα­τέ­ας της Νε­ο­λαί­ας Συ­να­σπι­σμού, ση­μεί­ω­σε την αξία της εκ­δο­τι­κής προ­σπά­θειας και επι­κέ­ντρω­σε την πα­ρέμ­βα­σή του στην πα­ρου­σί­α­ση της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης σαν μια δια­δι­κα­σία ρήξης με τον ορ­θό­δο­ξο Μαρ­ξι­σμό της επο­χής και την οι­κο­νο­μί­στι­κη αντί­λη­ψη που τον χα­ρα­κτή­ρι­ζε.

Ανα­φε­ρό­με­νος στην πε­ρί­ο­δο από το Φλε­βά­ρη μέχρι τον Οκτώ­βρη του 1917, θέ­λη­σε να δεί­ξει τη ση­μα­σία της πα­ρέμ­βα­σης του Λένιν και των Μπολ­σε­βί­κων σε συν­θή­κες που δεν επέ­λε­ξαν οι ίδιοι, τις αλ­λα­γές στη στάση τους ανά­λο­γα με το δια­κύ­βευ­μα της επο­χής, αλλά και την επι­μο­νή τους στην προ­τε­ραιό­τη­τα της πάλης των τά­ξε­ων. Ίσως το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο συ­μπέ­ρα­σμα από την επα­νά­στα­ση του 1917 να είναι,  κα­τέ­λη­ξε στην ομι­λία του, η ρήξη με το δογ­μα­τι­σμό και η προ­τρο­πή να κά­νου­με πο­λι­τι­κή και να εμπλε­κό­μα­στε στις μάχες, χωρίς να φο­βό­μα­στε να ανα­λά­βου­με τις ευ­θύ­νες.

Στη συ­νέ­χεια ο Τάκης Μα­στρο­γιαν­νό­που­λος ανα­φέρ­θη­κε στην ιστο­ρία του κόμ­μα­τος των Μπολ­σε­βί­κων, απα­ντώ­ντας με πα­ρα­δείγ­μα­τα στη δια­δε­δο­μέ­νη όσο και ψευδή αντί­λη­ψη για τον αντι­δη­μο­κρα­τι­κό και συ­γκε­ντρω­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα του μπολ­σε­βί­κι­κου κόμ­μα­τος. Η κα­τάρ­γη­ση των τά­σε­ων στο εσω­τε­ρι­κό του κόμ­μα­τος το 1921 μπο­ρεί να μην ήταν ο κα­θο­ρι­στι­κός πα­ρά­γο­ντας, αλλά έπαι­ξε ση­μα­ντι­κό ρόλο, σύμ­φω­να με τον ει­ση­γη­τή, στην επι­κρά­τη­ση του στα­λι­νι­σμού.

Όσον αφορά τα συ­μπε­ρά­σμα­τα για το σή­με­ρα και ενό­ψει του συ­νε­δρί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τέ­λη­ξε, θα πρέ­πει να διεκ­δι­κού­με ένα κόμμα με πο­λι­τι­κά ρεύ­μα­τα, ιδε­ο­λο­γι­κές τά­σεις, ένα κόμμα δη­μο­κρα­τι­κό.        

Ο Πα­νά­γος Λίλ­λης τό­νι­σε ότι η κρίση φέρ­νει επί τά­πη­τος τα ζη­τή­μα­τα στρα­τη­γι­κής και πα­ρό­τι το θέμα της επα­νά­στα­σης του 1917 είναι μη δη­μο­φι­λές και ούτε προ­σφέ­ρε­ται για εύ­κο­λα συ­μπε­ρά­σμα­τα, πα­ρα­μέ­νει εξαι­ρε­τι­κά επί­και­ρο.

Απα­ντώ­ντας στην κα­τη­γο­ρία που απο­δί­δε­ται στην Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση ότι δεν ήταν τί­πο­τε άλλο παρά ένα μειο­ψη­φι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που έσφα­ξε τους αντι­πά­λους του, ανα­φέρ­θη­κε στην εκα­τόμ­βη των νε­κρών του Α’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου και του εμ­φυ­λί­ου πο­λέ­μου που ακο­λού­θη­σε την επα­νά­στα­ση, σε αντί­θε­ση με τους ελά­χι­στους νε­κρούς της επα­νά­στα­σης, όπως επί­σης και  στο 65% των Σο­βιέτ, του πιο αντι­προ­σω­πευ­τι­κού θε­σμού στη Ρωσία της επο­χής, το οποίο ήταν με το μέρος των Μπολ­σε­βί­κων τις μέρες της επα­νά­στα­σης.

Τέλος έκλει­σε την το­πο­θέ­τη­σή του ανα­φε­ρό­με­νος στις κα­τα­κτή­σεις του Οκτώ­βρη, οι οποί­ες πα­ρα­μέ­νουν ακόμα και σή­με­ρα επί­και­ρες.

Η γενιά μας με­γά­λω­σε με την επα­νά­στα­ση του 1917, ση­μεί­ω­σε ο Πα­να­γιώ­της Λα­φα­ζά­νης και ακόμη και σή­με­ρα η συ­ζή­τη­ση για το ’17 δεν είναι πα­ρω­χη­μέ­νη. Ανέ­φε­ρε ότι μας χρειά­ζε­ται ένας νέος μπολ­σε­βι­κι­σμός και στά­θη­κε σε δύο ση­μεία:

Αφε­νός στη δη­μο­κρα­τία στο κόμμα και αφε­τέ­ρου στο ζή­τη­μα του σο­σια­λι­σμού σε μία χώρα με την έν­νοια ότι δεν πρέ­πει να πε­ρι­μέ­νου­με να ωρι­μά­σουν οι συν­θή­κες, αλλά μπο­ρεί να χρεια­στεί να κά­νου­με το άλμα μπρο­στά, έχο­ντας όμως επί­γνω­ση ότι αυτό δεν μπο­ρεί να εδραιω­θεί, αν δεν ακο­λου­θη­θεί από ντό­μι­νο εξε­λί­ξε­ων σε άλλες χώρες.   

Πολλά θέ­μα­τα έμει­ναν ανοι­χτά και αί­σθη­ση των συμ­με­τε­χό­ντων ήταν ότι οφεί­λου­με να συ­νε­χί­σου­με τη συ­ζή­τη­ση. Όπως το έθεσε ο Π.Λα­φα­ζά­νης, υπάρ­χει μια ιδε­ο­λο­γι­κο­ποι­η­μέ­νη αποϊ­δε­ο­λο­γι­κο­ποί­η­ση και αυτό είναι που κα­θι­στά τέ­τοιες πρω­το­βου­λί­ες εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κές.

Πηγή: rproject.gr

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)