Η Ιερουσαλήμ πρέπει να μετατραπεί σε πόλη της ειρήνης και της συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών. Με την έννοια αυτή, οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ που χάνουν τα σπίτια τους αγωνίζονται για όλο τον κόσμο.
Ακούγοντας στις ειδήσεις για τον νέο κύκλο αίματος στην ιστορική Παλαιστίνη, άνοιξα έναν φάκελο που έγραφε «Παλαιστινιακή ποίηση», όπου φυλάσσω ποιήματα του εθνικού ποιητή της Παλαιστίνης, Μαχμούντ Νταρουΐς. Ενα εξ αυτών, μακροσκελές, έχει τίτλο «Ταξίμι πάνω σε σούρα της Ιερουσαλήμ».
Οφείλω να πω με σιγουριά ότι πολλοί εξ ημών, της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου, μεγαλώσαμε μεταδικτατορικά διαδηλώνοντας για την Παλαιστίνη και την Κύπρο, με διαρκώς κατεχόμενη την πρώτη, κατά το ήμισυ κατεχόμενη και de facto διχοτομημένη τη δεύτερη.
Από ό,τι θυμάμαι, η πιο πρόσφατη αποστολή αλληλεγγύης από την Ελλάδα στην αποκλεισμένη Γάζα πραγματοποιήθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 2014. Εκτοτε, το Παλαιστινιακό πέρασε σε δεύτερη μοίρα, κυρίως λόγω του πολέμου στη Συρία και άλλων πολεμικών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Στο μεταξύ, το υπό ίδρυση κράτος της Παλαιστίνης είχε γίνει δεκτό στον ΟΗΕ, με το καθεστώς του παρατηρητή, παρά την αντίδραση των κυβερνήσεων του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος την πρώτη φορά που ανέλαβε πρωθυπουργός είχε τορπιλίσει την ιστορική Συμφωνία του Οσλο ανάμεσα στον Γιάσερ Αραφάτ και τον Γιτζάκ Ράμπιν, έκανε πολλά βήματα πίσω τα τελευταία χρόνια, υποστηριζόμενος με θέρμη από τον τέως πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Ολέθρια αποδεικνύεται η απόφασή του να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ισραήλ από το Τελ Αβίβ στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, ενάντια στις αποφάσεις του ΟΗΕ, που προβλέπουν ειδικό καθεστώς για την πόλη η οποία θεωρείται ιερή για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Χριστιανισμό, τον Εβραϊσμό και το Ισλάμ. Θέλω να ελπίζω ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα μεταφέρει εκεί την πρεσβεία της Ελλάδας. Οσο για τη Γάζα, η οποία μετά την αποχώρηση του Ισραήλ έπεσε στα χέρια της Χαμάς, εξακολουθεί να αποτελεί τη «μεγαλύτερη φυλακή» του κόσμου.
Οι σημερινοί οιωνοί για το Παλαιστινιακό δεν είναι καλοί. Οπως και στο Κυπριακό, έχουμε δυσμενέστερους συσχετισμούς, κυρίως μέσα στον λαό του Ισραήλ, του οποίου οι φιλειρηνικές και αριστερές δυνάμεις τείνουν να περιθωριοποιηθούν, ενώ άλλοτε έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, προτείνοντας τη λύση δύο κρατών με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Κάτι τέτοιο σήμερα δεν φαίνεται καθόλου πιθανό, αν και η Ιερουσαλήμ πρέπει να μετατραπεί σε πόλη της ειρήνης και της συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών.
Με την έννοια αυτή, οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ που χάνουν τα σπίτια τους αγωνίζονται για όλο τον κόσμο.
* μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
