to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Οι νέες ταινίες της εβδομάδας: Ο κύκλος της χαμένης ιδιωτικότητας

Βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο του Ντέιβ Έγκερ, «Ο κύκλος» του Τζέιμς Πόνσολντ, είναι μια ταινία για τη χαμένη ιδιωτικότητα σε μια εποχή που όλοι παρακολουθούνται στο όνομα της ευτυχίας, της ασφάλειας και της ελευθερίας, η οποία δεν αποδεικνύεται αντάξια του θέματός της!


Απ’ ό,τι φαίνεται λοιπόν η μαύρη κωμωδία «Το μπαρ», του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια, είναι η καλύτερη ταινία μιας φτωχής κινηματογραφικής εβδομάδας, η οποία περιλαμβάνει μόνον 4 νέες ταινίες. 

Φυσικά δε στερείται ενδιαφέροντος, «Ο πλανήτης των πιθήκων: Η σύγκρουση», του Ματ Ριβς, που συνεχίζει την πετυχημένη παράδοση αυτής της σειράς ταινιών.
Κακή και γεμάτη ρατσιστικά στερεότυπα η κωμωδία «Βρε, καλώς τους!».
 
Ο ΚΥΚΛΟΣ
THE CIRCLE
Σκηνοθεσία:
Τζέιμς Πόνσολντ 
Πρωταγωνιστούν: Έμα Γουότσον, Τομ Χανκς, Τζον Μποτέγκα, Μπιλ Πάξτον, Κάρεν Γκίλαν, Γκλιν Χέντλι  

Το 2013 πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το βιβλίο του Ντέιβ Έγκερ «Ο κύκλος». Το βιβλίο συζητήθηκε αρκετά, κάποιοι μάλιστα το χαρακτήρισαν ως το «1984» της ψηφιακής εποχής, τοποθετώντας το –αυθαιρέτως κατά την άποψή μου- πλάι στο αριστούργημα του Τζορτζ Όργουελ. Σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία, μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε σε πολλές χώρες (στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Κέδρος) και, όπως συχνά συμβαίνει, μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο.

Η νεαρή Μέι Χόλαντ, προσλαμβάνεται στη μεγαλύτερη εταιρία παγκοσμίως η οποία προσφέρει διαδικτυακές υπηρεσίες. Η καλύτερή της φίλη, η Άνι, ήδη εργάζεται εκεί και είναι ενθουσιασμένη. Το εργασιακό περιβάλλον που αντικρίζει η Μέι είναι ιδανικό. Πολύ καλές συνθήκες εργασίας, θαυμάσιοι χώροι αναψυχής, ευχάριστοι και φιλικοί συνεργάτες, καθημερινά πάρτι. Ο Έιμον Μπέιλι, το αφεντικό του Κύκλου, όπως είναι το όνομα της εταιρίας, είναι ένας μοντέρνος, ευχάριστος και φιλικός τύπος ο οποίος κερδίζει αμέσως τη Μέι. Ο Μπέιλι πιστεύει στην «τελειοποιησιμότητα του ανθρώπου», όπως λέει σε μια ομιλία τους μπροστά στους ενθουσιώδεις εργαζόμενους. «Όταν είμαστε άριστοι, μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα. Θεραπεύουμε κάθε ασθένεια και καταπολεμούμε την πείνα», λέει.

Χρησιμοποιεί ακόμη και τις θετικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στα ανθρώπινα δικαιώματα η επέκταση της εταιρίας, τονίζοντας πως όσα περισσότερα γνωρίζουμε τόσο το καλύτερο για τους ανθρώπους. «το να γνωρίζεις είναι καλό, το να γνωρίζεις τα πάντα είναι καλύτερο», είναι το σλόγκαν του Μπέιλι. Τελικά ο Κύκλος, έχοντας τοποθετήσει κάμερες σε όλον τον κόσμο παρακολουθεί και καταγράφει τα πάντα! Η Μέι από την πλευρά της αναδεικνύεται σε υποδειγματική εργαζόμενη και προτείνεται για να πάρει μέρος σε ένα πείραμα εκούσιας παρακολούθησης. Σιγά-σιγά, πίσω από τη λαμπερή εικόνα αρχίζει να αναδύεται μια τρομακτική πραγματικότητα.

Τα όσα περιγράφονται στην ταινία, εν πολλοίς συνιστούν μια πραγματικότητα. Οι ήρωες της ταινίας είναι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι κατέχουν την τεχνολογία και ζουν με αυτήν. Αυτοί αποτελούν το μέλλον και μάλιστα, οι καλύτεροι από αυτούς –οι άριστοι!- εργάζονται για τον Κύκλο. Κι έτσι αυτός με τη σειρά του θα κυκλώσει τη χώρα και τον πλανήτη με κάμερες παρακολούθησης για το καλό των ανθρώπων. Επειδή «το να γνωρίζεις τα πάντα είναι καλύτερο», είναι ο δρόμος προς την ευτυχία, την ασφάλεια και την ελευθερία. Είναι όμως έτσι;

Δε σκοπεύω να απαντήσω, νομίζω πως η απάντηση είναι προφανής. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μιλήσω για την ταινία και να πω πως πραγματεύεται ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, καθώς οι κάμερες παρακολούθησης ζουν ανάμεσά μας! Και δεν είναι μόνον αυτές. Είναι και ο παγκόσμιος ιστός διαδικτυακής επικοινωνίας μέσω του οποίου οι εταιρίες, και όχι μόνον, γνωρίζουν πολλά για τον καθένα μας. Πρώτα απ’ όλα, για να αναφερθώ στο πιο αθώο, μέσα από τα ‘χτυπήματα’ του υπολογιστή μας γνωρίζουν τις προτιμήσεις μας και στέλνουν στις οθόνες μας τα ανάλογα διαφημιστικά μηνύματα.

Η ταινία δεν κατορθώνει να φανεί αντάξια του πολύ ενδιαφέροντος θέματός της. Και δεν είναι μόνον το σενάριο, επειδή αυτό μπορεί να διορθωθεί με μια έξυπνη σκηνοθεσία. Όμως δεν τα καταφέρνει, κάπου χάνει το ρυθμό της, αναλώνεται σε κοινοτυπίες. Ο Πόνσολντ προτιμά να στραφεί προς το είδος της νεανικής ταινίας παρά να δημιουργήσει μια σκοτεινή δυστοπική ταινία. Ανάλογες είναι και οι ερμηνείες, με την πρωταγωνίστρια, Έμα Γουότσον, σε μια μετριότατη ερμηνεία. Έτσι ο Τομ Χανκς, ως Μπέιλι, μοιάζει σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα, αφού είναι ο μόνος ο οποίος ικανοποιεί με το παίξιμό του.

Ταινία με δυνατό θέμα αλλά αδύναμη διεκπεραίωση και υποτονικές ερμηνείες. Παρ’ όλα αυτά έχει κάποιο ενδιαφέρον ιδίως στη σημειολογία του. Η παρουσίαση της εταιρίας, ως γονέα ο οποίος αγκαλιάζει και προστατεύει τα παιδιά του, τα οποία οφείλουν, απλώς, να υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Αλλά και οι εργαζόμενοι είναι όλοι όμορφοι νέοι και όμορφες νέες. Το πρότυπο του όμορφου ελεύθερου κόσμου!

ΤΟ ΜΠΑΡ
EL BAR
Σκηνοθεσία
: Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια
Πρωταγωνιστούν: Μπλάνκα Σουάρες, Μάριο Κασας, Τερέλε Πάβεζ

Μεσημέρι σε ένα μπαρ οι πελάτες πίνουν και τρώνε. Όλα είναι ήρεμα και κανονικά. Όταν ένας πελάτης σηκώνεται για να φύγει η κανονικότητα θα ανατραπεί! Γιατί μόλις ο άνθρωπος θα βγει έξω και θα κάνει μερικά βήματα, ένας πυροβολισμός θα τον σωριάσει κάτω. Οι υπόλοιποι πελάτες έκπληκτοι προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί. Τελικά κάποιος αποφασίζει να βγει για να δει τι συμβαίνει και να βοηθήσει αλλά πέφτει κι αυτός θύμα του άγνωστου σκοπευτή! Ακούγεται ένας πυροβολισμός και σωριάζεται κι αυτός. Ποιος είναι αυτός που πυροβολεί; Και γιατί πυροβολεί; Οι άνθρωποι που βρίσκονται κλεισμένοι μέσα στο μπαρ προσπαθούν να δώσουν μια απάντηση. Όμως τα ερωτήματα πληθαίνουν. Γιατί η πλατεία στην οποία πυροβολήθηκαν οι άνδρες παραμένει έρημη; Γιατί έχουν διακοπεί οι τηλεφωνικές επικοινωνίες; Ποιος μετακίνησε τα δύο πτώματα; Και αν ο κίνδυνος δε βρίσκεται έξω αλλά μέσα στο μπαρ; Μήπως οι πυροβολισμοί προσπαθούν να κρατήσουν τον κίνδυνο μέσα στο μπαρ για να μην κινδυνέψουν οι απ’ έξω;
Ένα πολύ ενδιαφέρον αντισυμβατικό θρίλερ με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, εμπνευσμένο από ταινίες όπως «Σταθμός 13 δέχεται επίθεση» του Τζον Κάρπεντερ και «Εξολοθρευτής άγγελος» του Λουί Μπουνιουέλ.

Ο σκηνοθέτης σε σημείωμά του για την ταινία, γράφει: «Ένα από τα θέματα που κινηματογραφικά με ενδιαφέρουν είναι η αίσθηση του να είσαι παγιδευμένος, οι χαρακτήρες που είναι παγιδευμένοι σε ένα σετ και να προσπαθήσω να εκφράσω οπτικά τα συναισθήματα που εξηγούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Και γιατί μπορεί αυτό να μας ενδιαφέρει; Η ζωή είναι μία ανεξήγητη φυλακή της οποίας την έξοδο δεν μπορούμε να βρούμε. Μια σειρά λανθασμένων περιστάσεων - ή χειρότερα, τυχαίων - μας οδηγεί να ζήσουμε μια ζωή που δεν μοιάζει με τη δική μας, όπως αυτή που θέλουμε, και όταν βρούμε μια πόρτα που μας οδηγεί έξω από αυτήν, είναι πάντα πολύ αργά. Έχουμε χάσει το κλειδί. Εάν σκάψουμε βαθύτερα, η φυλακή είναι ακόμα πιο φοβερή. Δεν πρόκειται για τη ζωή μας, αλλά για τον εαυτό μας. Είμαστε παγιδευμένοι μέσα στη δική μας συνείδηση, φυλακισμένοι από τις επιθυμίες, το μίσος και την αγάπη μας. Δεν μπορούμε να βγούμε από το κεφάλι μας, ούτε να δούμε τα πράγματα διαφορετικά.

Στον ‘Εξολοθρευτή Άγγελο’, ο Μπουνιουέλ μας λέει να μην ψάχνουμε για απαντήσεις, αλλά να μιμηθούμε το ρυθμό της ερώτησης. Αν το παράλογο είναι ο ρυθμός του πραγματικού, τότε ας το αναπαραστήσουμε, αντιστρέφοντας τον τόνο. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε. Δεν θέλουμε να φύγουμε. Είναι καλύτερο να αποδεχτείτε το ακατανόητο και να το επαναλάβετε, να το κάνετε μέρος μας. Εάν κάποιος σας χτυπήσει, γυρίστε το άλλο μάγουλο. Η πόρτα ανοίγει γιατί πλέον δεν υπάρχει τίποτα στην άλλη πλευρά, ίσως η δική μας αντανάκλαση».

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
WAR FOR THE PLANET OF THE APES
Σκηνοθεσία:
Ματ Ριβς
Πρωταγωνιστούν: Γούντι Χάρελσον, Άντι Σέρκις, Τζούντι Γκριρ, Στιβ Ζαν

Ο Σίζαρ και οι πίθηκοι μπλέκονται σε μια φονική μάχη, με έναν στρατό ανθρώπων υπό την ηγεσία ενός αδίστακτου συνταγματάρχη. Μετά τις ανυπολόγιστες απώλειες των πιθήκων, ο Σίζαρ παλεύει με τα πιο σκοτεινά του ένστικτα και ξεκινά μια προσωπική αναζήτηση ώστε να εκδικηθεί για το είδος του. Όταν το ταξίδι του τους φέρει αντιμέτωπους πρόσωπο με πρόσωπο, ο Σίζαρ και ο συνταγματάρχης θα αναμετρηθούν σε μια επική μάχη που θα κρίνει τη μοίρα των δύο ειδών, αλλά και του μέλλοντος του πλανήτη.

Οι φίλοι της συγκεκριμένης κλασικής σειράς ταινιών (9 συνολικά) θα μείνουν απολύτως ικανοποιημένοι από τον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίζει ο σκηνοθέτης.

Τα λόγια του παραγωγού, Ντίλαν Κλαρκ, συνοψίζουν περίφημα την ταινία: « ‘Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση’ είναι κατά ένα μέρος οδοιπορικό, κατά ένα μέρος πολεμική ιστορία, κατά ένα μέρος Γουέστερν και επική περιπέτεια –πάνω απ’ όλα όμως, είναι η συναισθηματική εσωτερική αναζήτηση ενός ηγέτη που λατρεύουμε».  

Η ταινία είναι τρισδιάστατη.

ΒΡΕ, ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ!
A BRAS OUVERTS
Σκηνοθέτης:
Φιλίπ Ντε Σοβερόν 
Πρωταγωνιστούν: Κριστιάν Κλαβιέ, Άρι Αμπιτάν, Έλσα Ζίλμπερσταϊν

Ο Ζαν Ετιέν, αριστερός διανοούμενος, υποστηρίζει τη συνύπαρξη ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς. Μάλιστα με αφορμή το νέο του βιβλίο «Ανοιχτές αγκαλιές», με το οποίο προτρέπει την κοινωνία να στηρίξει τις απόψεις του, συμμετέχει σε μια τηλεοπτική συζήτηση. Εκεί, ένας από τους συνομιλητές τους, με διαφορετικές πολιτικές απόψεις, τον εγκαλεί πως άλλα υποστηρίζει και άλλα κάνει. Μάλιστα τον προκαλεί να ανοίξει το σπίτι του και να φιλοξενήσει μια οικογένεια Ρομά, ώστε να αποδείξει εάν εννοεί τα όσα υποστηρίζει. Ο Ζαν Ετιέν δέχεται την πρόκληση και γνωστοποιεί στον αέρα τη διεύθυνσή του. Το ίδιο βράδυ, μια οικογένεια Ρομά που είδε την εκπομπή χτυπούν την πόρτα του και ζητούν να μείνουν στο σπίτι του. Για να μη θεωρηθεί ως υποκριτής τους δέχεται παρά τις έντονες διαφωνίες της συζύγου του. Κι έτσι ξεκινά μια συμβίωση δύσκολη και γεμάτη απρόοπτα.

Μια ταινία που ενώ θα περιμέναμε να αποτελεί μια απάντηση στο ρατσισμό, επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο. Γιατί είναι μια ταινία γεμάτη στερεότυπα, προσβλητική για τους Ρομά και εν τέλει ρατσιστική. Ντροπή!

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)