Ο Ρόμπερτ Σβέντκε, στην ταινία «Η στολή του λοχαγού», αφηγείται την περίπτωση ενός ανθρώπου, ο οποίος από λιποτάκτης για να σώσει τη ζωή του μετατρέπεται σε στυγερό εγκληματία. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν λίγο πριν από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία, η ταινία αποτυπώνει με ανάγλυφο τρόπο την ηθική κατάρρευση μιας ολόκληρης χώρας.
Ο νοτιοκορεάτης Τσανγκ-Ντονγκ Λι, ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του κινηματογράφου της ανατολικής Ασίας, σκηνοθετεί το υποβλητικό ψυχολογικό θρίλερ, «Το παιχνίδι με τη φωτιά», το οποίο είναι βασισμένο σε διήγημα του σημαντικού ιάπωνα συγγραφέα, Χαρούκι Μουρακάμπι.
Προβάλλονται ακόμη η άκρως ενδιαφέρουσα ταινία τρόμου, «Το βράδυ που έφαγε τον κόσμο», του Ντομινίκ Ροσέ, η κομεντί, «Στιγμιαία οικογένεια», του Σον Άντερς και το κοινωνικό δράμα, «Η επιστροφή του Μπεν», του Πίτερ Χέτζες.
Η ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ
DER HAUPTMAN
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβέντκε
Πρωταγωνιστούν: Μαξ Χουμπάχερ, Φρέντεριχ Λάου, Μιλάν Πεσέλ, Αλεξάντερ Φέλινγκ
Η ναζιστική Γερμανία καταρρέει και μπροστά στην ήττα πολλοί Γερμανοί στρατιώτες, για να σώσουν τη ζωή τους, λιποτακτούν. Ο 19χρονος, Ουίλι Χέρολντ είναι ένας από αυτούς, έχει εγκαταλείψει τη διμοιρία του και προσπαθεί να επιβιώσει. Στο δρόμο της φυγής θα πέσει επάνω σε ένα εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο και μέσα σε αυτό βρίσκει μια βαλίτσα η οποία περιέχει τη στολή ενός λοχαγού. Θέλοντας να προστατευτεί από το κρύο ο Ουίλι, φορά τη στολή και τότε νιώθει επάνω τη δύναμη που του δίνει η στολή. Αρχίζει να αισθάνεται τη δύναμη της εξουσίας και σταδιακά μεταμορφώνεται. Έτσι αρχίζει να χρησιμοποιεί τη δύναμη που του δίνει η στολή και έτσι κατορθώνει να μαζέψει γύρω του μια ομάδα 80 στρατιωτών οι οποίοι τον αναγνωρίζουν ως διοικητή τους. Υποστηρίζοντας πως εκτελεί προσωπικές διαταγές του ίδιου του Χίτλερ, ο Ουίλι Χέρολντ και η ομάδα του διαπράττουν μια σειρά από στυγερά εγκλήματα πολέμου. Εκτελούν κρατούμενους και στρατιώτες, διαπράττουν δημόσιους απαγχονισμούς ‘κατασκόπων’, κλπ. Όμως κάποια στιγμή συλλαμβάνεται από τη στρατιωτική αστυνομία, ομολογεί τα εγκλήματά του και χωρίς να τιμωρηθεί τοποθετείται και πάλι στο στράτευμα για να πάρει μέρος στις ύστατες μάχες των ναζί. Πάλι όμως θα λιποτακτήσει για να συλληφθεί από τους Βρετανούς, να δικαστεί και να καταδικαστεί σε θάνατο. Ο ‘εκτελεστής του Έμσλαντ’, όπως έχει μείνει στην ιστορία, σκότωσε περίπου 170 ανθρώπους παριστάνοντας το λοχαγό, έμπιστο του Χίτλερ και όλα αυτά επειδή γοητεύτηκε από την εξουσία που δίνει μια στρατιωτική στολή!
Στη συγκλονιστική αυτή ταινία, ο Ρόμπερτ Σβέντκε αποτυπώνει με ανάγλυφο τρόπο την ηθική κατάρρευση μιας χώρας, οι πολίτες της οποίας είναι ικανοί να διαπράξουν το χειρότερο έγκλημα προκειμένου να σώσουν τη δική τους ζωή. Πρόκειται για μια ψυχρά ρεαλιστική προσέγγιση η οποία δείχνει την αδιαφορία για τους άλλους, τον κυνισμό, την απανθρωπιά, την αποκτήνωση και την παρακμή στην οποία οδηγείται ο άνθρωπος εξαιτίας του πολέμου.
Είναι άκρως ενδιαφέροντα τα όσα σημειώνει για την ταινία, ο σκηνοθέτης:
«Εβδομήντα, σχεδόν, χρόνια έχουν περάσει από τις αδιαμφισβήτητες κτηνωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τα εγκληματικά γεγονότα εκείνης της εποχής προκαλούν ακόμα απόγνωση, καθώς δεν δύναται να τα συλλάβει ανθρώπου νους. Με τα σημερινά δεδομένα, οι πράξεις αποτρόπαιης βιαιότητας που έλαβαν, τότε, χώρα φαντάζουν αφύσικες, ψυχοπαθητικές και τρομακτικές. Αλλά ο τρόμος είναι μια έννοια ηθική και όχι λογική. Προκειμένου να ερμηνεύσει κανείς τις πράξεις του πρωταγωνιστή της ταινίας Ουίλι Χέρολντ, οφείλουμε να κατανοήσουμε τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούσε και να μην τον κρίνουμε με όρους του δικού μας, σύγχρονου, κόσμου. Πρέπει να υπερβούμε τη στείρα ηθικολογία και να δούμε τον κόσμο μέσα από τη δική του οπτική. Με άλλα λόγια, να προσεγγίσουμε την ιστορία, όχι με όρους ηθικής, αλλά με την πρόθεση να δούμε αυτά που έβλεπε εκείνος, να νιώσουμε αυτά που ένιωθε εκείνος (…) Το κοινό πρέπει να βιώσει την ιστορική, ψυχολογική και κοινωνική πραγματικότητα του Χέρολντ απευθείας, ενστικτωδώς και συναισθηματικώς. Η ιστορία δεν ξετυλίγεται από έξω προς τα μέσα, αλλά από μέσα προς τα έξω. Το κοινό θα καταδυθεί πλήρως στο πώς σκεφτόταν και ένιωθε ο Χέρολντ (...)
Γιατί, λοιπόν, επιλέξαμε να σας αφηγηθούμε αυτήν την ιστορία; Επειδή: ‘Μέσα από το παρελθόν κατανοούμε το παρόν, και μέσα από το παρόν προετοιμαζόμαστε για το μέλλον’ (Άρνο Σμιτ).
Χρησιμοποιώντας ψυχολογική ορολογία, όσοι είχαν ασπαστεί το Τρίτο Ράιχ ήταν εξίσου φυσιολογικοί άνθρωποι με οποιονδήποτε ζούσε σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες εποχές. Οι δράστες των αποτρόπαιων εγκλημάτων προέρχονταν από τη φυσιολογική κοινωνία και καμία συγκεκριμένη ομάδα δεν κατάφερε να αποδειχθεί απρόσβλητη στον πειρασμό, κατά τη φράση του Γκίντερ Άντερς ‘Απανθρωπιά με ατιμωρησία’.
Αυτοί είναι εμείς. Εμείς είμαστε εκείνοι. Το παρελθόν λαμβάνει χώρα τώρα».
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ
BEONING
Σκηνοθεσία: Τσανγκ-Ντονγκ Λι
Πρωταγωνιστούν: Στίβεν Γιέουν, Αχ-Ιν Γιοy, Λι Γιονγκ-Σου, Γιονγκ-Σέο Γιουν, Σου-Κιουνγκ Κιμ
Ο Γιόνγκσου είναι ένας νεαρός εργάτης που έμεινε άνεργος, συναντά τυχαία μια παιδική του φίλη, τη Χάεμι. Νιώθοντας έρωτα για τν κοπέλα συμφωνεί να προσέχει τη γάτα της όσο εκείνη θα λείπει για ένα μεγάλο ταξίδι στην Αφρική. Όταν επιστρέφει η Χάεμι θα έρθει μαζί της κι ένας μυστηριώδης άνδρας, ο Μπεν, τον οποίο γνώρισε στο ταξίδι. Ο Γιόνγκσου αισθάνεται πως ο άνδρας αυτός μπαίνει εμπόδιο στον έρωτά του για τη Χάεμι. Οι περίεργες συνήθειες του Μπεν δημιουργούν ερωτηματικά και όταν η Χάεμι θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς, ο Γιόνγκσου θεωρεί υπεύθυνο για την εξαφάνισή της τον Μπεν. Η ερωτική εμμονή του είναι τόσο δυνατή που πλέον η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ευδιάκριτη.
Το διήγημα ενός από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους ιάπωνες συγγραφείς, του Χαρούκι Μουρακάμπι, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο κορεάτης σκηνοθέτης, Τσανγκ-Ντονγκ Λι.
Χαμηλότονο και υποβλητικό ψυχολογικό θρίλερ, με λεπτοδουλεμένη σκηνοθεσία η οποία σταδιακά οδηγεί στην κλιμάκωση αλλά και σε ένα διφορούμενο φινάλε. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς η οποία προβλήθηκε στο 71ο Φεστιβάλ των Καννών όπου και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές κερδίζοντας μάλιστα και το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRERSCI).
«Νομίζω ότι οι άνθρωποι σήμερα, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας ή κοινωνικού στάτους είναι θυμωμένοι για διαφορετικούς λόγους. Ο θυμός στους νέους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα αισθητός. Στην Κορέα οι νέοι υποφέρουν από την ανεργία- δε βρίσκουν ελπίδα στο παρόν και δε βλέπουν βελτίωση στο μέλλον. Ανίκανοι να κατευθύνουν το θυμό τους, νοιώθουν απελπισία. Ωστόσο, ο κόσμος δείχνει να γίνεται πιο εκλεπτυσμένος και βολικός- πλήρως λειτουργικός επιφανειακά. Για τους νέους, ο κόσμος είναι ένα τεράστιο παζλ. Με τον ίδιο τρόπο, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας του Μουρακάμι αισθάνεται αδιάφορος μπροστά σε έναν άλλο άντρα του οποίου όμως ολόκληρη η ύπαρξη καλύπτεται από μυστήριο»., σημειώνει ο σκηνοθέτης.
Αυτήν είναι η 6η μεγάλου μήκους ταινία του Τσανγκ-Ντονγκ Λι, ο οποίος ξεκίνησε από το θέατρο στα 20 του χρόνια και στη συνέχεια στράφηκε στο γράψιμο. Γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Πράσινο ψάρι», το 1997. Την περίοδο 2003-2004 διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού της Νότια Κορέας.
Γνωστές του ταινίες στη χώρα μας είναι η «Κρυφή λιακάδα» (2007) και η «Ποίηση» (2010).
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
LE NUIT A DEVORE LE MONDE
Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Ροσέ
Πρωταγωνιστούν: Άντερς Ντάνιελσεν Λίε, Γκολσιφτέ Φαραχανί, Ντενίς Λαβάν
Μετά από ένα ξέφρενο πάρτι, μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη περιμένει τον αγοραφοβικό Σαμ. Διαπιστώνει πως μια στρατιά από ζόμπι έχει εισβάλλει στο Παρίσι και αυτός είναι ο μοναδικός επιζών! Τρομοκρατημένος προσπαθεί να επιβιώσει και κλείνεται σε ένα κτίριο. Πόσο καιρό όμως θα καταφέρει να μείνει ζωντανός μόνος του ανάμεσα στα δολοφονικά ζόμπι; Σύντομα θα ανακαλύψει όμως πως δεν είναι ο μοναδικός επιζών. «Όταν ο Σαμ ξυπνά σε έναν κόσμο που άλλαξε μέσα σε μια νύχτα και περιτριγυρίζεται από ζόμπι δεν εκπλήσσεται. Θα έλεγα ότι είναι ψυχολογικά έτοιμος να επιβιώσει. Βρίσκεται μόνος του σε ένα έρημο κτίριο χωρίς ελπίδα να τον βρει κάποιος. Σαν άλλος Ροβινσώνας Κρούσος οργανώνει την επιβίωσή του. Μου άρεσε η ιδέα ότι κάποιος βρίσκει την ισορροπία μέσα στην μοναξιά και μέσα στο σύμπαν αυτό», δηλώνει ο σκηνοθέτης Ντομινίκ Ροσέ.
ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
INSTANT FAMILY
Σκηνοθεσία: Σον Άντερς
Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Ρόουζ Μπερν, Οκτάβια Σπένσερ, Τιγκ Νοτάρο, Ιζαμπέλα Μόνερ, Μάργκο Μάρτιντεϊλ
Ο Πιτ και η Έλι αποφασίζουν να γίνουν γονείς μέσω της τεκνοθεσίας. Έτσι γνωρίζουν τρία αδέλφια ανάμεσα στα οποία είναι και μια 15χρονη η οποία περνά τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας. Έτσι το ζευγάρι θα υποχρεωθεί να μάθει τι σημαίνει οικογένεια και παιδιά και όλα αυτά θα γίνουν με ξεκαρδιστικό τρόπο.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΠΕΝ
BEN IS BACK
Σκηνοθεσία: Πίτερ Χέτζες
Πρωταγωνιστούν: Τζούλια Ρόμπερτς, Λούκας Χέτζες, Κάθριν Νιούτον, Ρέιτσελ Μπέι Τζόουνς, Ντέιβιντ Ζάλντιβαρ, Αλεξάντρα Παρκ, Μία Φάουλερ, Κόρτνεϊ Μπ. Βανς, Τζάκαρι Φρέιζερ
Είναι παραμονή Χριστουγέννων όταν ο 19χρονος Μπέν Μπερνς, επιστρέφει στο σπίτι του δηλώνοντας πως είναι αποφασισμένος να ξεπεράσει τον εθισμό του στα ναρκωτικά. Η Χόλι, η μητέρα του, τον υποδέχεται με χαρά αλλά και αγωνία για το ένα ο γιος της θα τα καταφέρει. Έτσι θα ακολουθήσει ένα πολύ κρίσιμο 24ωρο κατά τη διάρκεια του οποίου η αγάπη της μητέρας δοκιμάζεται, συνταρακτικές αλήθειες θα αποκαλυφθούν και η Χίλι θα πολεμήσει με αποφασιστικότητα για να βοηθήσει το γιο της.
