to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

16:27 | 09.01.2014

πηγή: alterthess

Πολιτισμός

Οι νέες ταινίες της εβδομάδας (9/1-15/1)

Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες.


ΡΕΝΟΥΑΡ
RENOIR
Σκηνοθεσία: Ζιλ Μπουρντό
Πρωταγωνιστούν: Μισέλ Μπουκέ, Κριστά Τερέ, Βενσάν Ροτιέ

Το 1915 ο Πιέρ Ογκίστ Ρενουάρ, ζει στην έπαυλή του στην Κυανή Ακτή. Είναι πλέον 74 ετών και βασανίζεται από αρθριτικά. Παρόλα αυτό δεν το βάζει κάτω και, παρά τους πόνους, εξακολουθεί να ζωγραφίζει. Εκτός όμως από τους σωματικούς πόνους βιώνει και τον πόνο της πρόσφατης απώλειας της γυναίκας του αλλά και το τραυματισμό του γιου του, Ζαν, στο πόλεμο. Κάτι όμως θα αρχίσει να αλλάζει στη διάθεσή του όταν θα φθάσει στην έπαυλη μια νεαρή ηθοποιός, η Αντρέ, για να ποζάρει ως μοντέλο. Η όμορφη και γεμάτη ζωή κοπέλα θα ανανεώσει τη διάθεσή του για ζωή και δημιουργία.

Στο μεταξύ θα επιστρέψει με αναρρωτική άδεια από το μέτωπο και ο Ζαν. Σύντομα ο νεαρός γιος του ζωγράφου θα γοητευτεί κι αυτός με τη σειρά του από την Αντρέ. Ο Ζαν θα ερωτευτεί την Αντρέ και η κοπέλα θα αποτελέσει και τη δική του μούσα, καθώς για χάρη της θα αποφασίσει να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, ενώ αρχικά σκόπευε να ασχοληθεί με την αγγειοπλαστική. Γύρισε την πρώτη του ταινία «Ζωή χωρίς χαρά» το 1924, πέντε χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, έχοντας ως πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του Αντρέ, η οποία έγινε γνωστή με το όνομα Κατρίν Εσλίνγκ. Χώρισαν το 1931 και ενώ η Αντρέ χάθηκε, ο Ζαν συνέχισε τη μεγάλη του καριέρα.

Στην ταινία παρακολουθούμε την περίοδο που ο Πιέρ Ογκίστ ζωγραφίζει την Αντρέ, που ο Ζαν φθάνει τραυματισμένος για να αναρρώσει στο σπίτι, που ερωτεύεται την Αντρέ, μέχρι τη στιγμή που θα ξαναφύγει για το μέτωπο.

Δύο διάσημοι άνδρες με κοινό επίθετο. Όχι τυχαίως καθότι υπήρξαν πατέρας και γιος. Έτσι και ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Ζιλ Μπουρντό, δε διευκρινίζει σε ποιον από τους δυο αναφέρεται: στο ζωγράφο πατέρα ή στο σκηνοθέτη γιο; Οπότε ο τίτλος «Ρενουάρ» (Renoir), μάλλον πηγαίνει και στους δύο αφού δεν πρόκειται για τη βιογραφία κανενός από τους δύο αλλά για μια περίοδο της ζωής τους κατά την οποία συνυπήρξαν. Και το πιο σημαντικό, έχοντας ως κοινό σημείο μια γυναίκα, η οποία υπήρξε μούσα και των δύο.

Ο πατέρας, Πιέρ Ογκίστ, γεννήθηκε το 1841 και πέθανε το 1919. Είναι γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους, «δάσκαλος» του ιμπρεσιονισμού, ο οποίος φιλοτέχνησε περισσότερους από 4.000 πίνακες.

Ο γιος, Ζαν, γεννήθηκε το 1894 και πέθανε το 1979. Σκηνοθέτης σεναριογράφος ηθοποιός και παραγωγός του κινηματογράφου, συνέδεσε το όνομά του με τον ποιητικό ρεαλισμό, ένα από τα σημαντικότερα ρεύματα –μαζί με το νουβέλ βαγκ (νέο κύμα)- στο γαλλικό σινεμά.

Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να σκιαγραφήσει από τη μια τους χαρακτήρες των δύο ανδρών κι από την άλλη τη μεταξύ τους σχέση. Αυτό που αποκομίζει ο θεατής –και που είναι η πραγματικότητα- είναι πως πρόκειται για δύο πολύ δυνατούς χαρακτήρες, κάτι που φαίνεται και από την πορεία του καθενός στην τέχνη. Η σχέση τους, όπως την παρουσιάζει και ο Ζιλ Μπουρντό, χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις. Φαίνεται πως οι δύο άνδρες ποτέ δεν ανέπτυξαν μια πολύ στενή σχέση, αλλά φαίνεται επίσης πως ανάμεσά τους υπάρχει αγάπη η οποία όμως δεν εκδηλώνεται με έντονα συναισθήματα. Η Αντρέ μοιάζει με το «μήλο της έριδος», καθώς ο πατέρας δυσαρεστείται όταν ο γιος του την ερωτεύεται. Αλλά ούτε κι εδώ η αντίδρασή του είναι έντονη, αλλά παραμένει υπόγεια και τελικά όλα παίρνουν το φυσιολογικό δρόμο.

Η ταινία διαθέτει πολύ καλά σκηνικά και κουστούμια αναπαράγοντας έτσι με επιτυχία την εποχή. Πολύ καλοί είναι οι φωτισμοί και η φωτογραφία, όπως αρμόζει σε μια ταινία η οποία έχει ως θέμα ένα μεγάλο ζωγράφο. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω πως μου άρεσε και η ερμηνεία του Μισέλ Μπουκέ στο ρόλο του Πιέρ Ογκίστ Ρενουάρ.

Η σκηνοθεσία είναι συμβατική και στιλιζαρισμένη και δε χαρακτηρίζεται ούτε από εξάρσεις ούτε από καινοτομίες. Επίπεδη και με ένα σενάριο απλό, δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα στα συναισθήματα και τις εσωτερικές συγκρούσεις των ηρώων. Παραμένει όμως μία ταινία αρκούντως χρήσιμη για λόγους εκπαιδευτικούς. Μόνο και μόνο το γεγονός πως αναζήτησα στο διαδίκτυο πίνακες του Ρενουάρ, ξεκινώντας από τις «Λουόμενες», αλλά και ταινίες του Ζαν, που δεν έχω δει, σημαίνει πως η ταινία έπαιξε το ρόλο της.

Επίσημη υποψηφιότητα της Γαλλίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2014.

ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
AMERICAN HUSTLE
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ο' Ράσελ
Πρωταγωνιστούν: Τζένιφερ Λόρενς, Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Τζέρεμι Ρένερ, Μπράντλεϊ Κούπερ

Αρχίζοντας από το «Fighter», συνεχίζοντας με τον «Οδηγό Αισιοδοξίας» και προχωρώντας σε ένα ακόμη μεγαλύτερο και πρωτόγνωρο καμβά με τον «Οδηγός Διαπλοκής», ο O’ Ράσελ επικεντρώνεται σε χαρακτήρες που προσπαθούν να αλλάξουν τη ζωή τους μέσα από τη διαδικασία του επαναπροσδιορισμού.  «Πρόκειται για ταινίες που αφορούν ανθρώπους η ζωή των οποίων δεν πήρε την τροπή που επιθυμούσαν ή προσδοκούσαν», μας εξηγεί. Όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες του,  αψηφά το είδος για να αφηγηθεί μια ιστορία έρωτα, επαναπροσδιορισμού και επιβίωσης.

Ο Ίρβιν Ρόζενφελντ, ένας πανέξυπνος απατεώνας και η γοητευτική συνεταίρος του Σίντνεϊ Πρόσερ, συνεργάζονται με τον Ρίτσι ΝτιΜάσιο, πράκτορα του Εφ Μπι Άι για να βάλουν στο χέρι κάποιους μαφιόζους και πολιτικούς που ήταν βυθισμένοι στην παρανομία.

Ταινία η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα χρηματισμού, διαφθοράς και κατάχρησης που συγκλόνισαν τις ΗΠΑ στη δεκαετία του 1970.

Το πραγματικό σκάνδαλο Abscam ξεκίνησε ως επιχείρηση του Εφ Μπι Άι. Αφορούσε στο οικονομικό έγκλημα και κατά συνέπεια στην πολιτική διαφθορά. Οι Ομοσπονδιακοί Τζον Γκουντ και Άντονι Αμορόσο συνεργάστηκαν με έναν απατεώνα, τον Μελ Γουέινμπεργκ, σε μια αστυνομική επιχείρηση. Ο Γουέινμπεργκ και το Εφ Μπι Άι δημιούργησε μια πλασματική εταιρεία, με επικεφαλής έναν δήθεν Άραβα Σεΐχη, προκειμένου να δωροδοκεί αξιωματούχους με αντάλλαγμα πολιτικές χάρες.

Ο Γουέινμπεργκ έγινε ο βασικός μάρτυρας κατά έξι μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, και ενός γερουσιαστή, που καταδικάστηκαν με διάφορες κατηγορίες στο σκάνδαλο. Επιπλέον, καταδικάστηκαν και άλλοι τοπικοί άρχοντες, συμπεριλαμβανομένου και του δημάρχου του Κάμντεν, στο Νιού Τζέρσεϊ.

Εξαιρετικό σενάριο, δυνατή σκηνοθεσία, έξυπνοι διάλογοι, σε μια ταινία απολαυστική και όχι μόνο.

INSIDE LLEWYN DAVIS
Σκηνοθεσία: Ίθαν και Τζόελ Κοέν
Πρωταγωνιστούν:  Κάρεϊ Μάλιγκαν, Όσκαρ Άιζακ, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Τζον Γκούντμαν

Εμπνευσμένοι από την πραγματική ιστορία του Βαν Ρονκ και της μουσικής του, οι φοβεροί και τρομεροί αδερφοί Κοέν μας ταξιδεύουν στις αρχές των 60’s, την περίοδο όπου ξεκινάει να αναδύεται η φολκ (λαϊκή) μουσική. Η ταινία εστιάζει στην ιστορία του Λιούιν Ντέιβις ο οποίος αγωνίζεται να κάνει καριέρα στη φολκ μουσική σκηνή και να βρει την τύχη του μέσα από τα μποέμικα καφέ του Γκρίνουιτς Βίλατζ. Όμως το ταλέντο του και οι προσδοκίες του σαμποτάρονται διαρκώς από τις λανθασμένες του επιλογές, τους προσωπικούς του δαίμονες και την αντίξοη μοίρα του, αναγκάζοντας τον να ζει χάρη στην ευγνωμοσύνη φίλων και γνωστών.

Με την αφηγηματική της δομή να σχηματίζει ένα νοητό κύκλο, η ταινία ξεκινά και καταλήγει στο ίδιο κλαμπ όπου γνωρίζουμε για πρώτη φορά τον Λιούιν Ντέιβις, δημιουργώντας στο ενδιάμεσο τις συνθήκες για ένα μυσταγωγικό ταξίδι στη φολκ μουσική, με φόντο τον γκρίζο Νεοϋορκέζικο χειμώνα. Ο Λιούιν Ντέιβις αντιπροσωπεύει την ενθουσιώδη και γεμάτη όνειρα γενιά της δεκαετίας, και ο Όσκαρ Άιζακ στο ρόλο αυτό δίνει μια καταπληκτική λιτή ερμηνεία.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)