to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

Φτωχή η τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα, συγκριτικά με τις προηγούμενες, αφού περιλαμβάνει μόνον έξι νέες ταινίες.


Τρεις από αυτές φαίνεται να ξεχωρίζουν και συγκεκριμένα το συγκλονιστικό δράμα “Η μεγάλη αναμονή” του Πιέρο Μασίνα, ο “Τόνι Έρντμαν”, της Μάρεν Άντε, ταινία που εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ των Κανών  και ο “Μόνος στο Βερολίνο”, αντιναζιστική ταινία εποχής του Βίνσεντ Πέρεζ.
 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, ιδίως για τους φίλους του είδους, ο “Doctor Stranger”, ταινία βασισμένη σε κόμικς της Μάρβελ, καθώς και η πολιτική βιογραφία “Όλγα” του βραζιλιάνου Χάιμε Μονχάρντιμ. Μέτρια παρά τις μεγάλες προσδοκίες που δημιουργεί η ταινία “Άγνωστοι”, του Τζόσουα Μάρστον.
 
 
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ
L' ATTESA
Σκηνοθεσία: Πιέρο Μεσίνα
Πρωταγωνιστούν: Ζιλιέτ Μπινός, Τζιόρτζιο Κολανγκέλι, Λου Ντε Λαζ, Ντομένικο Ντιέλε


Η Ζαν φθάνει από το Παρίσι σε μια έπαυλη στη Σικελία προσκεκλημένη από τον Τζουζέπε. Εκεί θα  γνωριστεί με τη μητέρα του, την Άννα, η οποία της λέει πως ο γιος της απουσιάζει και θα επιστρέψει σε μερικές μέρες. Οι δυο γυναίκες μένουν μαζί και η Άννα νιώθει πως η παρουσία της αγαπημένης του γιου της συμπληρώνει την απουσία του. Στο μεταξύ η Ζαν εξερευνά την περιοχή ενώ στέλνει συνεχή μηνύματα στο κινητό του Τζουζέπε ο οποίος όμως δεν της απαντά.
Η ατμόσφαιρα στο σπίτι είναι θλιβερή. Αυτό που αντιλαμβάνεται ο θεατής με την πρώτη ματιά είναι πως ο Τζουζέπε έχει πεθάνει και η Άννα θρηνεί το χαμό του. Έτσι δεν αποκαλύπτει την αλήθεια στη Ζαν σε μια προσπάθεια να κρατήσει το γιο της “ζωντανό” όσο γίνεται περισσότερο μέσα από την παρουσία κοπέλας του. Εκείνη αρχικά δεν καταλαβαίνει τίποτε, νιώθει πως κάτι περίεργο συμβαίνει αλλά αφήνεται στη γλυκιά αναμονή του αγαπημένου της. Όσο για την Άννα δεν περιμένει τίποτε αλλά η θλίψη της την οδηγεί στην ψευδαίσθηση της αναμονής.
Ο Μεσίνα διαθέτει μια αφηγηματική ματιά η οποία παρασέρνει το θεατή. Έτσι, παρά την αρχική βεβαιότητα πως ο Τζουζέπε είναι νεκρός, φυτεύει σπέρματα αμφιβολίας για το εάν είναι όντως έτσι. Κι ο θεατής παρασύρεται, αρχίζει να αμφιβάλει και η αγωνία της αναμονής που βιώνει η Ζαν μεταφέρεται και σε αυτόν.
Ένα τεράστιο σπίτι, ένα τοπίο ήρεμο, μοναχικό. Δυο γυναίκες και ένας άνδρας, ο Πιέτρο, ο οικονόμος του σπιτιού που μοιάζει αινιγματικός. Αυτός γνωρίζει την αλήθεια, προσπαθεί να μιλήσει στη Ζαν αλλά δεν τα καταφέρνει.
Η Άννα συντετριμμένη βιώνει την απώλεια. H αδυναμία της να δεχτεί το χαμό του αγαπημένου της γιου την οδηγεί στην άρνηση της πραγματικότητας. Εκμεταλλεύεται την άφιξη της Ζαν και μέσα από την παρουσία της δημιουργεί την ψευδαίσθηση αναμονής του Τζουζέπε.
Η Ζαν από την πλευρά της, αντικαθιστά την αρχική έκπληξη της απουσίας του Τζουζέπε με την γλυκιά αναμονή του. Αρχικά χαίρεται την καθημερινότητά της με την Άννα αλλά σιγά-σιγά αρχίζει να ανησυχεί, η ανησυχία της μετατρέπεται σε αγωνία.
Η ταινία διερευνά τον πόνο της απώλειας και την αδυναμία διαχείρισής του. Διερευνά τους αμυντικούς μηχανισμούς του ανθρώπου μπροστά στο αδιανόητο, το αξεπέραστο. Το πως σε ακραίες περιπτώσεις η πραγματικότητα μπορεί να αντικατασταθεί από μια λυτρωτική ψευδαίσθηση.
Στο ρόλο της Άννας, η Ζιλιέτ Μπινός, για την οποία ο σκηνοθέτης όταν ρωτήθηκε γιατί την επέλεξε, απάντησε πως “επειδή είναι η καλύτερη”, και συμπλήρωσε πως “μάλλον θα πρέπει να ρωτήσετε την ίδια γιατί αποφάσισε να δουλέψει μαζί μου”.
Ο σκηνοθέτης, Πιέρο Μεσίνα, σημειώνει: “Όλα ξεκίνησαν από μια παιδική ανάμνηση. Είναι νύχτα και οι δρόμοι του χωριού μου είναι γεμάτοι από ανθρώπους που φωνάζουν και κλαίνε. Η ένταση αυξάνεται διαρκώς και όλοι παγιδεύονται σε αυτό που συμβαίνει. Στη συνέχεια, το ομοίωμα που μεταφέρεται σε πομπή παύει να είναι άγαλμα από σκαλισμένο ξύλο και μοιάζει σε όλους τους παραβρισκόμενους σαν κάτι αληθινό. Είναι λοιπόν αυτό το μοίρασμα μιας εμπειρίας, μιας σκέψης ή ενός συναισθήματος που παράγει μια διαφορετική, παράλογη και προφανώς αδύνατη αλήθεια. Και κατά βάθος αυτό συμβαίνει και στους χαρακτήρες της ταινίας μου. Προστατευμένες, αλλά και απομονωμένες από τον κόσμο, η Άννα και η Ζαν περιμένουν την επιστροφή του Ζουζέπε. Και κάνοντας κάτι τέτοιο, φαντάζονται μια διαφορετική πραγματικότητα, η οποία υπάρχει επειδή και καθώς τη μοιράζονται. Και κατά συνέπεια ανάμεσα στις δύο γυναίκες γεννιέται μια σιωπηλή οικειότητα. Σχεδόν ασυνείδητα, προσκολλώνται η μια στην άλλη, έρχονται κοντά, στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν και την ίδια στιγμή να ενδυναμώσουν μια εύθραυστη πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι μπροστά τους, πολύ κοντά ίσως για να είναι ορατή. Πολύ αποκρουστική για να ληφθεί υπόψη. Και έτσι, χάνουν τους εαυτούς τους μέχρι ενός σημείου, δημιουργούν μια παρένθεση, μια στιγμή στο χρόνο, κατά την οποία υπάρχει ακόμα μια πιθανότητα. Και πράγματι, η δική τους είναι μια πίστη στην πιθανότητα, σχεδόν σαν μοιραζόμενες τόσο έντονα μια σκέψη είναι δυνατό να αποκτήσει πραγματική διάσταση”.
 
ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ
TONI ERDMANN
Σκηνοθεσία: Μάρεν Άντε
Ηθοποιοί: Sandra Huller, Peter Simonischek, Thomas Loibl, Michael Wittenborn, Vlad Ivano
 
Μια γυναίκα καριέρας ζει μόνο για τη δουλειά της αδιαφορώντας για την ουσία της ζωής. Ο πατέρας της αντίθετα, είναι ένας τύπος που του αρέσουν οι πλάκες και πιστεύει πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να έρχονται ποιο κοντά οι άνθρωποι. Η ταινία εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ των Κανών και πολλοί υποστήριξαν πως αδικήθηκε αφού δεν της απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας. Τιμήθηκε πάντως με το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικού Τύπου (FIPRESCI). Η σκηνοθέτιδα, δίνει πνοή και χιούμορ στην ταινία της, αποδεικνύοντας πως το γερμανικό σινεμά διαθέτει και χιούμορ. Η σκηνοθέτιδα λέει: “ Ο ακραίος τρόπος που ζούσε ο Αμερικανός ηθοποιός Άντι Κάουφμαν και υποδυόταν τους ρόλους του με ενέπνευσε πολύ. Αυτό που με ενέπνευσε επίσης ήταν η οικογένειά μου, όπου γίνονταν μεγάλες πλάκες. Ο πατέρας μου έχει σχετικά καλό χιούμορ. Μια μέρα του χάρισα μερικά αντικείμενα για να κάνει πλάκες, όπως ψεύτικα δόντια, τα οποία χρησιμοποιούσε τακτικά”.
 
ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
ALONE IN BERLIN
Σκηνοθεσία: Βίνσεντ Πέρεζ
Πρωταγωνιστούν: Έμα Τόμσον, Μπρένταν Γκλίζον, Ντάνιελ Μπρουλ


Βρισκόμαστε στο 1940, ο Ότο Κουάνγκελ είναι μηχανικός, ζει στο Βερολίνο και ο γιος του σκοτώθηκε στον πόλεμο. Η ναζιστική προπαγάνδα βρίσκεται στο απόγειό της, τα ψεύδη κατακλύζουν το γερμανικό Τύπο και ο Ότο μαζί με τη γυναίκα του, Άννα, αποφασίζουν να αντισταθούν. Ο τρόπος που βρήκαν γι' αυτό είναι μέσα από ανώνυμες κάρτες, τις οποίες γράφουν και τις αφήνουν σε διάφορα σημεία του Βερολίνου για τα διαβάζει ο κόσμος. Οι Κουάνγκελ καλούν τους Γερμανούς να ξεσηκωθούν  εναντίον του Χίτλερ. Όπως είναι φυσικό η Γκεστάπο δε μένει με δεμένα χέρια και ένας επιθεωρητής της αναλαμβάνει να ανακαλύψει τον ένοχο.
Η εξαιρετική αυτή ταινία περιγράφει την καθημερινότητα των Γερμανών στα χρόνια του πολέμου καθώς και την, άγνωστη σε πολλούς, αντίσταση που πρόβαλλαν κάποιοι από αυτούς. Βασισμένη σττο ομώνυμο βιβλίο του Χανς Φάλαντα, η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο. Η Έμα Τόμσον, η οποία πρωταγωνιστεί στο ρόλο της Άννας, λέει: “ Είναι μια ιστορία για καθημερινούς ανθρώπους που η άσχημη συμπεριφορά τους είχε προκαλέσει αποστροφή και προσπάθησαν να κάνουν κάτι για αυτό, είναι μια πολύ σημαντική ιστορία γιατί δεν την ακούς συχνά”.
 
ΑΓΝΩΣΤΟΙ
COMPLETE UNKNOWN
Σκηνοθεσία: Τζόσουα Μάρστον
Πρωταγωνιστούν: Ρέιτσελ Βάις, Μάικλ Σάνον, Κάθι Μπέιτς, Ντάνι Γκλόβερ


Όλα ξεκινούν από ένα πάρτι το οποίο διοργανώνουν ο Τομ και η σύζυγός του. Ένας συνεργάτης του Τομ και φίλος του, εμφανίζεται με μια όμορφη συνοδό την οποία έχει γνωρίσει στην καντίνα που τρώει καθημερινά. Η Άλις εντυπωσιάζει την παρέα μιλώντας για τη δουλειά της όμως ο Τομ έχει την εντύπωση πως τη γνωρίζει. Και έχει δίκιο επειδή αποκαλύπτεται πως η Άλις είναι μια αγαπημένη του Τομ η οποία εξαφανίστηκε πριν από 15 χρόνια χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πίσω της. Μια επιθυμία να τον συναντήσει την έκανε να επιστρέψει. Γιατί όμως άλλαξε ταυτότητα; Γιατί έζησε όλα αυτά τα χρόνια σαν κυνηγημένη με πολλαπλές ταυτότητες, κάνοντας διαφορετικές δουλειές;
Η ταινία του Μάρστον, η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Σάντανς, μιλά για μια γυναίκα η οποία όταν ανακάλυψε πως μπορεί να αλλάζει πρόσωπο όποτε θέλει και να εξαπατά τους ανθρώπους, δε δίστασε να το κάνει. Ομολογεί μάλιστα πως το κάνει επειδή διαφορετικά νιώθει παγιδευμένη. Και αρχίζουν τα ερωτήματα. Ποια είναι η Άλις; Ποιο ήταν το παρελθόν της με τον Τομ; Η ζωή της, η οικογένειά της;. Ποιοι ήταν οι λόγοι που έφυγε και άρχισε να αλλάζει ταυτότητες, ιδιότητες και επαγγέλματα;
Ο σκηνοθέτης αρχίζει και στήνει ένα μυστήριο, η ιστορία προχωρά, αρχίζουν σταδιακά οι αποκαλύψεις αλλά η μεγάλη αποκάλυψη δεν έρχεται ποτέ. Κι έτσι ο θεατής μένει μετέωρος μέσα σε αναπάντητα ερωτήματα. Γιατί, καλά φτιάχνεις ένα σενάριο, αλλή μέσα σε αυτό υπάρχουν και οι χαρακτήρες οι οποίοι πρέπει να πατούν γερά, να δικαιολογείται η παρουσία τους αλλά, πάνω απ' όλα, οι πράξεις τους. Εδώ ο σκηνοθέτης δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά αφού οι χαρακτήρες του μένουν ανολοκλήρωτοι, καμία πράξη τους δε δικαιολογείται. Και κυρίως ο χαρακτήρας της Άλις η οποία φεύγει, εξαφανίζεται. Γιατί όλα αυτά; Το ερώτημα μένει αναπάντητο και οι θεατής με τη μεγάλη απορία του γιατί είδε μια ταινία η οποία περιείχε μια αφήγηση χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης τελικά. Μέτρια ταινία που ενώ γεννά προσδοκίες μας αφήνει με την όρεξη.
 
 
 
DOCTOR STRANGE
Σκηνοθεσία: Σκοτ Ντέρικσον
Πρωταγωνιστούν: Ρέιτσελ Μακάνταμς, Μπένεκτιτ Κάμπερμπατς, Τίλντα Σουίντον, Μαντς Μίκελσεν, Σκοτ Άντκινς, Τσιούετελ Έτζιοφορ, Μάικλ Στούλμπαργκ


 Ο Δρ, Στίβεν Στρέιντζερ, διάσημος νευροχειρούργος, μετά από ένα δυστύχημα δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Αναζητά θεραπεία στο μυστηριώδες Καμάρ-Τάι. Εκεί ανακαλύπτει πως αόρατες δυάμεις απειλούν με καταστροφή τον κόσμο. Πρέπει κάτι να κάνει και αναγκάζεται να επιλέξει αν θα επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή του ή θα την αφήσει για να υπερασπιστεί τον κόσμο ως ένας παντοδύναμος μάγος Μια ταινία που έρχεται από το μαγικό κόσμο των κόμικς της Μάρβελ.
 
ΟΛΓΑ
OLGA
Σκηνοθεσία: Χάιμε Μονχάρντιμ
Πρωταγωνιστούν: Καμίλα Μοργκάδο, Κάκο Τσόκλερ, Λουίς Μέλο
 
Ταινία για τη ζωή ης Όλγα Μπενάριο Γκούτμαν Πρέστες, μιας γυναίκας που υπήρξε θύμα του βραζιλιάνικου φασισμού και των ναζί αλλά και σύμβολο για το βραζιλιάνικο λαό. Γυρίστηκε το 2004.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)