Ένα συγκλονιστικό ασπρόμαυρο δράμα από το Περού, το «Τραγούδι χωρίς όνομα» της Μελίνα Λεόν, βραβευμένο στη Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με θέμα την αρπαγή βρεφών από τις μητέρες και η θαυμάσια αντιφασιστική σάτιρα του Τάικα Γουατίτι «Τζότζο» με πρωταγωνιστή ένα δεκάχρονο παιδί ‘χαμένο’ εξαιτίας της πλύσης εγκεφάλου των ναζί, τους βρίσκονται στην κορυφή του ενδιαφέροντος την τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα.
Ακολουθεί από κοντά το μιούζικαλ «Γάτες», του Τομ Χούπερ, κινηματογραφική εκδοχή του ομώνυμου μουσικοχορευτικού σόου το οποίοο παιζόταν επί χρόνια στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
Η λίστα των νέων ταινιών συμπληρώνεται από το θρίλερ τρόμου «Η γκουβερνάντα» του Φλόριαν Σιγκισμόντι και από το παιδικό κινούμενο σχέδιο «Πατούσες ενωμένες» του Ράινχαρντ Κλους.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ
CANCION SIN NOMBRE
Σκηνοθεσία: Μελίνα Λεόν
Πρωταγωνιστούν: Πάμελα Μεντόζα, Τόμι Παράγκα, Λούτσιο Ρόχας
Συγκλονιστικό ασπρόμαυρο δράμα, το οποίο αναφέρεται σε αρπαγές βρεφών που συνέβησαν στο Περού, τη δεκαετία του 1980.
Η Χεορχίνα ζει με τον άντρα της σε ένα φτωχικό χωριό των Άνδεων στη φτωχή χώρα της Νότιας Αμερικής. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1980, οικονομική κρίση μαστίζει το Περού ενώ η δράση των μαοϊκών ανταρτών του «Φωτεινού Μονοπατιού» έχει ενταθεί.
Μια μέρα η Χεορχίνα ακούει στο ραδιόφωνο για μια κλινική στην πόλη η οποία προσφέρει υπηρεσίες στις έγκυες γυναίκες. Επειδή περιμένει κι αυτή σύντομα παιδί, την επισκέπτεται, παίρνει κάποιες οδηγίες και μετά από μερικές μέρες, πηγαίνει εκεί για να γεννήσει. Όταν όμως συνέλθει μάταια θα αναζητήσει το παιδί της. Της λένε πως είναι στο νοσοκομείο, θα το δει την επόμενη μέρα και τη διώχνουν. Όμως επόμενη μέρα δεν υπάρχει καθώς όταν η Χεορχίνα πηγαίνει εκεί μαζί με τον άντρα της, δεν βρίσκουν τίποτε. Η ιστορία θα φτάσει στα αυτιά ενός δημοσιογράφου της τοπικής εφημερίδας ο οποίος θα ενδιαφερθεί και θα αναλάβει να βρει την αλήθεια.
Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα με εμπορεία βρεφών, μια ιστορία η οποία είχε συνταράξει το Περού τη δεκαετία του 1980.
Σινεμά-ντοκουμέντο, άμεσο, δυνατό. Θαυμάσια μουντή ασπρόμαυρη φωτογραφία η οποία αναδεικνύει την ανέχεια, το μόχθο, τη αδικία, τη απειλή. Ταινία η οποία δε μασάει τα λόγια της, σπαρακτικά αληθινή, σκιαγραφεί τον τόπο, το χρόνο, τους ανθρώπους.
Αλήθεια πως μπορεί ένας φτωχός, αμόρφωτος, χωρίς γνωριμίες άνθρωπος να διεκδικήσει το δίκιο του; Πως μπορεί να αντιμετωπίσει τη διεφθαρμένη εξουσία; Υπάρχει ελπίδα για τους καταραμένους;
Τίποτε δεν κρύβει η σκηνοθέτιδα. Αντιθέτως μιλάει χωρίς περιστροφές για την αδικία και τις ταξικές διαφορές, για το χάσμα που χωρίζει τους ανθρώπους. Και αφού η ιστορία εκτυλίσσεται στο Περού των ανταρτών του Φωτεινού Μονοπατιού, απαντά και στο γιατί οι απελπισμένοι επιλέγουν να πάρουν τα όπλα και να ενταχθούν στις ανταρτικές ομάδες.
Ένα συγκλονιστικό φιλμ που σε κάνει να θυμώνεις. Γιατί αυτό είναι το σινεμά, είναι ένας από τους τρόπους να ιδωθούν τα πράγματα και να αποκαλυφθούν. Κι αυτό συμβαίνει στην περίπτωση του «Τραγουδιού χωρίς όνομα». Μια ταινία που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά, που δημιουργεί συναισθήματα και συνταράσσει συνειδήσεις. Που στρέφει το βλέμμα στους απλούς, αδύναμους, αόρατους ανθρώπους. Σε εκείνους που ούτε καν το βλέμμα του Θεού δε φτάνει καθώς κρύβονται από τα σύννεφα των Άνδεων.
Σημαντική πληροφορία: Η σκηνοθέτιδα της ταινίας είναι η κόρη του δημοσιογράφου ο οποίος ξεσκέπασε την υπόθεση με το κύκλωμα αρπαγής βρεφών.
Η Μελίνα Λεόν από τη Χιλή, τιμήθηκε στο 60 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία «Τραγούδι χωρίς όνομα». Παραλαμβάνοντας το βραβείο η Λεόν, δεν παρέλειψε να απευθύνει χαιρετισμό στον «αγωνιζόμενο λαό της Χιλής», ο ποίος τις μέρες εκείνες διαδήλωνε στους δρόμους εναντίον των μέτρων της κυβέρνησής του.
ΤΖΟΤΖΟ
JOJO RABBIT
Σκηνοθεσία: Τάικα Γουαϊτίτι
Πρωταγωνιστούν: Ρόμαν Γκρίφιν Ντέιβις, Τόμαζιν Μακένζι, Σκάρλετ Τζόχανσον, Τάικα Γουαϊτίτι, Ρέμπελ Γουίλσον, Σαμ Ρόκγουελ, Στίβεν Μέρτσαντ, Άλφι Άλεν
Ο Τάικα Γουατίτι σκηνοθέτησε μια ταινία, η οποία τοποθετείται γεωγραφικά στη Γερμανία και χρονικά στην εποχή του ναζισμού και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα ο ίδιος ο σκηνοθέτης, όπως λέει, έχει ζήσει στιγμές ρατσιστικής αντιμετώπισης στην πατρίδα του, εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του. «Παραδοσιακά στη Νέα Ζηλανδία, υπήρχε προκατάληψη ενάντια σε όσους κατάγονταν από τη φυλή των Μαορί. Το έζησα και κατάφερα κατά κάποια έννοια να το ξεπεράσω», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Οι λόγοι λοιπόν που ο Γουατίτι επέλεξε να γυρίσει μια ταινία για το ναζισμό στη Γερμανία είναι προφανείς. Το γεγονός ότι η ταινία του είναι κωμωδία, ο ίδιος το εξηγεί λέγοντας πως «νιώθει πολύ άνετα να κάνει πλάκα στους ανθρώπους που πιστεύουν πως είναι έξυπνο να μισούν κάποιον για αυτό το οποίο είναι».
Μια κωμωδία, λοιπόν με θέμα το ναζισμό. Μια κωμωδία με πρωταγωνιστή το 10χρονο Τζότζο, ένα αγόρι που μεγαλώνει με τη μητέρα του στη Γερμανία εκείνης την άγριας εποχής και είναι φανατικό μέλος της ναζιστικής νεολαίας. Θαυμάζει τόσο πολύ τον Χίτλερ, ώστε τον βλέπει μπροστά του, σαν όραμα να έρχεται και να τον συμβουλεύει. Κάτι όμως ραγίζει μέσα του όταν ανακαλύπτει πως η μητέρα του, η οποία εμφανίζεται ως υποστηρίκτρια του ναζιστικού κόμματος, κρύβει στη σοφίτα μια νεαρή Εβραιοπούλα! Έτσι ο Τζότζο αναγκάζεται να δει με πιο καθαρό βλέμμα και την άλλη πλευρά ενώ μέσα του μαίνεται μια μεγάλη μάχη.
Ο νεοζηλανδός σκηνοθέτης με εξαιρετικά κωμικά ευρήματα αποδομεί τη ναζιστική ιδεοληψία και χρησιμοποιώντας το χιούμορ, αφαιρεί κάθε σοβαρότητα από τους χαρακτήρες των ναζί και τους παρουσιάζει ως καρικατούρες. Ακόμη κι όταν φαντάζουν φοβεροί, τρομεροί και απειλητικοί μπροστά στα μάτια του Τζότζο αυτό που στην ουσία τους χαρακτηρίζει, είναι η γελοιότητα.
Ο Γουατίτι, με γκροτέσκα και αρκετά φαντεζί σκηνοθεσία, αφηγείται με γλαφυρότητα και αναδεικνύει την ελαφρότητα μιας δήθεν ιδεολογίας η οποία αιματοκύλησε την ανθρωπότητα και, δυστυχώς, στις μέρες μας φαίνεται να κερδίζει οπαδούς.
Βέβαια μέσα από όλα αυτά τα κωμικά περιστατικά που βλέπουμε, ο σκηνοθέτης δεν μπορεί αλλά ούτε και το επιχειρεί, να πετύχει την απόλυτη αποδραματοποίηση, αφού δεν είναι δυνατόν να αποσιωπηθεί με σκηνοθετικά κόλπα ο τρόμος του ναζισμού και του πολέμου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το πώς παρουσιάζεται ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο οποίος απομυθοποιείται εντελώς καθώς εμφανίζεται ως ένας δειλός, ανόητος φανατικός τύπος.
Η ταινία είναι μια συγκλονιστική ματιά στην ιδεοληπτική παράνοια του φασισμού και του ναζισμού. Ο σκηνοθέτης έχοντας επιλέξει να αφηγηθεί την ιστορία του μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, αναδεικνύει το πώς οι τερατώδεις προπαγανδιστικοί μηχανισμοί, η συστηματική πλύση εγκεφάλου, μπορούν να δηλητηριάσουν και να γεμίσουν με μίσος τις αθώες παιδικές ψυχές.
Η ταινία έχει ψυχή, έχει δύναμη, έχει πάθος. Σατιρίζει την αγριότητα αλλά δεν την αντιμετωπίζει με ελαφρότητα αλλά πολύ σοβαρά. Και καταλήγει σε ένα φινάλε γεμάτο ελπίδα και φως, για το ό,τι τελικά το Καλό θα νικήσει!
Μαύρη κωμωδία, κωμική αλληγορία, πολιτική ταινία, διασκέδαση και προβληματισμός, σκοτάδι και χρώμα, μίσος και αγάπη όλα αυτά μαζί μπαίνουν στο σκηνοθετικό μίξερ του Τάικα Γουατίτι. Και το αποτέλεσμα είναι μια ταινία χάρμα ειδέσθαι, μια ταινία που θα αγαπήσετε και θα κρατήσετε βαθιά μέσα στην καρδιά σας.
ΓΑΤΕΣ
CATS
Σκηνοθεσία: Τομ Χούπερ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Κόρντεν, Τζούντι Ντεντς, Τζέισον Ντερούλο, Ίντρις Έλμπα, Τζένιφερ Χάντσον, Ίαν ΜακΚέλεν, Τέιλορ Σουίφτ, Ρέμπελ Γουίλσον, Φρανσέσκα Χέιγουορντ, Ρέι Γουίνστοουν
Ένα από τα πιο διάσημα θεατρικά μουσικοχορευτικά σόου, οι «Γάτες», με την πασίγνωστη εμβληματική μουσική του Λόιντ Γουέμπερ μεταφέρεται στην οθόνη. Μια πλειάδα από γνωστούς χορευτές αλλά και ηθοποιούς, καθοδηγούμενοι από τον βραβευμένο με Τόνο χορογράφο Άντι Μπλάκενμπιουλερ και υπό τη σκηνοθεσία του Τομ Χούπερ, ζωντανεύουν το διάσημο μιούζικαλ. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και με κάθε είδους χορευτικά είδη η ταινία μεταφέρει στο θεατή του σινεμά το έργο που είναι βασισμένο στο βιβλίο του Τ. Σ. Έλιοτ «Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο-Πόσουμ». Το οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Νέο Θέατρο του Λονδίνου το 1981 και παιζόταν επί 21 χρόνια συμπληρώνοντας τις 9.000 παραστάσεις! Η παράσταση αυτή κέρδισε τα βραβεία Λόρενς Ολιβιέ και Ίβνινγκ Στάνταρ για το Καλύτερο Μιούζικαλ. Πρόκειται για ένα από τα μακροβιότερα έργα στην ιστορία του Γουέστ Εντ και του Μπρόντγουεϊ. Το 1983 η παραγωγή του Μπρόντγουεϊ κέρδισε 7 βραβεία Τόνι, μεταξύ των οποίων και εκείνο για το καλύτερο μιούζικαλ, ενώ παιζόταν επί 18 ολόκληρα χρόνια!
ΠΑΤΟΥΣΕΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ
PETS UNITED
Σκηνοθεσία: Ράινχαρντ Κλους
Στο Ρόμπο Σίτι παίρνουν την εξουσία οι μηχανές με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να φύγουν από την πόλη για να σωθούν. Έτσι η γάτα Μπελ, ο ποταμόχοιρος Σόφι και το κανίς Ρονάλντο μένουν χωρίς αφεντικά! Καθώς δε έχουν συνηθίσει στην καλοπέραση έχουν βρτεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Έτσι συμμαχούν με τον Ρότζερ, έναν αδέσποτο σκύλο και τον Μπομπ, ένα φιλικό ρομπότ με σκοπό να εποβιώσουν, να σώσουν τα σπίτια τους και, γιατί όχι ολόκληρη την πόλη.
Η ΓΚΟΥΒΕΡΝΑΝΤΑ
THE TURNING
Σκηνοθεσία: Φλόριαν Σιγκισμόντι
Πρωταγωνιστούν: Μακένζι Ντέιβις, Φιν Γούλφχαρντ, Μπρούκλιν Πρινς
Η Κέιτ πιάνει δουλειά ως νταντά σε ένα μυστηριώδες κτήμα στο Μέιν. Δουλειά της είναι να φροντίζει δύο διαταραγμένα ορφανά παιδιά, τη Φλόρα και τον Μάιλς. Όμως τα πράγματα αποδεικνύονται ιδιαίτερα επικίνδυνα καθώς υπάρχουν τρομακτικά κρυμμένα μυστικά πίσω από τα παιδιά!
