Είναι να απορεί κανείς. Όλες οι επισημάνσεις και οι κατά καιρούς παρεμβάσεις που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ για την πρωτόγνωρη πανδημία κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με την κυβέρνηση, που όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι είναι απολύτως υπεύθυνη για την ανεξέλεγκτη εξέλιξη της πανδημίας, ειδικά το τελευταίο δίμηνο, και επομένως για τα ρεκόρ διασωληνώσεων και θανάτων, την ουσιαστική και πραγματική κατάρρευση του ΕΣΥ.
Κι όμως, ακόμα και μετά την πρωτοφανή αμφισβήτηση της χρησιμότητας των ΜΕΘ από τον πρωθυπουργό, τα ολέθρια πίσω - μπρος με την υποχρεωτικότητα συγκεκριμένων κατηγοριών (Εκκλησία, σώματα ασφαλείας, που ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης βγάζει εκτός κάδρου), ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε και πάλι στη σέντρα, το βράδυ της ίδια ημέρας, σε όλα σχεδόν τα δελτία ειδήσεων.
Την ημέρα που ο πρωθυπουργός αναρωτιόταν το πρωτοφανές, αν έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα στους ασθενείς σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις ΜΕΘ, τα σούπερ των καναλιών σχεδόν εξομοίωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ με το μπλοκ των αντιεμβολιαστών!
Ναι, υπάρχει η “λίστα Πέτσα” και λειτουργεί άψογα, ναι, η προστασία που εξακολουθεί να έχει η κυβέρνηση λειτουργεί άψογα, ακόμα και τώρα που με σπασμωδικές κινήσεις καταφεύγει και πάλι στον αυταρχισμό και στην τιμωρία για να καλύψει το φιάσκο της δικής της διαχείρισης. Κι όμως το “θέμα” εξακολουθεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που η υποχρεωτικότητα μπαίνει, και σωστά, στο επίκεντρο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η διαχείριση της ορθής κατεύθυνσης και “γραμμής”, που επεξεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό, αλλοιώνεται πριν πέσει πάνω στον “τοίχο” της ενημέρωσης.
Το θέμα δεν είναι αυτή τη στιγμή η σύγκριση των αριθμών για τους θανάτους πολιτών που ήταν εμβολιασμένοι, σε σύγκριση με όσους έχουν χάσει τη ζωή τους από την Covid, η δε συνεχής αναφορά στα μονοκλωνικά, που επιτέλους ήρθαν, δεν απαντά δυστυχώς στο επείγον, δηλαδή ότι άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά εκτός ΜΕΘ, όταν στη χώρα έχουν αναβληθεί σχεδόν όλα τα χειρουργεία.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και σε αυτή την έκτακτη και τραγική συγκυρία, ή θα υπάρχει ενιαία γραμμή και έκφραση, που θα πιέζει αφόρητα μια ανίκανη κυβέρνηση και θα ξεσηκώνει την κοινωνία να διεκδικήσει τη ζωή της, ή θα σπάμε τα μούτρα μας στον “τοίχο”, γλιστρώντας ακόμα και μόνοι μας.
