Στους δρόμους της (αντιφατικής) Ευρώπης
Αναμφισβήτητα, το τεράστιο προσφυγικό ρεύμα προς την Ευρώπη είναι το πλέον αξιοσημείωτο γεγονός του 2015. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που φτάνουν στην Ευρώπη με την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος, δε συναντούν μόνο το (εντυπωσιακά πολυπληθές και συγκινητικό) κίνημα αλληλεγγύης αλλά, δυστυχώς, και το αντίρροπο ρατσιστικό ρεύμα που εκφράζεται πολιτικά από ακροδεξιές κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις αλλά και στους δρόμους από ξενοφοβικά κινήματα όπως το Pegida. To τελευταίο, κατάφερε να συσπειρώσει αρκετό κόσμο σε ρατσιστικές φιέστες, με πιο χαρακτηριστική τη διαδήλωση στη Δρέσδη τον Αύγουστο του 2015 (βίντεο παρακάτω) όπου προκλήθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία κατά την προσπάθεια των ακροδεξιών να μπλοκάρουν πούλμαν με πρόσφυγες που μόλις είχε φτάσει στην πόλη. Σε μία από τις δεκάδες ρατσιστικού τύπου κινητοποιήσεις (στις οποίες περιλαμβάνονται και οι επικίνδυνα αυξανόμενοι εμπρησμοί κέντρων φιλοξενίας προσφύγων), 27.000 κάτοικοι της ολλανδικής πόλης Γκέλντερμάλσεν πολιόρκησαν έναν καταυλισμό προσφύγων αναγκάζοντας τους αστυνομικούς να ρίξουν προειδοποητικά πυρά στον αέρα.
H απάντηση του αντιρατσιστικού κινήματος: Μεγάλη διαδήλωση με σύνθημα «Refugees welcome» πραγματοποιήθηκε στη Δρέσδη στις 29 Αυγούστου 2015:
Οι δρόμοι του Παρισιού βρέθηκαν στο επίκεντρο των διεθνών ΜΜΕ καθώς η Πόλη του φωτός κλονίστηκε από δύο αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις: Την δολοφονική επίθεση ισλαμιστών στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo και τη νύχτα τρόμου του περασμένου Νοεμβρίου. Στις διαδηλώσεις του Ιανουαρίου κυριάρχησαν συνθήματα αλληλεγγύης ενώ το περίφημο «Je suis Charlie» («είμαι -κι εγώ- Σαρλί») έγινε viral σε όλο τον (διαδικτυακό) κόσμο. Αντίθετα, το σοκ των επιθέσεων το Νοεμβρίου, έφερε βουβές συγκεντρώσεις και κλίμα αστυνομοκρατίας καθώς η Γαλλία κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το αντι-ισλαμικό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν κερδοσκόπησε πολιτικά.
Οι μέρες του ελληνικού δημοψηφίσματος και κυρίως η μεγαλειώδης συγκέντρωση της 3ης Ιούλη στο Σύνταγμα «έπαιζαν» ως πρώτη είδηση σε όλα τα ειδησεογραφικά δίκτυα. Το «Όχι» και το «Ναι» έγιναν... παγκόσμιο viral και η χώρα έμοιαζε, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις των ξένων δημοσιογράφων, να έχει χωριστεί στα 2 ενόψει του δημοψηφίσματος. Το drone του Russia Today «έδωσε» εντυπωσιακά πλάνα από τη συγκέντρωση χιλιάδων υπέρ του «Όχι», δύο ημέρες πριν την Κυριακή της ψηφοφορίας.
Σημαντικό πολιτικό γεγονός, όχι μόνο για την Ισπανία, αποτέλεσαν οι διαδηλώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Θυμίζουμε ότι πρόσφατα, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας, με απόφασή του, ανέστειλε την ισχύ του ψηφίσματος του Κοινοβουλίου της Καταλονίας για την ανεξαρτησία της και την έναρξη των διαδικασιών για τη συγγραφή Συντάγματος και τη δημιουργία ανεξάρτητων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και φορολόγησης. Σημειώνεται πως ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι ανακοινώνοντας την προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο κατηγόρησε όσους υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας πως επιδιώκουν τη διάλυση της ισπανικής ενότητας, που έχει αναπτυχθεί εδώ και 5 αιώνες, και τόνισε πως θα κάνει τα πάντα για να μην πετύχουν τις επιδιώξεις τους. Για το ζήτημα της Καταλονίας, πολλά επρόκειτο να εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στις 20 Δεκεμβρίου. Τόσο τα εθνικά κόμματα της Ισπανίας, όσο και οι Podemos και Ciudadanos τάσσονται υπέρ της συνταγματικής αναθεώρησης -μάλιστα το σοσιαλιστικό PSOE μιλά ανοικτά για ομοσπονδιακό μοντέλο- ώστε η Καταλονία (και όχι μόνο) να αποκτήσει μεγαλύτερη δυνατότητα να καθορίζει τις τύχες της. Ωστόσο, στη Μαδρίτη το αδιέξοδο για το σχηματισμό κυβέρνησης παραμένει και η εξέλιξη αυτή ενδέχεται να αποδειχθεί καταλύτης για το μέλλον της Καταλονίας. Πάντως, στις 11 Σεπτεμβρίου 2015, κατά την "Diada de Catalunya" («Εθνική Ημέρα της Καταλονίας») πάνω από 1 εκατομμύριο υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας πλημμύρισαν τους δρόμους της Βαρκελώνης κρατώντας την σενιέρα, σημαία της Καταλονιας.
Ενάντια στις στις ληστρικές συμφωνίες TTIP, TTP, CETA και TiSA
Στις 17 Οκτωβρίου 2015, με μία μεγάλη διαδήλωση στην καρδιά της λήψης αποφάσεων για την Ευρώπη, τις Βρυξέλλες, ακτιβιστές από ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο είπαν ένα μεγάλο «όχι» στη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και ελεύθερων επενδύσεων TTIP. Στη διαδήλωση συμμετείχε και ελληνική αποστολή που έλαβε μέρος και σε σεμινάρια και εκδηλώσεις που αφορούσαν τις εμπορικές συμφωνίες, το χρέος και τα εργασιακά δικαιώματα (εδώ το ρεπορτάζ του left.gr από την κινητοποίηση της Αθήνας).
Στις ΗΠΑ, τη Νέα Ζηλανδία και αλλού, χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν ενάντια στην Διαηπειρωτική Συμφωνία Εμπορίου (TTP) καθώς η συμφωνία σφραγίστηκε τον Οκτώβριο μεταξύ 12 χωρών του Ειρηνικού. Στην Ευρώπη, το κίνημα κατά της TTIP και CETA έχει αυξηθεί μαζικά κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Στις 6 Οκτωβρίου, η πρωτοβουλία των Ευρωπαίων πολιτών ενάντια στην TTIP και CETA ολοκλήρωσε το έτος με πάνω από 2.6 εκατομμύρια υπογράφοντες. Στις 10 Οκτωβρίου, το Βερολίνο «έζησε» μία από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών σε ολόκληρη τη Γερμανία (βίντεο παρακάτω), ενάντια στην TTIP, μια από τις μυστικές συμφωνίες που βρίσκονται στο στόχαστρο των κινημάτων και των λαών οι οποίοι αντιστέκονται στην λιτότητα και αγωνίζονται για κλιματική και κοινωνική δικαιοσύνη.
Το #BlackLivesMatter «σαρώνει» τις ΗΠΑ
Από τις αποσπασματικές διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βαρβαρότητας το 2014 (μετά τις δολοφονίες των Michael Brown και Eric Garner), οι κινητοποιήσεις οργής των μαύρων έγιναν μόνιμο χαρακτηριστικό της αμερικανικής πολιτικής ζωής το 2015. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού η αστυνομική, συνήθως δολοφονική, βία κατά των μαύρων δεν σταμάτησε ποτέ, παρά τα, υποκριτικά για πολλούς, μηνύματα του Μπ. Ομπάμα. Ο θάνατος του υπό αστυνομική κράτηση Freddie Gray, προκάλεσε ένα νέο κύμα μαζικών διαδηλώσεων, συγκρούσεων και συλλήψεων με αποκορύφωμα τη μεγάλη πορεία στη Βαλτιμόρη:
Αλληλεγγύη στον κουρδικό λαό
Διαδηλώσεις υπέρ της διεκδίκησης των Κούρδων για μεγαλύτερη αυτονομία και περισσότερα δικαιώματα έλαβαν χώρα σε πολλές μεγάλες πόλεις της Τουρκίας (με μόνιμο «φόντο» την άγρια καταστολή) αλλά και της Ευρώπης. Το κίνημα αλληλεγγύης γιγαντώθηκε μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις αυτοκτονίας και στέκται στο πλευρό των Κούρδων την ώρα που η Άγκυρα διεξάγει μια νέα, άκρως αιματηρή, στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του PKK στα σύνορα με τη Συρία και το Ιράκ με στόχο την ολοκληρωτική εξόντωση των Κούρδων μαχητών. Παρακάτω, βίντεο από τη διαδήλωση συμπαράστασης στον κουρδικό λαό στο Αμβούργο (11 Σεπτεμβρίου 2015) και από την αστυνομική καταστολή σε πορεία πένθους για 2 μέλη του PKK που σκοτώθηκαν στις 23 Δεκεμβερίου στο Ντιγιάρμπακιρ, θέατρο σφοδρών μαχών μεταξύ στρατού και PKK:
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ και τη Συρία, η αιματοχυσία συνεχίζεται, η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας επεκτείνεται, ενώ καταγράφεται μαζικός εκτοπισμός αμάχων. Σε έκθεση-καταπέλτη για την Αγκυρα, η διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση Human Rights Watch κάνει λόγο για πάνω από 100 νεκρούς αμάχους από τον περασμένο Ιούλιο στη νοτιοανατολική Τουρκία, ζητώντας τη διεξαγωγή έρευνας και προειδοποιώντας ότι ο αριθμός των θυμάτων θα αυξηθεί δραματικά, ενόσω κλιμακώνονται οι συγκρούσεις.
Χιλιάδες διαδηλωτές έδωσαν το «παρών» στα τέλη Αυγούστου στη Βηρυτό για την ανικανότητα της κυβέρνησης του Λιβάνου να διευθετήσει το πρόβλημα των οικιακών σκουπιδιών που είχαν συσσωρευτεί στους δρόμους για εβδομάδες. Οι διαδηλωτές ανταποκρίθηκαν στην πρωτοβουλία του κινήματος «Εσείς βρωμάτε» («You Stink») φωνάζοντας συνθήματα κατά των αρχών τις οποίες κατηγορούσαν κυρίως για πολιτική παραλυσία και διαφθορά. «Κάποια σκουπίδια δεν πρέπει να ανακυκλώνονται», έγραφε πλακάτ πάνω σε φωτογραφίες λιβανέζων πολιτικών. Οι δυνάμεις καταστολής έκαναν χρήση δακρυγόνων, πλαστικών σφαιρών και αντλιών νερού ενώ υπήρξαν τραυματισμοί διαδηλωτών και καταγγελίες για πυροβολισμούς από πλευράς αστυνομικών. Η κρίση ξέσπασε στα μέσα Ιουλίου, με το κλείσιμο από εξαγριωμένους κατοίκους της χωματερής στο Νάαμεχ, που βρίσκεται έξω από τη Βηρυτό.
Στην Υεμένη, μια χώρα που βιώνει πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση, ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις (παρακάτω το βίντεο από τη συγκέντρωση στα τέλη Απριλίου στην πρωτεύουσα Σαναά) ενάντια στη στρατιωτική επέμβαση του συνασπισμού υπό την Σαουδική Αραβία. Ως γνωστόν, η κρίση στην Υεμένη ξέσπασε τον Σεπτέμβρη του 2014, όταν οι αντάρτες Χούτι ανέτρεψαν το φιλοδυτικό καθεστώς και κατέλαβαν σχεδόν αναίμακτα την Σαναά, έπειτα από πολύμηνη πορεία από τα ορμητήρια τους στη βόρεια Υεμένη. Όμως ο Χάντι κατέφυγε στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας και «επέστρεψε» στο Άντεν, τη συμπρωτεύουσα και μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας - επικεφαλής, τυπικά, μιας αραβικής στρατιωτικής «συμμαχίας των προθύμων», που αποτελείται από εννέα σουνιτικά κράτη υπό σαουδαραβική ηγεσία. Η «συμμαχία» αυτή εξαπέλυσε τον περασμένο Μάρτιο, χωρίς, κάποια απόφαση από τον ΟΗΕ ή άλλο διεθνές όργανο, αλλά με τις σιωπηρές «πλάτες» των μεγάλων δυτικών δυνάμεων, την «Επιχείρηση Αποφασιστική Καταιγίδα» με αποκλειστικό στόχο τη συντριβή των ΧούΤι και την αποκατάσταση του Χάντι στην εξουσία. Έκτοτε, σχεδόν έξι χιλιάδες χιλιάδες άνθρωποι, εκ των οποίων οι μισοί τουλάχιστον ήταν άμαχοι, έχουν σκοτωθεί από τις αεροπορικές επιδρομές, και άλλοι 27.000 έχουν τραυματιστεί, ενώ εκατομμύρια υποφέρουν από τον εφαρμοζόμενο ναυτικό αποκλεισμό και τις ελλείψεις τροφίμων, φαρμάκων και άλλων βασικών αγαθών.
Βίντεο - πληροφορίες: Russia Today
