Από την Αφρική ποτέ δεν έλειψαν οι κομπάρσοι. Όλοι αυτοί που με την εξαθλιωμένη ύπαρξή τους συμπλήρωναν το κάδρο του λευκού πρωταγωνιστή. Του σωτήρα, του ιεραπόστολου, του φιλάνθρωπου, του ανθρωπιστή με τα δεκάρικα λογύδρια της τηλεοπτικής τρύπιας δεκάρας. Κι ύστερα όταν η εκπομπή τελειώνει και σταματήσει το πρόγραμμα, η ζωή συνεχίζεται με τον ίδιο μακάβριο ρυθμό. εκεί, εδώ.

Ένας στρατός εύσπλαχνων μισθοφόρων της αποικιοκρατικής φιλανθρωπίας έχει κατακτήσει τις τελευταίες δεκαετίες τον τρίτο κόσμο πολεμώντας την "αναποτελεσματική γραφειοκρατία" και τη "διαφθορά" των ιθαγενών. 

Πλήθος εξειδικευμένων οργανώσεων «problem solving», οι οποίες αποφεύγοντας συστηματικά να προβάλλουν πολιτικούς όρους περιορίζονται σε ακίνδυνες και συναισθηματικές ρητορικές που όμως υποσκάπτουν την εθνική κυριαρχία των κρατών της Υποσαχάριας Αφρικής που έχουν μπει στο στόχαστρο του «εύσπλαχνου» καπιταλισμού. 

Χώρες που κουβαλάνε το φαύλο παρελθόν της αποικιοκρατίας, οι οικονομίες τους στραγγαλίζονται από διεθνείς δανεισμούς, τα προϊόντα τους αποκλείονται από διεθνείς αγορές λόγω επιδοτήσεων και άλλων πολιτικών προστατευτισμού, ο ορυκτός τους πλούτος λεηλατείται αποτελούν πεδίο δόξης λαμπρό για την βιομηχανία απενοχοποίησης συνειδήσεων των δυτικών κοινωνιών. 

Στις ρεκλάμες της αποικιοκρατικής φιλανθρωπίας λείπουν πάντα από το κάδρο οι πολυεθνικές εξόρυξης πετρελαίου, χρυσού, διαμαντιών, βωξίτη, κολτάν. Τα "ματωμένα διαμάντια" της Σιέρα Λεόνε λείπουν από το κάδρο. Η οθόνη γεμίζει με τα πρόσωπα των κομπάρσων και φωτίζεται από το αστραφτερό χαμόγελο του λευκού πρωταγωνιστή. Ένα διαφημιστικό σποτ. Με λίγα ευρώ θα ξεγελάσεις την πείνα της αυριανής στρατιάς των σύγχρονων σκλάβων της Koidu Holdings.