Η αναπαραγωγή έμφυλων στερεοτύπων και σεξιστικών συμπεριφορών από τη διαφημιστική βιομηχανία είναι δυστυχώς το σύνηθες. Παρ' όλα αυτά, δεν παύει να προκαλεί η εμμονή σε αυτά τα στερεότυπα. Ιδιαίτερα όταν ένα προϊόν απευθύνεται και στα δύο φύλα και μάλιστα σε νεανικό κοινό.

Στη προκειμένη περίπτωση της διαφήμισης μιας σοκολάτας, τα σεξιστικά κλισέ θυμίζουν άλλες εποχές, αναπαράγουν εικόνες από ηθογραφίες του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίες του '60, χρησιμοποιώντας για πρωταγωνιστές δύο νέα παιδιά.

Η φαντασίωση κάθε άντρα περιγράφεται ως εξής: Όχι στην πεθερά, ναι στη γυναίκα δούλα και κυρά που συμμαζεύει το σπίτι, ναι στο γήπεδο με φίλους! Με άλλα λόγια προβάλλονται η γυναικεία παθητικότητα και η υποταγή στη βούληση του άνδρα ως επιθυμίες του «κυρίαρχου» φύλου.

Η γυναίκα είναι μεν ναζιάρα και... γλυκούλα, αλλά ως γυναίκα «σωστή», όταν πρόκειται για ποδόσφαιρο, μένει σπίτι να κάνει τις δουλειές και προτρέπει, όπως ο φίλος-οπαδός της ομάδας, με αντρική φωνή και... κλωτσιές, τον σύντροφό της (;) να πάει γήπεδο!

Τόσο χαμηλά ο πήχυς των σχέσεων, τόσο χαμηλά η άποψη για τους ρόλους των φύλων...

* Μια απορία: Οι διαφημιστές που έγραψαν το σενάριο στοχεύουν και στο γυναικείο κοινό, ή πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα ούτε στη σοκολάτα, ακόμα κι αν υποσχεθούν ότι θα είναι... καλά κορίτσια και δεν θα λερώσουν την ποδίτσα τους;