Από το καλοκαίρι και μετά πρωθυπουργός και κυβέρνηση, κρυμμένοι πίσω από την επίρριψη της ευθύνης ατομικά σε όσους δεν εμβολιάζονται, έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια λήψης μέτρων για τον περιορισμό της μετάδοσης της πανδημίας.
Λες και το χαμηλό ποσοστό του εμβολιασμού στην Ελλάδα, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, δεν αποτελεί από μόνο του δείκτη αποτυχίας του εμβολιαστικού προγράμματος, που οφείλεται στον χαμηλό βαθμό εμπιστοσύνης του πληθυσμού στους φορείς του.
Όταν η κυβέρνηση έχει χορηγήσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στα ΜΜΕ για να επιτύχει ένα σκοπό με κοινωνικό περιεχόμενο, τον οποίον τα κανάλια θα έπρεπε κανονικά να τον αναλάβουν και να τον διεκπεραιώσουν εντελώς δωρεάν και όταν ο σκοπός αυτός αποτυγχάνει γιατί τα ΜΜΕ έχουν ως πρώτη προτεραιότητα να αναδείξουν την κυβερνητική προπαγάνδα, αναλωνόμενα σε ύμνους για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, τότε γίνεται αντιληπτή τόσο η κυβερνητική υποκρισία, όσο και η προσχηματική αξιοποίηση της πανδημίας και του εμβολιαστικού προγράμματος, χάριν της προώθησης μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ενώ λοιπόν το πρόγραμμα εμβολιασμού έχει καλύψει μόλις το 60% του πληθυσμού, ένα ποσοστό που βρίσκεται 20 - 25 μονάδες μακριά από εκείνο που θα οδηγούσε με ασφάλεια σε ανοσία της αγέλης και ενώ ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων, αλλά και των θανάτων αυξάνει διαρκώς, έχουν εγκαταλειφθεί όλα τα μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης της πανδημίας και έχει επιβληθεί στην κοινωνική και την οικονομική ζωή μια απόλυτη κανονικότητα.
Λες και η πανδημία έχει νικηθεί.
Αν εξαιρεθεί ο αποκλεισμός των ανεμβολίαστων από τους κλειστούς χώρους, όλες οι άλλες προφυλάξεις που οι διεθνείς οργανισμοί θεωρούν ως απαραίτητες για την παρεμπόδιση της μετάδοσης της νόσου, έχουν εγκαταλειφθεί. Οι συνωστισμοί έχουν επανέλθει σε μαζικούς χώρους και δημόσιες εκδηλώσεις, όπως σε μπαρ, πλατείες, εκκλησιασμούς και παρελάσεις, αλλά και στα Μέσα Μεταφοράς και στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, όπου τα μαθήματα γίνονται σε υπερπλήρεις, ανεπαρκείς και μη κατάλληλες αίθουσες «με τη μέγιστη δυνατή πληρότητα», όπως επιβάλλει η σχετική ΚΥΑ.
Η τήρηση αποστάσεων ασφαλείας δηλαδή, η οποία θεωρείται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών, ECDC, ως το δεύτερο, μετά τη χρήση μάσκας, αναγκαίο μέτρο για την προστασία από τη μετάδοση της νόσου, έχει οριστικά εγκαταλειφθεί.
Οι σκηνές από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου κατά τους εορτασμούς του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού που μόλις ξεπερνούν το 50%, με τους εκατοντάδες πιστούς να συνωστίζονται στο ναό χωρίς μάσκες για να προσκυνήσουν, είναι τρομακτικές. Παραπέμπουν στο περσινό θρίλερ της κατακόρυφης αύξησης των μολύνσεων και των θανάτων το Νοέμβριο, αμέσως μετά δηλαδή και πάλι από τους εορτασμούς στη Θεσσαλονίκη, με απώλειες τόσο στους πιστούς, όσο και στους ιερείς που συμμετείχαν.
Το επικίνδυνο πείραμα της επιστροφής στην κανονικότητα εν μέσω έξαρσης της πανδημίας, είναι σαφές πλέον ότι έχει αποτύχει. Ο κορωνοϊός είναι και πάλι εδώ και μόνον η κυβέρνηση, στρουθοκαμηλίζοντας, κάνει ότι δεν το βλέπει.
Τα καθημερινά κρούσματα έχουν εκτοξευτεί, υπερβαίνοντας τις 4.000. Όσο για τον μέσο εβδομαδιαίο όρο των νέων μολύνσεων, αυτός καταγράφει την τελευταία εβδομάδα τις υψηλότερες τιμές που έχει λάβει ποτέ, από την αρχή της πανδημίας.
Οι ημερήσιοι θάνατοι από την άλλη αυξάνουν καθημερινά, έχοντας φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 5 μηνών, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΔΥ. Μόνο τον Οκτώβριο, χάθηκαν από την πανδημία 1000 άνθρωποι.
Η κυβερνητική προσπάθεια έχει επικεντρωθεί, χωρίς πάντως αποτέλεσμα, στον εμβολιασμό των ανεμβολίαστων και ελάχιστα ασχολείται με την παράλληλη ανάγκη λήψης μέτρων περιορισμού της μετάδοσης της νόσου.
Μια ανάγκη που ενισχύεται πρώτα από την επιμονή τμημάτων του πληθυσμού να αρνούνται τον εμβολιασμό και δεύτερον από το γεγονός ότι και οι εμβολιασμένοι ασθενούν, έστω και ελαφρύτερα. Όπως επίσης και ότι κάποιοι από αυτούς φτάνουν τελικά να νοσηλεύονται, αλλά και να πεθαίνουν. Ήδη, μεταξύ όσων νοσηλεύονται και εισάγονται σε ΜΕΘ, ένα ποσοστό 15% είναι διπλά εμβολιασμένοι.
Δύο παράλληλοι στόχοι είναι επείγουσα ανάγκη να επιτευχθούν στο εξής.
Ο πρώτος αφορά σε μια σοβαρή και νηφάλια ενημέρωση για την ανάγκη εμβολιασμού, μακριά από ακρότητες, πιέσεις, και εκβιασμούς. Υστερίες και επιθέσεις εναντίον των ανεμβολίαστων, όπως αυτές του υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη με δηλώσεις του τύπου «μη σώσουν και εμβολιαστούν», είναι σαφές ότι δεν βοηθούν. Ο διχασμός σε εμβολιασμένους και μη και η περιθωριοποίηση των ανεμβολίαστων απομακρύνουν από τον αρχικό στόχο να πεισθούν όλο και περισσότερες ομάδες πληθυσμού και να διευρυνθεί το ποσοστό των εμβολιασμένων.
Ο δεύτερος στόχος αφορά στην άμεση λήψη μέτρων. Κανείς δεν υποστηρίζει ότι με ένα 60% του πληθυσμού εμβολιασμένο πλήρως πρέπει να επιστρέψουμε σε καθολικό lockdown. Η μανιχαϊστική αντιμετώπιση του ζητήματος όμως, με τη λογική «ή όλα ή τίποτε», είναι άκρως επικίνδυνη.
Μεταξύ του… μαύρου ενός καθολικού lockdown και του… άσπρου μιας πλήρους εγκατάλειψης κάθε μέτρου, λες και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος και καμία απειλή, υπάρχουν διαθέσιμες πολλές αποχρώσεις του γκρι.
Η τήρηση αποστάσεων ασφαλείας σε δημόσιους και μαζικούς χώρους, η αύξηση των δρομολογίων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, η υποχρεωτική τήρηση αποστάσεων μεταξύ των επιβατών και τα κυμαινόμενα ωράρια με την κατά κύματα προσέλευση και αποχώρηση των εργαζομένων ώστε να αποφεύγονται οι συνωστισμοί, η εφαρμογή υβριδικών μεθόδων διδασκαλίας στα πανεπιστήμια με εκ περιτροπής χρήση μεθόδων με φυσική παρουσία και εξ αποστάσεως, που θα επιτρέψει την αποσυμφόρηση των αμφιθεάτρων με τα μεγάλα ακροατήρια και η επιβολή μέγιστου αριθμού πελατών σε εμπορικά καταστήματα και χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος, είναι από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα, καθώς θα φέρουν αποτέλεσμα, χωρίς να έχουν σημαντική επίπτωση στην οικονομία.
Κι ακόμη, η εφαρμογή εντατικών προγραμμάτων επιδημιολογικής επιτήρησης και ιχνηλάτησης από κλιμάκια του ΕΟΔΥ παντού, όπως συμβαίνει στις ευρωπαϊκές χώρες με τα θετικά αποτελέσματα όσον αφορά στον περιορισμό της εξάπλωσης της νόσου, θα συμβάλει αποφασιστικά στην καταπολέμηση της πανδημίας.
Αλλιώς, ο χειμώνας που έρχεται θα είναι για μια ακόμη φορά ολέθριος από την άποψη του κινδύνου για τη δημόσια υγεία, της πίεσης που θα δεχτεί το σύστημα υγείας, αλλά και των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές.
Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κρύβεται άλλο πίσω από την επίρριψη της ευθύνης ατομικά στους ανεμβολίαστους.
Οι ευθύνες για τους κοντά 16.000 θανάτους από την πανδημία που ήδη καταγράφονται στον πληθυσμό έχουν ονοματεπώνυμο…
