Στην Ελλάδα η φράση «όλοι ίδιοι είναι» ανοίγει τον δρόμο σε «άφθαρτους», «επιτυχημένους» και «τσαμπουκαλήδες» να διεκδικήσουν απευθείας την ψήφο των πολιτών.

Εξουσία, χρήμα και στο πέτο το σήμα μιας εμβληματικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Αυτά τα στοιχεία συνέθεταν το προφίλ του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όταν το 1994 αποφάσιζε να ιδρύσει το δικό του κόμμα. Τότε η κάθοδος στην πολιτική ενός μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης και ιδιοκτήτη της Μίλαν, που έχτισε την αυτοκρατορία του με τη στήριξη του φίλου του, πρωθυπουργού Κράξι, «διαφημιζόταν» ως το αντίδοτο σε ένα νοσηρό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Στην Ελλάδα, το μέχρι πρότινος ισχυρό δικομματικό σύστημα επιχειρεί να κρατηθεί στη ζωή, εν μέσω κρίσης, φτώχειας και επισφάλειας, έχοντας να αντιμετωπίσει τις πιθανές ανατρεπτικές εξελίξεις, αλλά και τη φράση «όλοι ίδιοι είναι». Η διέξοδος για ορισμένους βρίσκεται σε «επιτυχημένα» και «άφθαρτα» πρόσωπα, για άλλους σε «τσαμπουκαλήδες». Ούτως ή άλλως, πρόκειται για ανθρώπους που έχουν εκτραφεί από το ίδιο το σύστημα που καλούνται να περισώσουν.

Προθάλαμος της εξουσίας

Είναι γνωστό ότι ο καλύτερος προθάλαμος για την κεντρική εξουσία είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Ορισμένοι αναρωτιούνται ορθά ποιον μπορεί να ενδιαφέρει ένας θεσμός που αποδυναμώθηκε οικονομικά από τον μνημονιακό «Καλλικράτη». Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι οι δήμαρχοι κατέχουν ακόμα ορισμένες κομβικές διοικητικές αρμοδιότητες. Με άλλα λόγια, ένας δήμαρχος που επιθυμεί να συμπλεύσει με την κεντρική εξουσία, μπορεί να επιτελέσει εξόχως αποτελεσματικά τον ρόλο του «τροχονόμου». Σε αυτό το πλαίσιο η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι προφανής: Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να αναδειχθεί σε άξιο συμπαραστάτη επιχειρηματικών συμφερόντων, που αναζητούν «ευκαιρίες». Πόσο μάλλον όταν διακυβεύονται δισεκατομμύρια για επενδύσεις.

Το προφίλ Μώραλη

Το «προφίλ» του Γιάννη Μώραλη προσφέρεται για να οικοδομηθεί γύρω του ο «μύθος» του ιδανικού υποψηφίου δημάρχου. Το όνομα του πατέρα του παρέχει αφενός την «καλή μαρτυρία» προοδευτικών πεποιθήσεων: ο Πέτρος Μώραλης ήταν στενός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και βρέθηκε τρεις φορές σε κορυφαίες θέσεις υπουργείων ως εξωκοινοβουλευτικός υπουργός. Ωστόσο, η ενασχόληση του Γιάννη Μώραλη με την πολιτική δεν εξαντλούνταν στη δραστηριότητα του πατέρα του, καθώς θεωρείται μέχρι σήμερα πολύτιμη η βοήθεια που παρείχε στον Παναγιώτη Φασούλα, ώστε να κερδίσει τη δημαρχία το 2006, οπότε και επικράτησε του Χρήστου Αγραπίδη με 45,2% από την πρώτη Κυριακή.

Αφετέρου ο Γιάννης Μώραλης είναι ταυτισμένος με τον Ολυμπιακό ή, πιο σωστά, με τις διοικήσεις του. Ο πανίσχυρος επιχειρηματίας Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε τον Ολυμπιακό το 1994. Εναν χρόνο μετά κάλεσε τον 27χρονο νεαρό, απόφοιτο της Σχολής Μωραΐτη και του Πανεπιστήμιου Πειραιά, που «μπορεί να μιλήσει», να συμμετάσχει στη διοίκηση της ομάδας. Ετσι ανέλαβε τις συνεννοήσεις μεταξύ διοίκησης και των «συνδέσμων».

Στον Γιάννη Μώραλη «πιστώνεται» επίσης η επίβλεψη της ανέγερσης του νέου γηπέδου «Καραΐσκάκης», που η θεμελίωσή και η αποπεράτωσή του, όπως αναφέρουν ρεπορτάζ της εποχής, στηρίχθηκε σε φωτογραφικές νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης Σημίτη, και συγκεκριμένα των Ευάγγ. Βενιζέλου και Γ. Λιάνη, ώστε μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή να περάσει από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή στα χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη. Στην αλλαγή διοίκησης του Ολυμπιακού, ο «εκλεκτός» του προηγούμενου προέδρου υπέβαλε αρχικά την παραίτησή του στον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, η οποία δεν έγινε δεκτή, καθώς έπρεπε να παραμείνει σταθερή η υποστήριξη των οπαδών στον νέο ιδιοκτήτη. Εξ ου και ανέλαβε τη θέση του αντιπροέδρου της ΠΑΕ.

Η περίπτωση Μαρινάκη

Ο δε Βαγγέλης Μαρινάκης, που κατέρχεται υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, εκτός της τεράστιας οικονομικής του δύναμης, φέρει το όνομα μιας από τις διαχρονικά ισχυρότερες οικογένειες στον Ολυμπιακό. Ο εφοπλιστής πατέρας του, Μιλτιάδης, ήταν ένας εκ των 11 εφοπλιστών που ίδρυσαν την ΠΑΕ Ολυμπιακός το 1979, ενώ δεν αποχώρησε ποτέ από τη μετοχική σύνθεση της εταιρείας. Διατηρούσε στενή φιλική σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, εκπροσωπώντας τη «συντηρητική πτέρυγα» στην «οικογένεια» των παραγόντων της ομάδας, στα μέλη της οποίας προσέτρεχαν πολιτικοί παράγοντες όλων των μεγάλων κομμάτων, ώστε να επιδείξουν την «πίστη» τους στον Ολυμπιακό. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Πειραιά για 11 χρόνια, αντικατέστησε στη Βουλή τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο το 1986, ενώ εξελέγη με τη Ν.Δ. ξανά βουλευτής Α΄ Πειραιά το 1989.

Στους υποψηφίους του ψηφοδελτίου συμπεριλαμβάνεται επίσης ο Πέτρος Κόκκαλης, γιος του Σωκράτη, ο οποίος με τη σειρά του παρέστη στην εκδήλωση ίδρυσης του συνδυασμού. Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι πρόσωπο που συγκινεί τους οπαδούς στο λιμάνι, καθώς «ανέστησε» τον χρεοκοπημένο σύλλογο, ενώ πολιτικά συνδέθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου από τη δεκαετία του 1980. Ωστόσο επιχειρηματικά ενισχύθηκε και επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, μέσω συμφωνιών για τα «ψηφιακά» και την άδεια κινητής τηλεφωνίας. Ηταν ο πανίσχυρος άνδρας του Ολυμπιακού, που ο κάθε πολιτικός του δικομματικού συστήματος θα ήθελε να φωτογραφηθεί μαζί του στις εξέδρες των επισήμων του «Καραΐσκάκης», οι οποίες μετατράπηκαν σε πασαρέλα επωνύμων.

Ο πρώην δήμαρχος της Ν.Δ., Χρήστος Αγραπίδης, κατέρχεται σήμερα με τον Γ. Μώραλη, ενώ δεν λείπουν οι παράγοντες της κεντρικής εξουσίας που κατέθεσαν ήδη τα διαπιστευτήριά τους. Ο υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, ο υπουργός Ναυτιλίας, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και η κουμπάρα του Β. Μαρινάκη, Ντόρα Μπακογιάννη, στηρίζουν «ανοιχτά» ή «υπογείως» τον Γιάννη Μώραλη. Ο δε Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ακραιφνής ακροδεξιός, και ο «Μανιάτης» Πέτρος Μαντούβαλος τον στηρίζουν ενεργά.

Τι κρύβεται όμως πίσω από την κίνηση των Μώραλη – Μαρινάκη – Κόκκαλη; Ποιο είναι το ενοποιητικό στοιχείο των μεγιστάνων εκτός από τις κερκίδες των «επισήμων»;

Δουλειές στο λιμάνι

Το λιμάνι του Πειραιά ήδη τελεί υπό διαδικασία περαιτέρω ιδιωτικοποίησης, με τη «φιλετοποίηση» του λιμένα να ανοίγει νέες «δουλειές» στους τομείς των logistics και των πληροφοριακών συστημάτων υποστήριξης. Παράλληλα, οι μεγάλοι εφοπλιστές θα κληθούν άμεσα να λάβουν θέση σε ένα τοπίο που δεν επιτρέπει «πειράματα» και «αβεβαιότητες». Και την ίδια ώρα τα χρήματα από το ΕΣΠΑ, που ορισμένοι τα «ανεβάζουν» σε πάνω από 2 δισ. ευρώ, αποτελούν ιδανικό «τυράκι» για επενδυτές, με τον επόμενο δήμαρχο να καταλαμβάνει σημαντικότατο πόστο.

Σε όλα αυτά προσθέστε την επικείμενη «αξιοποίηση» του «νέου Ελληνικού», της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου. Ο εφαπτόμενος Πειραιάς θα παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς προβλέπεται η ανάμειξή του στον σχεδιασμό και τη διαχείριση. Αλλωστε στην έκταση που υπολογίζεται ότι φτάνει τα 620 στρέμματα, ήδη σχεδιάζονται ουρανοξύστες, εμπορικά και επιχειρηματικά κέντρα, ελικοδρόμιο, μαρίνες και μικρά λιμάνια, ιδιαίτερα μετά την τροποποίηση των όρων δόμησης από τον υπουργό Περιβάλλοντος, Γιάννη Μανιάτη. Η Εθνική Τράπεζα, η τσιμεντοβιομηχανία Lafarge, η πετρελαιοβιομηχανία του Δ. Μελισσανίδη, Aegean, ο δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας, κατέχουν μερίδια της έκτασης, με τις ζωτικής σημασίας επιχειρηματικές ισορροπίες να απαιτούν έμπιστους ανθρώπους.

Σε ένα μικρότερο λιμάνι βρήκε απάγκιο ένας μικρότερου βεληνεκούς επιχειρηματίας που αρέσκεται να χρησιμοποιεί κοσμητικά επίθετα του τύπου «κοπρόσκυλα» και «λαμόγια». Ο πρώην ποδοσφαιρικός παράγοντας Αχιλλέας Μπέος που πλέον συνεχίζει να κινεί τα ποδοσφαιρικά νήματα με την ιδιότητα του «φιλάθλου», διεκδικεί τη δημαρχία του Βόλου. Η φρασεολογία του παραπέμπει ευθέως στην Ακροδεξιά και επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το οπαδικό αίσθημα μιας ολόκληρης πόλης. Η περίπτωση Μπέου, ωστόσο, είναι πρωτοφανής στα χρονικά της πολιτικής σκηνής, καθώς υπό κανονικές συνθήκες ένας πολλαπλά υπόδικος ποδοσφαιρικός παράγοντας και επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων θα έπρεπε να βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Ο Αχιλλέας Μπέος από το 1996 που επέστρεψε στην Ελλάδα από την πιτσαρία που διατηρούσε στη Νέα Υόρκη με μετέπειτα παράγοντα της ΕΠΟ, αναμίχθηκε επαγγελματικά με δυο χώρους: τη νυχτερινή διασκέδαση και το ποδόσφαιρο. Οσον αφορά το πρώτο πεδίο, μέχρι σήμερα «διαφημίζει» ότι το μόνο (πολιτικό) πρόγραμμα που κατέχει είναι αυτό που περιλαμβάνει τους τραγουδιστές Βασίλη Καρρά και Νίκο Οικονομόπουλο. Οσο δε για το δημοφιλές άθλημα, το όνομά του έχει εμπλακεί πολλάκις σε υποθέσεις «στημένων» αγώνων και περίεργων αντεκδικήσεων.

Οι δε καταγγελίες είναι πολύ περισσότερες από τις δικαστικές περιπέτειές του. Ο Αχιλλέας Μπέος έχει καταγγελθεί ότι, παρά την πολυτελή ζωή του, δηλώνει εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ, μολονότι σε λογαριασμό συγγενή του έχουν βρεθεί περιέργως 1 εκατ. ευρώ και οι επιχειρήσεις του δεν έχουν καν ΑΦΜ. Ο Αχιλλέας Μπέος μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει σε αυτές τις κατηγορίες και αρκείται στο να καταγγέλλει ξανά «κόλπα» που στήνουν τα «κοπρόσκυλα» και τα «λαμόγια».

Το ενδιαφέρον του για τα αυτοδιοικητικά δεν είναι πάντως όψιμο. Ηδη από την εποχή που αναμίχθηκε με τον Πανιώνιο της Νέας Σμύρνης, είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τα «αυτοδιοικητικά» μέσω παρασκηνιακών διαβουλεύσεων με διάφορους υποψηφίους.

Οι επιτυχίες του Ολυμπιακού Βόλου, που τον οδήγησαν από τη Β΄ Εθνική στην Ευρώπη, αύξησαν τη δημοτικότητα του παράγοντα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει νέο γύρο παρασκηνιακών διαβουλεύσεων. Η δημοφιλία του, σε συνδυασμό με την «απολυταρχική» προσωπικότητά του, «έσπρωξαν» τον πρώην παράγοντα να διεκδικήσει τη δημαρχία του Βόλου. Ποιοι τον στηρίζουν, όμως; Ο συνδυασμός του αποτελείται από «δυσαρεστημένους» παίκτες της τοπικής σκακιέρας: Κατά 60% από επίλεκτα αυτοδιοικητικά στελέχη της Ν.Δ., κατά 20% στελέχη του ΠΑΣΟΚ και κατά 20% της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το ότι το ναζιστικό κόμμα δεν κατεβάζει επισήμως δικό του υποψήφιο στην πόλη.

Οσον αφορά, δε, τα προσωπικά κίνητρα του «παράγοντα», οι απαντήσεις περιλαμβάνουν περισσότερες εικασίες, παρά αποδείξεις. Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι όλο αυτό το παιχνίδι του Αχ. Μπέου έχει άμεση σχέση με τις δικαστικές του περιπέτειες, καθώς ως δήμαρχος θα κατέχει μια ακόμα εξουσία στα χέρια του: την πολιτική.

Διαβάστε ακόμη: Ο 902 αριστερά στα FM, ο 901 πού;