Αν αυτοί που έκαναν το διπλό και παρ' ολίγον τριπλό φονικό στο Νέο Ηράκλειο θεωρούν εαυτούς αντιφασίστες, πράττουν κάκιστα. Δεν μπορεί να είσαι αντιφασίστας και να δρας σαν φασίστας ατόφιος, να κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλους πέντε, να στήνεις λαϊκό δικαστήριο χωρίς λαό και να εκτελείς εν ψυχρώ κάποιους ανθρώπους γι' αυτό που είναι, ό,τι κι αν είναι αυτό που είναι. Από τη στιγμή που πατάς τη σκανδάλη, διαβαίνεις αυτομάτως τον Ρουβίκωνα, κατρακυλάς στη σκοτεινή πλευρά, εκεί που είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος.

Αυτοί που έκαναν το φονικό στο Νέο Ηράκλειο γνώριζαν ότι η πράξη τους θα δυναμώσει τη Χρυσή Αυγή, θα τη βγάλει από τον βούρκο στον οποίο βρίσκεται εδώ και ενάμιση μήνα, θα της δώσει την ευκαιρία να εμφανιστεί ως θύμα σκοτεινών μηχανισμών και εξουσιών. Γνώριζαν επίσης ότι η κυβέρνηση θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, για να σπρώξει ένα βήμα παραπέρα το σχέδιό της για δημιουργία κράτους έκτακτης ανάγκης, κράτους αστυνομίας και καταστολής. Τα γνώριζαν όλα, γι' αυτό και έκαναν όσα έκαναν. Θέλουν δυνατή τη Χρυσή Αυγή, θέλουν ισχυρό το κράτος της Δεξιάς, διότι μόνο έτσι μπορούν να υπάρχουν, μόνο τότε μπορούν να καβαλάνε χιλιάρες μηχανές και να πολεμούν μία τους αστυνομικούς, μία τους φασίστες, μία όποιον άλλο βαφτίσουν εχθρό τους. Η καθημερινότητά τους είναι διαρκής πόλεμος, οι προκηρύξεις τους βρίθουν πολεμικών και στρατοκρατικών αναφορών, βλέπουν τη ζωή σαν αιματηρό βιντεοπαιχνίδι, μόνο που εν προκειμένω το αίμα είναι αληθινό.

Αυτοί που προκάλεσαν το μακελειό γνώριζαν ότι βλάπτουν το λαϊκό κίνημα και το έκαναν ακριβώς γι' αυτό, για να βλάψουν το λαϊκό κίνημα. Δεν θέλουν λαό στους δρόμους, γιατί ο λαός πνίγει τις μεγαλειότητές τους, εξαφανίζει τα γιγάντια Εγώ τους, τους κάνει να φαίνονται σαν αυτό που πραγματικά είναι, σαν ασήμαντα ανθρωπάκια, που το μπόι του κορμιού τους είναι ίσο με το διαμέτρημα του όπλου τους. Δεν θέλουν την ανατροπή από τα κάτω, από τους πολλούς, δεν θέλουν έναν καλύτερο κόσμο, θέλουν τον κόσμο του βούρκου, γιατί μόνο μέσα στον βούρκο υπάρχει τροφή ικανή να τους κρατήσει στη ζωή.

Οι δολοφόνοι του Νέου Ηρακλείου βρίσκονται στον αντίποδα του Παύλου Φύσσα. Ο Φύσσας ζούσε με το πρόσωπό του στο φως, πολεμούσε τον φασισμό με τα τραγούδια του, με τον τρόπο της ζωής του. Κι όταν ήρθε η ώρα να χτυπηθεί με τους φασίστες για να προστατεύσει την παρέα του, το έκανε στα ίσα, χωρίς κράνος, χωρίς πιστόλια, χωρίς μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού. Ο Παύλος Φύσσας πάλεψε στα ίσα με τους φασίστες και το πλήρωσε με τη ζωή του, γι' αυτό και το μακελειό της Παρασκευής συνιστά βαρύτατη προσβολή της μνήμης του.