Ολοένα και περισσότερα παιδιά έχουν κινητό τηλέφωνο ακόμα και πριν το δημοτικό. Σύμφωνα με έρευνες το ποσοστό των παιδιών στην Ελλάδα (τουλάχιστον όσον αφορά στα αστικά κέντρα) ηλικίας 7-12 ετών που διαθέτουν το δικό τους κινητό τηλέφωνο ξεπερνά το 20%, νούμερο διόλου ευκαταφρόνητο.
Σύμφωνα με τους ειδικούς ένα παιδί μετά τις δύο ώρες μπροστά από μια οθόνη βιώνει κατάθλιψη και μειώνονται οι νοητικές και σωματικές του δυνάμεις. Tα παιδιά δύο έως τριών ετών που περνούν υπερβολικά πολύ χρόνο μπροστά από μία οθόνη, εμφανίζουν πιο αργή ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, όπως της γλωσσικής επικοινωνίας με τους άλλους, κοινωνικών δεξιοτήτων, επίλυσης προβλημάτων και συντονισμού κινήσεων (π.χ. δέσιμο των κορδονιών των παπουτσιών τους), σύμφωνα με καναδική επιστημονική έρευνα. Να σημειωθεί ότι στην Γαλλία απαγορεύεται η χρήση wifi στα σχολεία, ενώ στην Αυστρία απαγορεύεται αυστηρά η χρήση κινητών τηλεφώνων στα δημοτικά σχολεία.
Ο Serge Tisseron, Γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, το 2008 ανέπτυξε τον κανόνα «3-6-9-12», που σημαίνει, «όχι τηλεόραση πριν από τα τρία χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα έξι, καθόλου internet πριν από τα εννέα χρόνια, και καθόλου κοινωνικά μέσα πριν από τα 12». Το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση.
Το Ομοσπονδιακό Κέντρο για την Ενημέρωση της Υγείας της Γερμανίας (BZGA στην Κολονία) συνιστά τους εξής χρονικούς περιορισμούς για την παρακολούθηση προγραμμάτων στην τηλεόραση και τον υπολογιστή, ανά ημέρα:
- παιδιά 3-5 ετών: μισή ώρα.
- παιδιά 6 – 10 ετών: μία ώρα.
- παιδιά 10 – 13 ετών: μιάμιση ώρα.
Είναι κατανοητή η πίεση που δέχονται οι γονείς. Το μεγάλωμα ενός παιδιού απαιτεί οικονομικές θυσίες και κούραση, πολύ κούραση. Και τα δυο αυτά ζητήματα μεγεθύνονται από την έλλειψη κοινωνικού κράτους. Σκληρά εργαζόμενοι γονείς ξεκλέβουν λίγο χρόνο ξεκούρασης καθώς το παιδί απασχολείται με την τηλεόραση ή το κινητό του. Επιπλέον, είναι δύσκολο να αντισταθείς συναισθηματικά στις πιέσεις ενός παιδιού που ζητά επίμονα αυτά που έχει και η παρέα του (η φίλη ή ο φίλος του). Και έτσι μια πραχτική που δεν είναι ότι καλύτερο, απλά, συμβαίνει. Είναι πολύ εύκολο να πυροβολείς τους γονείς και να ξεχνάς τις κοινωνικές παραμέτρους. Και η έλλειψη στήριξης (από το κράτος, από την κοινωνία) των γονέων οικονομικά, αλλά πολύ περισσότερο σε χρόνο με το παιδί, παίζει εδώ καθοριστικό ρόλο. Σου λένε οι ειδικοί, όχι τάμπλετ, όχι κινητό και τηλεόραση, αλλά διάδραση με το περιβάλλον με την καθοδήγηση των γονέων. Και που θα βρεις το χρόνο, τη διάθεση, τα κουράγια μετά από εξοντωτικό ωράριο;
Επομένως, κάντε ότι κάνουν όλοι στον καπιταλισμό. Ότι σας φωτίσει η κούτρα σας. Μόνοι, σε έναν κόσμο δυστυχισμένο. Αν κάνετε λάθος, υπάρχουν απειράριθμοι πρόθυμοι που θα σας πετροβολήσουν.
