Δεν το αντέχω τόσο αντριλίκι πια. Δεν προλαβαίνει ο οργανισμός μου να αφομοιώσει τόσους κουβάδες τεστοστερόνης που παράγουν τα άρθρα και τα τιτιβίσματά τους. Η τριχοφυΐα μου φτάνει σε ανησυχητικά επίπεδα με όσα διαβάζω από τους λόγιους επιβήτορες και τους εκλεγμένους βιαστές της αριστερής παιδούλας. Στο πεζοδρόμιο την είχαν κατατάξει έτσι κι αλλιώς, στο πλαίσιο της ιστορικής τους συνείδησης, δίνοντας, όμως, πάντα μια αίσθηση διεκδίκησης και αγωνιστικότητας στην τοποθέτηση αυτή.
Εσχάτως αντιληφθήκαμε πως η Αριστερά του πεζοδρομίου είναι μια κουνιστή σουσουράδα που λέει όχι στον κύριο από τη Ροδόπη αλλά κατά βάθος εννοεί ίσως. Εσχάτως διαβάσαμε ότι η Αριστερά του πεζοδρομίου ήταν η ξεμυαλισμένη παιδούλα που αδίκως ονειρευόταν τον έρωτα των Γάλλων ρομαντικών και ανακάλυψε την οδυνηρή και επώδυνη εμπειρία της ρήξης του παρθενικού της υμένα. Αυτά λένε, αυτά γράφουν, αυτά πιστεύουν και αυτά λένε μεταξύ τους και γελούν τα βαρβάτα αρσενικά της λαϊκής Δεξιάς και οι δανδήδες της κεντρώας πορνοκουλτούρας λίγο πριν ολοκληρώσουν πάνω στα πληκτρολόγιά τους. Το εμετικό τους σπέρμα, όμως, που τάχα εκτοξεύεται κατά της Αριστεράς, είναι που λεκιάζει ό,τι θηλυκό υπάρχει γύρω τους και γύρω μας. Λερώνει τα πάντα και τους πάντες. Λερώνει τα μυαλά μας το αντριλίκι τους.
Εδώ η πολιτική αντιπαράθεση ξεντύνεται ξεδιάντροπα από το φύλλο συκής του αστικού καθωσπρεπισμού και αποκτά φύλο, σε βαθμό ηθικής εξόντωσης του αντιπάλου, ώς το σημείο δηλαδή που να μην αναγνωρίζεται η Αριστερά ως πολιτικός αντίπαλος, αλλά ως ένα διακορευμένο θηλυκό σαρκίο που, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «φώναξε τον μπαμπά της, επικαλέσθηκε το δίκαιο των ανθρώπων, όμως εντέλει παραδόθηκε». Είναι η ίδια «παιδούλα» που, κατά τον βουλευτή της Ν.Δ., τα 'θελε και τα 'παθε με τα «κουνήματά» της και ας μην αναρωτιέται κανείς σήμερα για τις ευθύνες του βιαστή. «Η παρθενία και η αθωότητα είναι πάντα επικίνδυνες όταν κάνουν πολιτική» μας εξηγεί η φαλλική πένα του αρθρογράφου ξεπαρθενιάζοντας και τα τελευταία ψήγματα ηθικής αντιπαράθεσης, μεταφέροντας πλέον την αντιπαλότητα στην κερκίδα του σεξισμού.
«Σας πηδήξανε και στρώσατε» θα ήταν ο «αντρίκιος» τίτλος μιας οπαδικής φυλλάδας που θα σεβόταν τον εαυτό και την ιστορία των προγόνων της. Χωρίς μισόλογα και λεκτικές φιοριτούρες για αθώες παιδούλες και αριστερούς υμένες. Ας μην προσπαθούν να κρύψουν τον μισογυνισμό και την απέχθειά τους προς την Αριστερά φορώντας το προφυλακτικό ενός δήθεν ορθού πολιτικού λόγου. Αφού θέλουν να μιλήσουν τη γλώσσα του πεζοδρομίου, ας έχουν τουλάχιστον το θάρρος να το πουν ανοιχτά, στη γλώσσα του φύλου την ισχύ του οποίου επικαλούνται.
Π.Κατσάκος
