to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι ότι οι αγώνες των προγόνων μας για ελευθερία δικαιώθηκαν. Όσο ο φασισμός επανέρχεται ως ιδεολογία και ως πολιτική αντίληψη και όσο ο ναζισμός εισδύει στα σχολεία, διδάσκοντας την άσκηση βίας απέναντι στο διαφορετικό και χύνοντας το δηλητήριο της μισαλλοδοξίας, του ολοκληρωτισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του εθνικισμού στα νέα παιδιά, ο φασισμός εξακολουθεί να είναι παρών.


Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι ότι το σύνθημα «Ποτέ πια φασισμός» που ένωσε τους Έλληνες απέναντι στην Γερμανική κατοχή έχει δικαιωθεί. Όσο υπάρχει υπουργός εσωτερικών της σημερινής κυβέρνησης, 81 χρόνια μετά, ο οποίος επαναφέρει ολοκληρωτικές αντιλήψεις, χαρακτηρίζοντας «ελαττωματικές» τις ιδέες των πολιτικών του αντιπάλων και ο οποίος δηλώνει ότι εργάζεται «για να μην επανέλθει η Αριστερά στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της», ο ολοκληρωτισμός ως ιδεολογική αντίληψη και πολιτική πρακτική δεν έχει νικηθεί.

Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι ότι οι ηρωικοί αγώνες των προγόνων μου για μια χώρα ελεύθερη και ασφαλή δικαιώνονται. Όσο υπάρχουν σπίτια που θρηνούν τον χαμό παιδιών από σφαίρες αστυνομικών, από σφαίρες δηλαδή κρατικών υπαλλήλων, η ανασφάλεια δεσπόζει και κυριαρχεί. Και όσο υπάρχουν υπουργοί της κυβέρνησης που αθωώνουν προκαταβολικά και χωρίς δίκη τους αστυνομικούς που δολοφονούν στον δρόμο άοπλα 18χρονα παιδιά για ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, η ανασφάλεια και ο φόβος της αστυνομίας είναι το κυρίαρχο αίσθημα των πολιτών. Γιατί όταν η αστυνομία δεν προκαλεί αισθήματα ασφάλειας όσο είναι παρούσα, αλλά αντίθετα, όσο απουσιάζει, κάτι δεν πηγαίνει καλά με τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι ότι «της δικαιοσύνης ο ήλιος ο νοητός» θυμάται τη χώρα μου. Την ξέχασε. Όσο τουλάχιστον υπάρχει υπουργός προστασίας του πολίτη, (λέμε τώρα), ο οποίος δηλώνει ικανοποίηση επειδή αφέθηκαν ελεύθεροι οι αστυνομικοί που, δρώντας αυθαίρετα και μη υπακούοντας στις εντολές των ανωτέρων τους, δολοφόνησαν ένα άοπλο παιδί 18 χρονών και τραυμάτισαν ένα ακόμη, ο ήλιος της δικαιοσύνης την ξέχασε τη χώρα μου. Γιατί όσο κυκλοφορούν ανάμεσά μας δολοφόνοι με στολή αστυνομικού και όσο η κυβέρνηση επιβραβεύει την ατιμωρησία, δίνοντας το… καλό παράδειγμα στους συναδέλφους τους, τόσο η αστυνομοκρατία θα εμπνέει φόβο και ανασφάλεια και τόσο το άδικο θα επικρατεί και θα επεκτείνεται.

Όχι! Σήμερα «της δικαιοσύνης ο ήλιος ο νοητός» δεν ανέτειλε στη χώρα μου. Όσο ο ίδιος υπουργός της κατ’ επίφαση προστασίας του πολίτη, εκφράζοντας την ικανοποίησή του για την ατιμωρησία των αστυνομικών που δολοφόνησαν ένα παιδί «καρφώνεται», αισθανόμενος την ανάγκη να τονίσει ότι η δικαιοσύνη που άφησε ελεύθερους τους δολοφόνους είναι «ανεξάρτητη», τόσο η χώρα μου θα βυθίζεται στα σκοτάδια της αδικίας.

Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι ότι οι ηρωικοί αγώνες των προγόνων μας το 1940 απέναντι στον φασισμό δικαιώνονται. Όταν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που μπροστά στη δολοφονία ενός ανήλικου τσιγγανόπουλου μπορεί να σκέφτεται «ένας γύφτος λιγότερος», ο ρατσισμός των Ναζί δεν έχει νικηθεί. Είναι εδώ. Ζει ανάμεσά μας.

Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι ότι δικαιώνονται οι αγώνες των προγόνων μας για ελευθερία, όταν η ελεύθερη ενημέρωση έχει παραχωρήσει τη θέση της στην κυβερνητική προπαγάνδα, στο όνομα της διαπλοκής της εκτελεστικής εξουσίας με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Όχι! Σήμερα δεν αισθάνομαι καμία δικαίωση των ηρωικών αγώνων των προγόνων μας. Όσο ζω σε μια χώρα στην οποία βασικές ελευθερίες, η μία μετά την άλλη, πλήττονται και αποδυναμώνονται, κανένας αγώνας για ελευθερία δεν έχει δικαιωθεί. Η ελευθερία της έκφρασης και του λόγου, η αρχή της κοινωνικής ισότητας, η ισονομία και η ισοπολιτεία, η ασφάλεια των πολιτών και το δικαίωμα στη ζωή, υπονομεύονται καθημερινά από μια κυβέρνηση με δημοκρατικό ένδυμα και ολοκληρωτική ψυχή.

Όχι! Σήμερα δεν γιορτάζω. Σήμερα, μαζί με τους γύφτους, πενθώ κι εγώ τον 18χρονο τσιγγάνο που άφησε την τελευταία του πνοή με τα χέρια ψηλά, έτοιμος να παραδοθεί στους αστυνομικούς που αντί να τον συλλάβουν, τον δολοφόνησαν.

Γιατί όπως λέει ο ποιητής: «Πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται…»

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)