to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Το έργο του Α.Καμύ σε μια διαφορετική θεατρική ανάγνωση, η οποία επαναφέρει τον υπαρξισμό μέσα από μια τελετουργική πόρτα.


Aujourd’hui, maman est morte. «Σήμερα πέθανε η μάνα μου», αυτή είναι η πρώτη φράση στο έργο «Ο ξένος» του Καμύ, ο θάνατος της μητέρας, του κατεξοχήν αγαπημένου προσώπου, ένας θάνατος που διατρέχει το έργο ως την καταδίκη της ύπαρξης του ίδιου του ήρωα. Ο θάνατος που ως γεγονός, συχνά ως διάβαση, βρίσκεται στον πυρήνα πολλών και προαιώνιων τελετών.

Δεν είναι παράξενο, κατά συνέπεια, και δεν ξενίζει, η επιλογή του σκηνοθέτη Δημήτρη Τσιάμη, να δανειστεί τελετουργικά στοιχεία, για την κίνηση των ηθοποιών, στη μεταφορά του έργου του Καμύ στη σκηνή του θεάτρου 104. Κινήσεις που επαναλαμβάνονται –μέχρι το άδειασμά τους από το καθημερινό νόημα –  και τείνουν προς κάτι ανώτερο, τη Φύση, το Σύμπαν, προς το αέναο, το αεικίνητο, σώματα που στέκουν βαριά πάνω στη γη, που αντλούν από αυτή ζωική ενέργεια, άνθρωποι που «φυτρώνουν» και μαραίνονται.

Αυτά τα (διακριτικά ωστόσο) τελετουργικά θραύσματα που εντοπίζει κανείς στην παράσταση του Τσιάμη φωτίζουν με νέο τρόπο το έργο του γάλλου υπαρξιστή συγγραφέα και φιλόσοφου. Η απροσδόκητη προσέγγιση του σκηνοθέτη είναι γενναία, το να καταπιαστεί κανείς με ένα έργο ορόσημο, ενός συγγραφέα που έχει καθιερωθεί ως εκφραστής της Δυτικής διανόησης, ως εκφραστής του «ελεύθερου κόσμου» που αμφισβητεί ως και τον εαυτό του, που διερωτάται, που διερευνά και να τον συνδέσεις/διαβάσεις με ένα τελετουργικό υπόστρωμα, μάλιστα σε ένα έργο που αναφέρεται στους σύγχρονους καιρούς, αντίθετα από ό,τι ο «Καλιγούλας» ή «Ο μύθος του Σισύφου», στα οποία πραγματικότητα και μύθος είναι αξεδιάλυτα, και, άρα, στα οποία εύκολα κανείς αναγνωρίζει μια θέση για την τελετουργία, τις τελετές, πράγματι είναι μια γενναία απόφαση.

Είναι, όμως, και καίρια. Αυτό το γλίστρημα από τον σύγχρονο κόσμο σε αναφορές ενός κόσμου όπου ο μύθος κυριαρχεί, είναι πολλαπλάσια ενδιαφέρον καθώς εμφανίζει υπό άλλο πρίσμα στάσεις και συμπεριφορές του ήρωα του Καμύ, και θέτει το ερώτημα, πόσα πράγματα από αυτά της καθημερινότητας του δυτικού κόσμου δεν κρύβουν από κάτω τους ένα μυθικό υπόστρωμα; Πόσες πράξεις και πρακτικές δεν είναι καμουφλαρισμένες απαντήσεις στα ερωτήματα στα οποία για αιώνες απαντούσαν οι μύθοι και στα οποία μας πρόσφεραν κάθαρση οι τελετές; Και πόσο όλα τα θεμελιώδη ερωτήματα περί ζωής, θανάτου και ύπαρξης δεν είναι εξορισμένα από την κυριαρχία στη δημόσια σφαίρα και λόγο ενός τεχνικού πολιτισμού, που θεωρεί τον μύθο ντεμοντέ και ανυπόστατο και τις τελετές ανόητες χειρονομίες, τις οποίες ανέχεται ως γραφικότητες, και αρνείται να δει το σκοτάδι 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)