to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

19:28 | 02.11.2012

Πολιτική

Ο Τζαβάρας, ο Προυστ και το μπισκότο...

Μορφωμένος άνθρωπος ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας. Το απέδειξε στην ομιλία του στη διάσκεψη της Σόφιας για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά και την αειφόρο ανάπτυξη.


Αντιγράφω από την ομιλία: «Όπως ακριβώς ο Μαρσέλ Προυστ μέσα από τη γεύση ενός μπισκότου ξανακέρδισε τον χαμένο κόσμο, έτσι πρέπει να κινηθούμε κι εμείς. Δηλαδή να ξαναχρησιμοποιήσουμε τους ίδιους τρόπους που παλιά χρησιμοποιούσε η κοινωνία για τη διαχείριση των δασών, τη διαχείριση των λιμνών, την αξιοποίηση των νερών, και κυρίως για να έχουμε τη δυνατότητα να ξανακερδίσουμε ό,τι χάσαμε μέσα από την ξέφρενη ανάπτυξη» κ.λπ.

Καταλάβατε τίποτα; Δεν σας αδικώ. Ούτε κι εγώ κατάλαβα τι σχέση έχει ο Προυστ και το μπισκότο του με τις λίμνες και τα δάση.

Επίσης, δεν κατάλαβα αν ο υπουργός έχει ξεδιαλύνει στο κεφάλι του τι είναι η άυλη πολιτιστική κληρονομιά, όρος που λανσαρίστηκε στα 90’s και συνδέεται με κοινωνικές πρακτικές, λαϊκά δρώμενα, παραδοσιακές τεχνικές και τεχνογνωσίες και με προφορικές παραδόσεις, δηλαδή με τον «ζωντανό πολιτισμό» μιας κοινότητας ή ομάδας ανθρώπων.

Προφανώς, για τον κ. Τζαβάρα όλα αυτά δεν είναι πολύ επικοινωνιακά. Ενώ ο Προυστ είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να ανατρέψει το δικό του στερεοτυπικό look του επαρχιώτη που πέρασε και από Γαλλία.
Βεβαίως εγώ δεν είμαι τόσο γαλλομαθής, κι ας είμαι από επαρχία. Και δεν ήξερα ότι ο Προυστ, μέσα από τη γεύση του μπισκότου του (που στην πραγματικότητα ήταν η γνωστή μαντλέν, το αφράτο γαλλικό κεκάκι), έψαχνε για κάποιον χαμένο κόσμο (την… Ατλαντίδα, ας πούμε) και νόμιζα ότι αναζητούσε τον χαμένο χρόνο μέσω της τέχνης.

Όμως ο υπουργός ξέρει. Γι’ αυτό και δεν πέφτει στο επίπεδο να εξηγεί απλοϊκά πράγματα, όπως ποια κοινωνική πολιτική θα εφαρμόσει για να ξαναζωντανέψει ξεχασμένα επαγγέλματα, πώς θα διαχειριστεί παραδοσιακά τις πρώτες ύλες, τι είναι η οικιακή οικονομία της αυτάρκειας και της ανακύκλωσης, οι οικολογικές μέθοδοι της αρχιτεκτονικής και άλλα πολλά, που αποτελούν πτυχές της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, έννοιας πολύ ευρύτερης από το ξεπερασμένο «φολκλόρ».

Όσο ο διανοούμενος κ. Τζαβάρας και οι συνάδελφοί του μπερδεύουν την αειφορία με τα μπισκότα, και τον Προυστ με τον Παρλιάρο, δεν έχω ελπίδες.Γιατί ο «ζωντανός πολιτισμός», η άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά, μπορεί να δώσει λύσεις και διεξόδους στην κρίση, αλλά προϋποθέτει γνώση, πολιτική στόχευση, θάρρος και διάθεση εθνικής αυτοδιόρθωσης. Κάτι σαν αυτό που κάνουν οι μαθητές του δημοτικού ξαναδιαβάζοντας προσεκτικά την ορθογραφία πριν τη δώσουν στη δασκάλα.


tags: ΝΔ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)