Δεν έλειψε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ από τα κοινωνικά μέτωπα αλλά δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το κίνημα, ούτε Ζορό ή Ρομπέν των Δασών, λέει ο Τάσος Κορωνάκης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και υπεύθυνος Οργανωτικού.

Στη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» τονίζει ότι ο τρόπος για να σταματήσει η καταστροφή από τα Μνημόνια θα προέλθει από την κοινωνία και προσθέτει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζεται σαν σωτήρας, αλλά θα συνεχίσει να στέκεται δίπλα σε όσους αντιστέκονται. «Η ελληνική κοινωνία έχει πρωτοστατήσει σε μεγαλειώδεις αγώνες, η οργή συνεχώς συσσωρεύεται και το τέλος της καταστροφής των Μνημονίων πλησιάζει με ένα καυτό Σεπτέμβρη να έρχεται», σημειώνει ο κ. Κορωνάκης .

****

- Εγκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ από έναν κόσμο της Αριστεράς πως μετά τις εκλογές του 2012 εγκατέλειψε τις κινηματικές δράσεις. Τώρα, φαίνεται πως επιστρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ στα κοινωνικά μέτωπα. Το ερώτημα είναι γιατί, ενώ η κοινωνία βυθίζεται όλο και πιο βαθιά, η δράση στα κοινωνικά πεδία περιορίστηκε;

«Να ξεκινήσουμε από τη φράση "ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλείται". Πολλές φορές οι κατηγορίες απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά των μνημονιακών κυβερνήσεων και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ έχουν ξεπεράσει την πιο αρρωστημένη φαντασία. Είναι μάλλον αυτός ο λόγος που η φράση "φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" χρησιμοποιείται χιουμοριστικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

»Στην ουσία τώρα του ερωτήματός σας θα ήθελα να κάνω μία διευκρίνιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κίνημα, δεν εκπροσωπεί το κίνημα, δεν θέλει και δεν μπορεί να το υποκαταστήσει. Είναι όμως πάντα δίπλα στα δίκαια αιτήματα των εργαζόμενων και της νεολαίας, στα αιτήματα και στις μάχες της πλειοψηφίας της κοινωνίας και από εκεί δεν έχει λείψει ούτε ένα λεπτό.

»Δεν έχουν λείψει οι βουλευτές του από καμία κινητοποίηση, δεν έχουν λείψει τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ από καμία γειτονιά ή χώρο δουλειάς ή εκπαίδευσης, από καμία κίνηση αλληλεγγύης ή λαϊκή συνέλευση, από κανένα συλλογικό αγώνα για δημοκρατία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια».

- Να θέσω πρακτικά μια ερώτηση: Αν η κυβέρνηση προχωρήσει στο θέμα των κατασχέσεων και σας τηλεφωνήσει κάποιος που περιμένει από στιγμή σε στιγμή τους δικαστικούς κλητήρες και σας ζητήσει βοήθεια, τι θα κάνετε;

«Η απάντηση που θα περιμένατε ίσως είναι ότι θα ειδοποιούσα τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια κεντρικά στελέχη να παρέμβουν για να τον σταματήσουν. Το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό. Στόχος μας είναι να οργανωθεί η ίδια η γειτονιά. Να υπάρχει μια λαϊκή συνέλευση ή μια κίνηση αλληλεγγύης που θα ξεσήκωνε όλη την περιοχή και κανένας δικαστικός κλητήρας δεν θα τολμούσε να εμφανιστεί απέναντι στο δάσκαλο ή τον καθηγητή της γειτονιάς, απέναντι στο γιατρό του ΙΚΑ ή του νοσοκομείου που έκλεισε, απέναντι στο μαγαζάτορα που έβαλε λουκέτο, απέναντι σε ολόκληρη τη γειτονιά που βιώνει αντίστοιχα προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε Ζορό ούτε Ρομπέν των Δασών. Δεν έρχεται ως σωτήρας, αλλά πιστεύει βαθιά πως ο μόνος τρόπος για να σταματήσει το χάος είναι η κοινωνία να σταθεί με αλληλεγγύη, να σπάσει το φόβο και να οργανώσει τη νίκη της».

- Η κοινωνία, όμως, αντιμετωπίζει την κρίση κάπως παθητικά. Επειδή μέσα από τις οργανώσεις έρχεστε σε επικοινωνία με τους πολίτες, πού κατά τη γνώμη σας αποδίδετε αυτό το μούδιασμα του κόσμου;

«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε κάποιες χιλιάδες συμπολίτες μας δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν τις ελάχιστες διακοπές για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ενώ ακόμα και αυτοί που κατάφεραν να πάνε σε κάποιο συγγενή ή να φύγουν για λίγες μέρες, προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους.

»Την ίδια στιγμή μπορεί το όνομά τους να είναι σε κάποια λίστα κινητικότητας ή απόλυσης, μπορεί να είναι χρόνια άνεργοι, να κλείνει το νοσοκομείο της γειτονιάς, να ακούνε ότι μπορεί η τράπεζα να τους πάρει το σπίτι ή να αλλάξει το καθεστώς για την επαγγελματική στέγη και να πεταχτεί στο δρόμο η επιχείρησή τους.

»Η κυβέρνηση συνεχίζει το καταστροφικό της έργο ακολουθώντας το δόγμα του σοκ και είναι λογικό ο κόσμος να μην ξέρει πώς να αντιδράσει στο κοινωνικό ολοκαύτωμα που του έχει επιβληθεί. Ακόμα είναι φυσικό η ένταση της κοινωνικής διαμαρτυρίας να γνωρίζει εξάρσεις και κάμψεις, το σίγουρο είναι όμως πως στα χρόνια του Μνημονίου η ελληνική κοινωνία έχει πρωτοστατήσει σε μεγαλειώδεις αγώνες, πως η οργή συνεχώς συσσωρεύεται και πως το τέλος της καταστροφής των Μνημονίων πλησιάζει με έναν καυτό Σεπτέμβρη να έρχεται».

- Προέρχεστε από τη νεολαία, ανήκετε στη νέα γενιά των κομματικών στελεχών και είστε σε επαφή με τους νέους. Βρίσκετε αυθαίρετη τη διαπίστωση ότι οι νέοι είναι στον κόσμο τους; Οτι δεν τους νοιάζει η πολιτική και τα κοινά;

«Τα νέα παιδιά έχουν τα δικά τους άγχη και τα δικά τους αδιέξοδα. Οσο θυμάμαι από το '90-'91 μέχρι τον πρόσφατο Δεκέμβρη της οργής για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τις πλατείες της λαϊκής αγανάκτησης, τα ΜΜΕ δεν έπαψαν να εκπλήσσονται με το πώς αυτά τα παιδιά, "που ήταν στον κόσμο τους", ξαφνικά πλημμύρισαν τους δρόμους.

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τον Νοέμβρη του '73 που πάλι κάποια παιδιά, "που ήταν στον κόσμο τους", βρέθηκαν κλεισμένα στο Πολυτεχνείο υψώνοντας το ανάστημά τους απέναντι στα τανκς και διεκδικώντας ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Με τέτοια αιτήματα να είστε σίγουρος πως η νεολαία θα βγει και πάλι στο δρόμο του αγώνα και τότε θα είναι πολύ αργά για κάποιους που έχουν σχεδιάσει ένα μέλλον ανεργίας, μετανάστευσης και ανελευθερίας για τους νέους ανθρώπους».

- Με αφορμή την πρόσφατη παρουσίαση της Σοσιαλιστικής Τάσης, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται εκ νέου ειρωνικά. Θα έχετε ακούσει σχόλια, του τύπου «φύγατε από τις συνιστώσες και περάσατε στις τάσεις»...

«Νομίζω πως κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, εκτός και αν το προσωποκεντρικό μονολιθικό μοντέλο των δικών τους κομμάτων δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν την έννοια της εσωκομματικής δημοκρατίας.

»Ο ΣΥΡΙΖΑ με το συνέδριό του πέρασε οριστικά από την περίοδο που ήταν συμμαχία κομμάτων στη νέα φάση του ενιαίου κόμματος. Σε αυτή την καινούργια περίοδο για όλους μας, η απόφαση του συνεδρίου είναι ξεκάθαρη: όχι κόμματα μέσα στο κόμμα, όχι πολυφωνία, αλλά και ούτε βήμα πίσω στην εσωκομματική δημοκρατία.

»Θα ήταν εξάλλου αντίφαση να δίνουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη για Δημοκρατία και συμμετοχή στο επίπεδο της κοινωνίας και στο εσωτερικό του κόμματος να ποινικοποιούμε τη διαφορετική άποψη. Η δημοκρατία παντού, για μας είναι ταυτόχρονα δρόμος και στόχος».

Πηγή: enet.gr