Είναι η πρώτη φορά που η Ευρωβουλή έχει τη θεσμική δυνατότητα να εγκρίνει ή να απορρίψει την υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν. Γι' αυτό έχουν αρχίσει οι ζυμώσεις μέσα στις ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες, αλλά και μεταξύ των συγγενέστερων ομάδων, εν όψει των ευρωπαϊκών εκλογών του Ιουνίου, από τις οποίες θα προκύψει ο συσχετισμός της νέας Ευρωβουλής.
Στην ουσία πρόκειται για τις πρώτες ευρωεκλογές μεσούσης της οικονομικής κρίσης, που η νεοφιλελεύθερη διαχείρισή της έχει φέρει στην επιφάνεια την κρίση του ισχύοντος πολιτικού σχεδίου. Η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο κράτος - πειραματόζωο για την εφαρμογή της στρατηγικής της ακραίας λιτότητας, που οδηγεί τόσο στην υπονόμευση του δημοκρατικού πλαισίου και του κοινωνικού κράτους σε εθνικό επίπεδο, όσο και στην αποδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη θέση της Ευρώπης ως χώρου δημοκρατίας και αλληλεγγύης ανάμεσα σε ισότιμους εταίρους κερδίζει έδαφος η γερμανοποίηση της Ευρώπης με τα τελεσίγραφα για σκληρή λιτότητα.
Μέσα στην κρίση αναδιατάσσονται οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Η διάσταση Βορρά - Νότου αποκτά δραματική επικαιρότητα. Η πολιτική ομογενοποίηση ανάμεσα στα χριστιανοδημοκρατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στο έδαφος του νεοφιλελευθερισμού οδηγεί, σε αυτή τη φάση, στην υπεροχή της ευρωδεξιάς και την αποξένωση των σοδιαλδημοκρατικών κομμάτων, παραδοσιακά εργατικών, από τη λαϊκή τους βάση. Η κρίση του κεντρώου πολιτικού χώρου, αυτού που υπήρξε στα χρόνια της ευημερίας σημείο κοινωνικής ευστάθειας, διατρέχει πλέον ολόκληρη την Ευρώπη. Την κοινωνική κρίση επιχειρεί να εκμεταλλευτεί, ώστε να καλύψει το κενό της πολιτικής εκπροσώπησης, ο ακροδεξιός λαϊκισμός σε διάφορες εκδοχές.
Αντίβαρο στην προς τα δεξιά μετατόπιση της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής αποτελεί η ανάδυση της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς, που εκφράζεται, κατά κύριο λόγο, μέσα και γύρω από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Τα κόμματα που το συναποτελούν έχουν πετύχει αξιοσημείωτα εκλογικά ποσοστά και διαθέτουν δύναμη κινηματικής δράσης, κυρίως στις χώρες της Ευρωζώνης και ιδιαιτέρως του ευρωπαϊκού Νότου. Ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την προκεχωρημένη αριστερή δύναμη που διεκδικεί την εξουσία. Η εκτίναξη και η σταθεροποίησή του συνιστά "θέμα μελέτης" για όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα και τους κοινωνικούς αναλυτές.
Η υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συμβολίζει την αντίσταση των κοινωνιών στη λιτότητα, αλλά και την ικανότητα της νέας Αριστεράς να κερδίζει λαϊκές συναινέσεις στη βάση προγραμματικών στόχων για τη δημοκρατική - κοινωνική και οικολογική επαναθεμελίωση της Ευρώπης, για τη δημοκρατική διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση με επίκεντρο την απασχόληση.
Η Ελλάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ (μια μικρή χώρα κι ένας μικρός λαός, με Αριστερά όμως μεγάλου βεληνεκούς) συμβολίζουν τις δυνατότητες που δημιουργούνται για να ανατραπεί η ευρωπαϊκή πορεία της λιτότητας που με βίαιο τρόπο έχει επιβάλει το επιθετικό ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Πρόκειται για μια σύγχρονη εικόνα του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ. Μια επαγγελία πολιτικής χειραφέτησης, εθνικής υπερηφάνειας και κοινωνικής αυτοπεποίθησης. Μια νέα επιστροφή στην Ευρώπη του δημοκρατικού ιδεώδους από την ιστορική κοιτίδα του, την Ελλάδα.
Σ' αυτές τις ευρωεκλογές, που μπορεί να συμπέσουν ή να γειτνιάσουν με τις εθνικές, η ευρωπαϊκή υποψηφιότητα Τσίπρα προβάλλει ως η ελπίδα της νέα γενιάς των Ευρωπαίων πολιτών, καθώς και της νέας Αριστεράς με θέαση του παγκόσμιου ρόλου της δημοκρατικής Ευρώπης. Μια ρεαλιστική υπόσχεση για την αλλαγή της καθημερινότητας του πολίτη, για την αλλαγή της πολιτικής και για την αλλαγή ολόκληρου του κόσμου. Πρόκειται για μια σημαντική στιγμή σ' έναν μακρόχρονο αγώνα.
Πηγή: avgi.gr
