Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι συχνά καταδικάζουν τους ρατσιστές επιδιώκοντας όχι μόνο να καταγγείλουν την όποια εκδηλωθείσα από την πλευρά των δεύτερων συμπεριφορά αλλά και τηδιαφοροποίησή τους από αυτούς. Τι είναι, όμως, ο ρατσισμός; Τι γνωρίζουμε γι' αυτόν και τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς με αυτόν; Τι κρύβεται πίσω από τις απέχθειες των ανθρώπων, πίσω από την επιθετικότητα, το μίσος και την εχθρότητα; Μήπως κρύβεται πάντα ο ίδιος ύπουλος φόβος για το άγνωστο, το «ξένο» ή μήπως κάτι πιο σκοτεινό και βαθύτερο; Μήπως τελικά ο ρατσισμός είναι πάντα εδώ;

Ερώτηση προκλητική και σκανδαλώδης αλλά ακόμη περισσότερο φαντάζει, ενδεχομένως, να είναι η απάντηση. Είναι εδώ και θα υπάρχει όσο υπάρχει ο άνθρωπος, για να υπηρετεί τον κοινωνικά δυνατό και να καταπιέζει τον αδύναμο! Είναι εδώ, εργαλείο πολύτιμο στα χέρια του τυράννου σε έναν ανηλεή αγώνα να μην μπολιαστούν οι συνειδήσεις των λαών με την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας. Είναι εδώ για να μας διαφοροποιεί και όχι να μας ενώνει. Να μας κατηγοριοποιεί όπως τα προϊόντα στα ράφια των super market που ανταγωνίζονται μεταξύ τους πιο θα πουληθεί φθηνότερα… στον τύραννο!

Η αμφισβήτηση των ορίων της ταυτότητας και της διαφορετικότητας έρχεται πάντα από τα πάνω. Τα κάτω ακολουθούν υπνωτισμένα κι όταν αρνούνται… σέρνονται. Σέρνονται μα αφήνουν πάντα πίσω τους τα ίχνη της βίας του τυράννου παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Σημείο αναφοράς και εκκίνησης νέας αντίστασης. Κι η μέρα εκείνη δεν θ΄αργήσει που ο τύραννος θα ξεγυμνωθεί μέσα από τις ίδιες του τις αντιφάσεις. Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει που ο Οιδίποδας θα ξαναβρεί το φως του γιατί ισότιμα πια θα ζει ανάμεσα μας.

Ακόμα κι αν ο ρατσισμός είναι πάντα εδώ θα ζει σαν αντίδραση στην αντίσταση μας. Θα είμαστε εμείς που πάντα θα τον κατηγοριοποιούμε ως κοινωνικά απαράδεκτη προς τις πανανθρώπινες αξίες συμπεριφορά. Θα είμαστε εμείς που θα φερόμαστε απέναντι του ρατσιστικά σε μια ειλικρινή διαλεκτική με τον τύραννο! Κι από την άποψη αυτή μας χρωστά μεγάλη χάρη που υπάρχει. Όπως κι εμείς χρωστάμε στον άλλον άνθρωπο, τον άγνωστο, τη χαρά της διαφορετικότητας και της πολυχρωμίας που τσακίζει την ανία της «τελειότητας»!

Την 10η Ιουνίου αγκαλιασμένοι ενώνουμε τις καρδιές μας με τον άλλον άνθρωπο, τον ξένο, τον «ανάπηρο», τον «λαθρομετανάστη», τον ΛΟΑΔ! Γυρίζουμε την πλάτη στον τύραννο και την «τελειότητα» του! Αγαπάμε τη ζωή, τον άνθρωπο και το συναίσθημα του! Βάζουμε χειροπέδες στον ρατσισμό και τις διακρίσεις!