Το ξεκίνημα είναι φουριόζικο. Φαίνεται ότι θέλει να βάλει στην πιο ισχυρή δύναμη τον «οδοστρωτήρα». Διαφορετικά δεν εξηγείται η σπουδή από τη νέα υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων να προχωρήσει σε δεκάδες εξαγγελίες για αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μετρήσαμε τουλάχιστον τριάντα, από την ώρα προσέλευσης των μαθητών στα σχολεία μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Θα περίμενε κανείς να ακούσει από την κ. Νίκη Καραμέως με την παρουσίαση των προγραμματικών της δηλώσεων ότι το σχέδιο της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά βασικές αλλαγές στην Παιδεία θα συζητηθεί και με τους φορείς της εκπαίδευσης. Θα γίνει δηλαδή μια στοιχειώδης αποτίμηση του έργου της προηγούμενης κυβέρνησης, θα αξιολογηθούν οι παρεμβάσεις που έγιναν, αν και ποιες είναι θετικές, γιατί δεν μπορεί να είναι όλες αρνητικές, και θα υπάρξει αντίστοιχα και μια αξιολόγηση του σχεδίου της κυβέρνησης. Από εκείνους που προσφέρουν κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο με το διδακτικό τους έργο. Τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους πανεπιστημιακούς.

Φαίνεται ότι η νέα υπουργός τούς αγνοεί. Ίσως να θεωρεί ότι δεν χρειάζεται η γνώμη τους αφού η ίδια και το κόμμα της γνωρίζουν -ως «άριστοι»(;)- ποιες είναι οι λύσεις για να στηριχθεί η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και να αναβαθμιστούν όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Η θέση μας για μια σειρά αλλαγές που προωθεί είναι γνωστή. Οι περισσότερες, ορισμένες δοκιμασμένες και από κυβερνήσεις της Ν.Δ. στο παρελθόν με γνωστά αποτελέσματα, δεν υπηρετούν τη βασική δημοκρατική αρχή της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας και των ίσων ευκαιριών για όλους. Αντίθετα, οδηγούν σε ενίσχυση της παραπαιδείας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης, σε μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ και κυρίως στην υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και της «κοινωνίας της γνώσης». Αλήθεια, πόσες θα είναι οι δαπάνες για την Παιδεία από την κυβέρνηση της Ν.Δ. μέχρι το τέλος της τετραετίας;

Σε ό,τι αφορά, τέλος, το άσυλο, που η κατάργησή του, όπως όλα δείχνουν, αποτελεί ιδεοληψία της κυβέρνησης, απόλυτα ταυτισμένη με το δείγμα «νόμος και τάξη», φαίνεται ότι ούτε τα στοιχεία των κρουσμάτων παραβατικότητας έχουν μελετήσει ούτε κατανοούν την αξία που έχει το άσυλο για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Άλλα επιδιώκουν με αυτή την πολιτική και ιδεολογική κίνηση, που κάθε άλλο παρά υπηρετεί την αντιμετώπιση της παρανομίας, η οποία και με τον ισχύοντα νόμο αντιμετωπίζεται.