Αυτή η λεζάντα ακολουθούσε την παρακάτω φωτογραφία.
Ένα μόνο ενδεικτικό παράδειγμα της αλληλεγγύης από τα τόσα που έχουν ξεπηδήσει το τελευταίο διάστημα σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο της κρίσης.
Πρώτα ήταν η Ελλάδα. Τον περσινό χειμώνα ο δήμαρχος Καμίνης άνοιξε για λίγο το -άδειο- ΦΙΞ για να εγκατασταθούν μέσα κάποιοι άστεγοι. Όταν πια η θερμοκρασία ανέβηκε λίγο πάνω από το μηδέν, ο κ. Καμίνης ξανάδειασε το ΦΙΞ και έβγαλε τους άστεγους ξανά στο δρόμο. Μεταξύ τους και μία έγκυο γυναίκα. Μια ομάδα αλληλέγγυων επιχείρησε, λοιπόν, κατάληψη στο ανεκμετάλλευτο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου σε συνεννόηση φυσικά με τους άστεγους. Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανιστούν δύο διμοιρίες ΜΑΤ και να συλλάβουν τους ανθρώπους...
Από τότε άλλαξαν αρκετά. Κατ'αρχάς οι άστεγοι αυξήθηκαν δραματικά (πλέον είναι πάνω από 40.000). Από αυτούς ένας στους πέντε είναι πτυχιούχοι. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι άντρες άνω των 60, Έλληνες θύματα της κρίσης.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως άλλαξε η ποιότητα της αλληλεγγύης, ο τρόπος που δομούνται οι αντιστάσεις. Το κίνημα αλληλεγγύης "Αξιοπρεπής κατοικία για όλους" είναι ένα από αυτά. Το κίνημα προέκυψε όταν συλλογικότητες που δραστηριοποιούνταν στον τομέα της στέγασης και της μέριμνας για άστεγους και άστεγες, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους- ειδικά τώρα που η φτώχεια εξαπλώνεται τόσο γρήγορα.
Ισπανία: "Ένας άνδρας στον οποίο θα έκαναν έξωση από το σπίτι του αυτοκτόνησε στην Κόρδοβα, στη νότια Ισπανία, ανακοίνωσε η αστυνομία, την επομένη της έγκρισης έκτακτων μέτρων στον τομέα αυτόν από την κυβέρνηση.
Πρόκειται για την τρίτη αυτοκτονία σε διάστημα ενός μήνα υπερχρεωμένου ιδιοκτήτη ακινήτου που αδυνατεί να πληρώσει τις δόσεις του δανείου του."
Μέχρι το καλοκαίρι περίπου ένα εκατομμύριο Ισπανοί ήταν αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο κατάσχεσης και έξωσης, λόγω αδυναμίας να αποπληρωθούν τα δάνεια.
Τότε το κίνημα "15 Μάη", που είχε ξεπηδήσει από τις ισπανικές πλατείες, μετρούσε ήδη ένα χρόνο προσπάθειας ενάντια στις κατασχέσεις ακινήτων και τις εξώσεις.
Τώρα το χειμώνα και αφού η Ισπανία βρίσκεται πια υπό οικονομικό έλεγχο, οι αυτοκτονίες λόγω εξώσεων δίνουν και παίρνουν. Περισσότερο συγκλόνισε, όμως, η μαρτυρία μιας 44χρονης μητέρας που δήλωσε ότι «αρχικά έβαλα προς πώληση ένα νεφρό, τώρα πουλάω επίσης τους κερατοειδείς, έναν πνεύμονα, ένα τμήμα από το ήπαρ μου... Πουλάω οποιοδήποτε όργανό μου σε όποιον μπορεί να το πληρώσει και το κάνω γιατί, πολύ απλά, είμαι απελπισμένη». «Χρειάζομαι μια στέγη για να φτιάξω ένα σπιτικό σε έναν αξιοπρεπή χώρο», συνέχιζε εξηγώντας πως είναι άνεργη και ανάπηρη σε ποσοστό 66%, επειδή ο άνδρας με τον οποίο συζούσε επί 18 χρόνια την κακοποιούσε.
Είναι προφανές πως σε κάθε περίπτωση η κρίση έχει ίδιο πρόσωπο, με ίδιους θύτες και ίδια θύματα.
Αντίστοιχες ιστορίες με αντίστοιχες αντιστάσεις έρχονται από την Πορτογαλιά και την Ιταλία για να αποδείξουν μονάχα ένα πράγμα: όπου υπάρχει ανάγκη γεννιέται και η αλληλεγγύη. Είναι ένας από τους τρόπους μας να απαντήσουμε στην αθλιότητα της κρίσης.
Διαβάστε επίσης:
Ένα νέο κίνημα γεννιέται: Αξιοπρεπής κατοικία για όλους
