Ο Μποστ αρέσει στο ιστολόγιο και, ελπίζω, σε αρκετούς αναγνώστες και φίλους. Στο ιστολόγιο έχουμε παρουσιάσει πολλά σκίτσα του, σχεδόν πάντα σχολιασμένα ώστε να αναδεικνύουμε στοιχεία της επικαιρότητας που δεν είναι γνωστά στον σημερινό αναγνώστη.
Από το 2014 ως το 2016 παρουσίασα σκίτσα του Μποστ που σχολίαζαν γεγονότα που συνέβηκαν πριν από 50 χρόνια (εδώ το τελευταίο άρθρο αυτής της σειράς). Το καλοκαίρι του 2016 η επετειακή αυτή σειρά πήρε τέλος, αφού ο Μποστ, κουρασμένος από την καθημερινή δουλειά της εφημερίδας, είχε σταματήσει τη συνεργασία με την Αυγή στα τέλη Ιουλίου του 1966 και είχε αφιερωθεί στο μαγαζί του («Λαϊκέ εικόνε», στην οδόν Ομήρου). Ύστερα ήρθε η δικτατορία.
Στα τέλη Ιουνίου μήνα παρουσίασα ένα σκίτσο του Μποστ που αναφερόταν σε ένα γεγονός που συνέβη τέτοιες μέρες πριν από 55 χρόνια, το σκάνδαλο της ΔΕΗ, που είχε έρθει στην επιφάνεια το 1962, το λεγόμενο «σκάνδαλο Πεζόπουλου». Σήμερα θα δούμε πώς σχολίασε ο Μποστ ένα θλιβερό γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, τον θάνατο της Μέριλιν Μονρόε.
Η Μέριλιν Μονρόε βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της, στις 5 Αυγούστου 1962, σε ηλικία 36 χρονών. Το σκίτσο που θα δούμε δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία, την εφημερίδα με την οποία συνεργαζόταν ο Μποστ, στις 12 Αυγούστου 1962.
Η επίσημη εκδοχή είναι ο θάνατος της Μονρόε ήταν αυτοκτονία με υπερβολική δόση βαρβιτουρικών, αλλά έχουν διατυπωθεί αρκετές θεωρίες (συνωμοσίας, θα λέγαμε) που μιλούν για δολοφονία.
Ο Μποστ πάντως στο σκίτσο του δεν ασχολείται με αυτές τις θεωρίες. Αντίθετα, δεν φαίνεται να τρέφει καμιά αμφιβολία για την αυτοκτονία της σταρ, που όμως τη θεωρεί αδικαιολόγητη διότι δεν υποσχέθηκε τίποτα στους Έλληνες αγρότες.
Στη γελοιογραφία κυριαρχεί το κείμενο -το σκίτσο πιάνει μικρή έκταση και συνοδεύεται κι αυτό από λεζάντα με πολύ μικρά γράμματα, στα οποία γίνεται λόγος για τα στούντιο της Φοξ και τον ελληνικής καταγωγης διευθυντή της, τον Σπύρο Σκούρα. Τους προηγούμενους μήνες, η Φοξ είχε έρθει σε σύγκρουση με τη Μέριλιν Μονρόε: επικαλούμενη ασυνέπειά της στα γυρίσματα, κατήγγειλε τη σύμβαση και τη μήνυσε ζητώντας 750.000 δολάρια αποζημίωση. Αυτό έγινε μάλλον επειδή η εταιρεία δεν ήθελε να φορτωθεί ένα ακόμα προβληματικό γύρισμα -είχε ήδη την Κλεοπάτρα, που κατά σύμπτωση κι αυτήν την έχει σχολιάσει ο Μποστ τον Ιούλιο του 1962 (σκίτσο που έχουμε παρουσιάσει εδώ).
Ωστόσο, η Φοξ γρήγορα κατάλαβε το λάθος της και προσέγγισε ξανά τη Μέριλιν Μονρόε. Μάλιστα, είχαν συμφωνήσει σε νέο συμβόλαιο όταν ήρθε ο θάνατός της.
Όπως συνήθιζε, ο Μποστ και εδώ μπλέκει ένα μεγάλο διεθνές γεγονός με ένα μικρογεγονός της εσωτερικής επικαιρότητας. Σύμφωνα με τη λεζάντα στο κέντρο, ο Σκούρας ανάγγειλε στη Μονρόε τις αποδοχές του στρατηγού Γρηγορόπουλου κι αυτό την οδήγησε στον θάνατο! Αλλά και στο κυρίως κείμενο ο Μποστ εκφράζει ειρωνικά την ευχή να στείλει λίγα άνθη ο Γρηγορόπουλος αφού βγάζει αρκετά.
Τι είχε συμβεί; Εκείνες τις μέρες, είχε δημοσιευτεί στον τύπο η είδηση ότι ο στρατηγός Γρηγορόπουλος, που βρισκόταν με αποστολή στην Ουάσινγκτον, εισέπραττε παχυλό επιμίσθιο, ύψους 2500 δολαρίων, και μάλιστα αφορολόγητο. Η κυβέρνηση είχε απαντήσει ότι ο στρατηγός εκπροσωπούσε τη χώρα σε συζητήσεις μεγάλης σημασίας, ότι το επιμίσθιο ήταν 1700 και όχι 2500 δολάρια, και ότι μόλις κάλυπτε τα έξοδά του για ενοίκιο και δαπάνες παραστάσεως. Να θυμίσω ότι την εποχή εκείνη η ισοτιμία δραχμής και δολαρίου ήταν κλειδωμένη στις 30 δρχ. το δολάριο. Από το ίδιο ρεπορτάζ μαθαίνουμε ότι ο κανονικός μισθός του στρατηγού ήταν 9000 δρχ. (Αν πάρουμε σαν μέτρο σύγκρισης την τιμή της εφημερίδας, που ήταν 1,5 δρχ., αντιστοιχεί με 7800 ευρώ σημερινά. Από την άλλη, στην ίδια εφημερίδα βλέπουμε ότι με 9000 αγόραζε κανείς τότε ένα ψυγείο Prestcold 10,2 κυβικών ποδών, πράγμα που δείχνει πόσο παρακινδυνευμένο είναι να κάνουμε τέτοιες αναγωγές).
Ο Μποστ καταφέρνει επίσης να μπλέξει στη συζήτηση τις υπηρέτριες, που τότε ήταν πολύ συνηθισμένες στις ευκατάστατες οικογένειες -η αναφορά σε βιασμό 13χρονης μάλλον θα αναφέρεται σε γεγονός που συνέβη- ενώ στην τελευταία στροφή κάνει λόγο και για τον Μαρίνο που «δαγκώθη στον Οιδίποδα» -προφανώς εννοεί τον ηθοποιό Ιορδάνη Μαρίνο. Αλλά αυτές τις μικροειδήσεις τις έχει σκεπάσει δίκαια η σκόνη του χρόνου.
Θυμάται επίσης ο Μποστ δύο προηγούμενους συζύγους της Μέριλιν, τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ και τον παίκτη του μπέιζμπολ Τζο ντι Μάτζιο (τον «κύριον Ντιμάντζιον» κατά Μποστ), όμως δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεται όταν λέει «εις τον αστυφύλακα ας κάνουμε εκκλήσεις / μετά απ’ τα σαράντα σου να ξαναδίνει κλήσεις». Μάλλον θα μείνει μυστήριο, εκτός κι αν κάποιος απο σας το διαλευκάνει!
Υστερόγραφο: Από σήμερα ως την Τρίτη το βράδυ θα λείπω σε μια μικρή εκδρομή εδώ στα πέριξ. Η τροφοδοσία με άρθρα ελπίζω πως θα συνεχιστεί απρόσκοπτα, αλλά προφανώς δεν θα έχω την ευχέρεια να παρακολουθώ από πολύ κοντά το ιστολόγιο.
