Οι φετινές αμερικάνικες εκλογές βρίσκουν τις ΗΠΑ βαθιά διχασμένες. Πρόκειται για ένα διχασμό που διαπερνά την κοινωνία, και δεν αφορά μόνο τις εκλογικές προτιμήσεις. Αντανακλά τη ραγδαία αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, σε μια οικονομία που δεν έχει καταφέρει να επιλύσει τα προβλήματα που επέφερε η αποβιομηχάνιση και η ερημοποίηση πόλεων όπως το Ντιτρόιτ. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, το πλουσιότερο 1% του αμερικάνικου πληθυσμού αύξησε την περιουσία του κατά πάνω από 22 τρισεκατομμύρια δολάρια, τη στιγμή που το 50% των φτωχότερων έχασε 776 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ταυτόχρονα με αυτήν την τρομακτική μεταφορά πλούτου, εμφανίζονται ξανά, με μεγάλη ένταση, φαινόμενα αστυνομικής βίας, ιδίως εναντίον της μαύρης κοινότητας. Οι κοινωνικές ανισότητες συναντούν τις φυλετικές διαφορές. Αρκεί να δει κανείς τα στατιστικά: Για κάθε λευκό φυλακισμένο υπάρχουν 5,1 μαύροι , τη στιγμή που, σύμφωνα με την απογραφή του 2013, αυτοί αποτελούν μόνο το 12.9% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ.
Δυστυχώς, ούτε η ταξική ανισότητα, ούτε ο ρατσισμός αποτελούν πρωτόγνωρα φαινόμενα για την αμερικάνικη κοινωνία. Αυτό που αποτελεί χαρακτηριστικό της περιόδου, όμως, είναι η ένταση των φαινομένων.
Απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της αμερικάνικης κοινωνίας, τα τελευταία χρόνια όχι μόνο δεν δόθηκαν λύσεις, αλλά, αντίθετα, βρεθήκαμε μπροστά στην έξαρση του λαϊκισμού, της δημαγωγίας, της αναπαραγωγής, από τα πιο επίσημα χείλη, διαφόρων θεωριών συνωμοσίας. Και ταυτόχρονα, στην καλλιέργεια ενός κλίματος βαθιάς έλλειψης σεβασμού απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς και αντιμετώπισης του αντιπάλου, ως εχθρού.
Όμως, υπάρχει ελπίδα. Το κίνημα Black Lives Matters, αλλά και η πορεία του Μπέρνι Σάντερς, που μπορεί να μην κατόρθωσε να επιλεγεί ως υποψήφιος των Δημοκρατικών, όμως ο σπόρος των αγώνων του βλέπουμε ότι συνεχίζει να καρποφορεί, αποτελούν πολύτιμες παρακαταθήκες για την επόμενη περίοδο.
Όλο και περισσότεροι αμερικάνοι πολίτες θεωρούν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, πέρα από το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, τον ρατσισμό και τη συνωμοσιολογία. Θα χρειαστούν πολλοί αγώνες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η εκλογή Μπάιντεν θα είναι μια θετική εξέλιξη, χωρίς να είναι από μόνη της επαρκής συνθήκη για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της αμερικάνικης κοινωνίας.
