Η πρωτοφανής αυτή απόφαση του προέδρου της βουλής Τασούλα δεν είναι τυχαία. Προσπαθεί να επιβάλει το καθεστώς Μητσοτάκη σιωπή στην αντιπολίτευση προκειμένου να κρύψει, όπως νομίζει, τον πακτωλό εκατομμυρίων που χρωστά στις τράπεζες. Συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή το κόμμα των «αρίστων» οφείλει 342 εκατομμύρια με το χρέος αυτό να αυξάνεται με ρυθμό 30 εκατομμυρίων το χρόνο αφού το χρέος δεν εξυπηρετείται.  Αλλά η ενέργεια να μην δώσει το λόγο ο πρόεδρος στον Α.Τσίπρα δείχνει για μία ακόμα φορά ότι η αντιλαικότητα πάει χέρι-χέρι με τον αυταρχισμό. Σε αυτό το μοτίβο θα συνεχίσει ο Μητσοτάκης. Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να καλύψει το πόσο εκτεθειμένος είναι.

Πράγματι το κόμμα των «αρίστων» χρωστάει και παραχρωστάει τόσα πολλά στις τράπεζες  ώστε εύκολα εξηγείται η δουλικότητα με την οποία ο Μητσοτάκης αντιμετωπίζει τους τραπεζίτες: Ο πτωχευτικός κώδικας για παράδειγμα είναι μία «προσφορά» του Μωυσή στους τραπεζίτες όπου τους επιτρέπεται να βάλουν στο χέρι τις περιουσίες όσων χρεοκοπούν. Άλλο παράδειγμα η επανεκκίνηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας χωρίς καμία δικλείδα ασφαλείας για τους δανειολήπτες. Τρίτο παράδειγμα η ανυπαρξία οποιασδήποτε πίεσης από την κυβέρνηση στις τράπεζες για παροχή ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αλλά και η πρεμούρα του Μητσοτάκη να περάσει τα δάνεια του ταμείου ανάκαμψης μέσα από τις τράπεζες και από εκεί στους σταθερούς πελάτες τους. Τέλος το «μεγάλο δώρο» όχι μόνο στον ΣΕΒ αλλά και στους τραπεζίτες είναι ο νόμος για το άθλιο εργασιακό αφού οι τραπεζίτες που είναι από τους μεγαλύτερους εργοδότες τους ενδιαφέρουν πολύ τα δεκάωρα και οι απλήρωτες υπερωρίες που θεσπίζονται στο έκτρωμα του Χατζιδάκη.

Σε κάθε περίπτωση τα 342 εκατομμύρια χρέος είναι πολλά. Ως εκ τούτου τον Μητσοτάκη οι τραπεζίτες τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Σε αυτούς λογοδοτεί και για αυτούς –μεταξύ άλλων – νομοθετεί. Πλειοψηφία διαθέτει το χρέος της ΝΔ το «νομιμοποιεί», τα μικρόφωνα τις βουλής κλείνει όποτε θέλει για να κρύψει  την ηθική και οικονομική χρεοκοπία της κυβέρνησης των «αρίστων». Όμως η οργή της κοινωνίας από τις επιλογές των «αρίστων» μεγαλώνει σε τέτοιο βαθμό που είναι κοντά ο χρόνος που θα τους αφαιρεθεί αυτή η πλειοψηφία ώστε οι «άριστοι» αλλά και ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός που αποτελεί την επιτομή της αντιλαικότητας και αυταρχικότητας να μπει στα αζήτητα της ιστορίας.