Είναι πια αντιληπτό από τους πάντες ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να λειτουργήσει πολιτικά, παρά μόνο όταν βρίσκεται σε απολύτως προστατευμένο περιβάλλον.

Με την ασπίδα της λίστας Πέτσα να τον καλύπτει, με συνεντεύξεις στημένων ερωτήσεων, με τηλεοπτικούς μονολόγους. Σε κανονικές συνθήκες, όπως π.χ. στη Βουλή, ο Κ. Μητσοτάκης εκτίθεται. Δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί την πολιτική του, δεν είναι σε θέση να αρθρώσει λογικά επιχειρήματα, δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει την πραγματικότητα.

Διότι η πραγματικότητα ούτε αφορά ούτε ενδιαφέρει τον Κ. Μητσοτάκη. Ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα πώς ζουν τα νοικοκυριά και πώς τα βγάζουν πέρα οι μικρές επιχειρήσεις, ούτε και τον απασχολεί. Αγνοεί τη σκοπιμότητα οποιασδήποτε πολιτικής απόφασης δεν υπαγορεύεται από κάποιο ισχυρό συμφέρον.

Γιατί λοιπόν να περιορίσει τα καρτέλ; Γιατί να απαγορεύσει τη διακοπή της ηλεκτροδότησης για τους ευάλωτους; Γιατί να αυξήσει τον κατώτατο μισθό σε κάποιο αξιοπρεπές επίπεδο; Γιατί να διασφαλίσει την πρόσβαση των μικρών επιχειρήσεων σε πιστώσεις; Τίποτα που να ζημιώνει τους πανίσχυρους και αδηφάγους υποστηρικτές του δεν μπαίνει σε συζήτηση.

Και επειδή αυτά δεν λέγονται, ο Κ. Μητσοτάκης, κάθε φορά που καλείται να υπερασπιστεί την πολιτική του, καταλήγει να αυτογελοιοποιείται με φθηνά αστεία, χυδαίες διαστρεβλώσεις και πρωτοφανείς ανοησίες.  Όπως η χθεσινή με τα Μνημόνια, ας πούμε. Γιατί, έχει να ντραπεί κανέναν; Τον κόσμο που υποφέρει; Τη μεσαία τάξη που τον ψήφισε; Σιγά.