Το κρισιμότερο ίσως ερώτημα για την επόμενη μέρα είναι το αν επικρατήσει το συντηρητικό μοντέλο του χθες ή το προοδευτικό μοντέλο του αύριο. Αν δηλαδή ενισχυθούν οι πολιτικές πρακτικές του που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία δηλαδή αυτό που ουσιαστικά υπόσχεται το σχέδιο Μητσοτάκη ή ένα προοδευτικό μοντέλο διακυβέρνησης. Αν θα έχουμε νέες ιδιωτικοποιήσεις , ξήλωμα του κοινωνικού κράτους , εδραίωση του εργασιακού μεσαίωνα, ενίσχυση των επιχειρηματικών ελίτ και του ΣΕΒ σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας ή ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, της εργασίας, των μικρομεσαίων. Με άλλα λόγια το δίλημμα «συνέχιση της αντιδραστικής πορείας ή προοδευτική διακυβέρνηση» ή πιο απλά Τσίπρας ή Μητσοτάκης που θα κυριαρχήσει στην εκλογική αναμέτρηση έχει ήδη τεθεί στη κοινωνία.
Οι επόμενες εκλογές είναι πολύ πιθανό να γίνουν Σεπτέμβρη, Οκτώβρη σε μια προσπάθεια του Μητσοτάκη να προλάβει τις καταστροφικές επιπτώσεις που έχει η πολιτική του(λουκέτα, ανεργία, μείωση εισοδημάτων μισθωτών και μικρομεσαίων, πτωχευτικό κώδικας, πλειστηριασμοί κτλ) και να συνεχίσει ανενόχλητος- αν κερδίσει όπως πιστεύει τις εκλογές – τον αντιλαϊκό του οδοστρωτήρα. Το σύστημα των «αρίστων» εκτός από την σκανδαλώδη ενίσχυση των συστημικών μέσων ενημέρωσης και των πειραγμένων δημοσκοπήσεων, έχει και άλλες εφεδρείες. Πολιτικές εφεδρείες. Ποντάρει σε αυτές και πρώτα από όλα στις διεργασίες που γίνονται στο ΚΙΝ.ΑΛ. και είναι εξαιρετικά διαφωτιστικές όσον αφορά τις πολιτικές προτάσεις που διατυπώνονται. Αν το σχέδιο Γεννηματά μιλά για προοδευτική διακυβέρνηση και την ανάγκη ενίσχυσης του κόμματος, το σχέδιο Λοβέρδου μιλά για εντελώς αντίθετα πράγματα. Εκτός από το μίσος, το μένος που αποπνέει για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και προσωπικά για τον Α. Τσίπρα , πιστοποιώντας ότι όχι μόνο μετέχει αλλά πρωταγωνιστεί στο αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, εκφράζει και ένα σαφές πολιτικό αφήγημα: «Μαζί με τον Μητσοτάκη». Αυτό είναι στην ουσία το σχέδιο του. Δορυφόρος της Δεξιάς όπως υπογράμμισε ο Α. Τσίπρας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που επενδύει στον Λοβέρδο ο Μητσοτάκης. Θέλει μία τσόντα είτε σε περίπτωση που δεν είναι αυτοδύναμος είτε για να τονώσει το «προοδευτικό» του αφήγημα όπως ισχυρίστηκε ότι έχει πρόσφατα. Μάλιστα στο ποντάρισμα του Μωυσή υπέρ του Λοβέρδου στις επερχόμενες εσωκομματικές εκλογές, έχουν επιστρατευθεί και οι δημοσκόποι που συστηματικά προμοτάρουν τον Λοβέρδο μαζί βέβαια με τους Μαρινάκηδες.
Ένα σημαντικό ερώτημα τίθεται εκ των πραγμάτων στα στελέχη, τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΚΙΝ.ΑΛ. : Θα ταχθούν υπέρ της πρόσδεσης του κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Δεξιά του Κυριάκου ή θα ταχθούν υπέρ μιας προοπτικής που μέσα από προγραμματικές συγκλίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα κάνει πράξη την προοδευτική διακυβέρνηση; Θα ακολουθήσουν το παράδειγμα σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που συγκυβερνούν με τη Δεξιά και καταβαραθρώνονται εκλογικά, όπως το γερμανικό SPD, ή θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των Πορτογάλων και Ισπανών Σοσιαλιστών που κυβερνούν σε συμμαχία με την Αριστερά;
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως κορμός της δημοκρατικής παράταξης θα συνεχίσει να επιδιώκει προγραμματικές συγκλίσεις και συναινέσεις με προοδευτικές δυνάμεις για τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης ώστε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η χειρότερη της μεταπολίτευσης, να αποτελέσει παρελθόν.
