Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος παρωδίας του σινεμά, αν ο κ. Μητσοτάκης στην διήμερη παρουσία του στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης δεν είχε επιφυλάξει για τον ίδιο αυτόν τον τίτλο. Και κυρίως, αν δεν ήταν αυτή η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία και οι δημοκρατικοί θεσμοί αυτά τα τρία χρόνια εξαιτίας της διακυβέρνησης του.
Είπε πολλά ο κ. Μητσοτάκης και στην ομιλία του το Σάββατο και στην συνέντευξη τύπου την Κυριακή. Ανακρίβειες, ψεύδη, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, μαγική εικόνα της χώρας και της κοινωνίας. Ήρθε όμως μια απροσδόκητη και ίσως η μοναδική στιγμή ειλικρίνειας. Η στιγμή που περιέγραψε πώς αντιλαμβάνεται τη θέση του ως πρωθυπουργός της χώρας. «Στις εκλογές δεν εκλέγουμε μόνο κυβέρνηση, αλλά και κυβερνήτη του τόπου» είπε. Κυβερνήτης λοιπόν! Γιατί στεκόμαστε σε αυτή την αποστροφή του λόγου του; Μα γιατί εξηγεί πολλά από όσα βιώνουμε αυτά τα τρία χρόνια. Γιατί αρκούσε μία μόνο φράση για να αποκαλύψει το ύφος και την ηθική της πολιτείας του.
Ο κ. Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός φιλοτεχνώντας μεθοδικά το προφίλ του αναμορφωτή της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Τόνοι μελάνι χύθηκαν για αυτόν τον σκοπό. Δημοσιολόγοι, διανοούμενοι, μέσα ενημέρωσης καθ’ όλη τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης ξιφουλκούσαν κατά της κουλτούρας της μεταπολίτευσης και βάφτιζαν «λαϊκισμό» κάθε λαϊκό αίτημα, κάθε εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα στα δημόσια πράγματα. Αναζητούσαν εκείνον τον ηγέτη που με σιδερένια πυγμή θα τα βάλει με τις διαχρονικές παθογένειες, οι οποίες για αυτούς πάντα πηγάζουν από τον λαό και όχι από το οικονομικό κατεστημένο. Τελικά, η ελίτ της χώρας βρήκε τον κατάλληλο στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Επιτελικό κράτος, υποβάθμιση του κοινοβουλίου, πολιτικές για τους λίγους και ισχυρούς, σύγκρουση με την νεολαία, καταστολή, αδιαφάνεια, δυσανεξία στην κριτική και τη λογοδοσία, περιορισμός του πλουραλισμού στην ενημέρωση, επιθέσεις και διώξεις σε βάρος δημοσιογράφων και δικαστικών λειτουργών, παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων. Με άλλα λόγια «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ή αλλιώς «η πολλή Δημοκρατία μας έφαγε». Για να φτάσουμε στο σημείο όπου σύσσωμος ο διεθνής τύπος να ασχολείται με την αντιδημοκρατική διολίσθηση της Ελλάδας.
Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε στην ΔΕΘ με στραπατσαρισμένη ανεπανόρθωτα την ιλουστρασιόν εικόνα. Οι αποκαλύψεις για τις υποκλοπές και η συντονισμένη προσπάθεια συσκότισης της αλήθειας ήρθαν να επικαθήσουν στη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια για την ακρίβεια. Και αντέδρασε με πανικό, με εκβιαστικά διλήμματα απελπισίας, κινδυνολογώντας ασύστολα. Απομονωμένος δίχως συμμαχίες, έδειξε έντρομος για την επικείμενη απώλεια της εξουσίας. Ανακήρυξε το εαυτό του σε κυβερνήτη, αναζήτησε εσωτερικούς εχθρούς στα κόμματα της αντιπολίτευσης, προέβλεψε συμφορές, αν ο Ελληνικός λαός δεν τον εμπιστευτεί ξανά.
Καρικατούρα πια της άλλοτε μαγικής εικόνας, κερδίζει επάξια τον ρόλο του «κυβερνήτη της συμφοράς». Μόνο που το έργο δεν κόβει εισιτήρια και σύντομα η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα αντικαταστήσει στην κάλπη την κυβέρνηση των συμφερόντων και τον «κυβερνήτη της συμφοράς» με μια προοδευτική κυβέρνηση και έναν δημοκρατικό πρωθυπουργό στην υπηρεσία του λαού και του δημόσιου συμφέροντος.
(Ο Στέργιος Καλπάκης είναι αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία)
